Gaan na inhoud

Secure Digital

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Weergawe deur Aliwal2012 (besprekings | bydraes) op 16:19, 17 September 2016 (Geskep deur die bladsy "Secure Digital" te vertaal)
(verskil) ← Ouer weergawe | bekyk huidige weergawe (verskil) | Nuwer weergawe → (verskil)

Secure Digital (SD) is 'n nie-vlugtige geheuekaartformaat wat ontwikkel is deur die SD Kaartvereniging (SDA) om in draagbare toestelle gebruik te word.

Die standaard is in Augustus 1999 ingestel deur die gesamentlike pogings van SanDisk, Panasonic (Matsushita Electric) en Toshiba as 'n verbetering oor MultiMediaCards (MMC),[1] en het die industriestandaard geword. Die drie maatskappye gevorm SD-3C, LLC, 'n maatskappy wat lisensies uitreik en intellektuele eiendom beskerm wat verband hou met SD-geheuekaarte en SD-gasheer en verwante produkte.[2]

In Januarie 2000 het die maatskappye saam die SD-vereniging (SDA), 'n nie-winsgewende organisasie, gevorm om SD-kaartstandaarde te skep en te bevorder.[3] SDA het vandag ongeveer 1000 maatskappye wat lede is. Die SDA gebruik verskeie handelsmerk logo besit en gelisensieer deur SD-3C om voldoening aan sy spesifikasies en gebruikers van verenigbaarheid te verseker.[4]

Daar bestaan 'n hele aantal kombinasies van vormfaktore en toestelfamilies, maar teen 2016 is die heersende formate is vol- of mikrogrootte SDHC en SDXC kaarte.[verwysing benodig]

Oorsig

Secure Digital sluit vier kaartfamilies in wat beskikbaar is in drie verskillende vormfaktore. Die vier kaartfamilies is die oorspronklike Standaardkapasiteit (SDSC), die Hoë-kapasiteit (SDHC), die uitgebreide-kapasiteit (SDXC), en die SDIO, wat inset/uitset funksies kombineer met die stoor van data.[5][6][7] Die drie vormfaktore is die oorspronklike grootte, die mini-grootte, en die mikro-grootte. Elektriese passiewe passtukke laat 'n kleiner kaart toe om aan te pas en te funksioneer in 'n toestel wat vir 'n groter kaart gebou is. Die SD-kaart se klein voetspoor is 'n ideale stoormedium vir kleiner, dunner en meer draagbare elektroniese toestelle.

SD

Die tweede generasie Secure Digital (SDSC of Secure Digital Standaardkapasiteit) kaart  is ontwikkel om te verbeter op die MultiMediaCard (MMC) standaard, wat voortgegaan het om te ontwikkel, maar in 'n ander rigting. Secure Digital het die MMC ontwerp op verskeie maniere verander:

  • Asimmetriese gleuwe in die kante van die SD kaart verhoed dat dit onderstebo ingeplaas word (terwyl 'n MMC die meeste van die pad ingaan, maak dit geen kontak as dit omgekeer is nie).
  • Die meeste SD kaarte is 2.1 mm (0.083 duim) dik, in vergelyking met 1.4 mm (0.055 duim) vir MMCs. Die SD-spesifikasie definieer 'n kaart genoem Thin SD met 'n dikte van 1.4 mm, maar hulle kom selde voor, aangesien die SDA voort gegaan het om selfs kleiner vormfaktore te definieer.
  • Die kaart se elektriese kontakte is ingelaat onder die oppervlak van die kaart, ter beskerming teen kontak met 'n gebruiker se vingers.
  • Die SD-spesifikasie beoog vermoëns en 'n oordragkoers van meer as dié van MMC, en beide van hierdie funksies het gegroei met verloop van tyd.
  • Terwyl MMC 'n enkele pen vir data-oordrag gebruik, het die SD-kaart 'n vierdraad-busmodus bygevoeg vir hoër data-oordrag.

Volgrootte SD-kaarte pas nie in die skraler MMC-gleuwe nie, en ander kwessies beïnvloed ook die vermoë om een formaat in 'n gasheertoestel wat ontwerp is vir die ander te gebruik.

SDHC

Amptelike SDHC logo

SDXC

Amptelike SDXC logo

Ultra Hoë Spoed (UHS) bus

Agterkant van'n Lexar UHS-II microSDHC kaart, wat die bykomende ry UHS-II verbindings toon.
UHS-EK
Gespesifiseer in die SD-weergawe 3.01,[8] ondersteun'n klok frekwensie van 100 MHz ('n quadrupling van die oorspronklike "Standaard Spoed"), wat in die vier-bietjie oordrag af kon dra 50 MB/s (SDR50). UHS-ek kaarte verklaar as UHS104 (SDR104) ondersteun ook'n klok frekwensie van 208 MHz, wat kan die oordrag van 104 MB/s. Dubbel data koers operasie op 50 MHz (DDR50) is ook gespesifiseer in Weergawe 3.01, en is verpligtend vir microSDHC en microSDXC kaarte gemerk as UHS-I. In hierdie modus, vier stukkies oorgedra word wanneer die klok sein styg en die ander vier stukkies wanneer dit val, die oordrag van'n hele byte op elke volle klok siklus, dus'n 50 MB/s operasie kan oorgedra word met behulp van'n 50 MHz klok.
UHS-II
Vermeld in weergawe 4.0, verder verhoog die data-oordrag koers om'n teoretiese maksimum van 156 MB/s (full duplex) of 312 MB/s (die helfte duplex) die gebruik van'n addisionele ry van penne[9][10] ('n totaal van 17 penne vir die volle-grootte en 16 penne vir die mikro-grootte kaarte).[11]

Spoed klas gradering

SanDisk microSDXC-kaart met UHS-I en UHS spoedklas 1-merke
Voorkant van'n 32GB Lexar 1000x MicroSDHC UHS-II klas U3
Samsung Pro 64 GB microSDXC oorspronklike (links) en die vervalse een (regs): Die vals een eis 64 GB in kapasiteit, maar slegs 8 GB (Klas 4-spoed) is bruikbaar: Wanneer probeer word om meer as 8 GB te skryf, vind dataverlies plaas. Dit word ook gebruik vir Sandisk 64 GB vervalsings.

Baie persoonlike rekenaars van alle soorte, insluitend tablette en selfone, gebruik SD kaarte, óf deur middel van ingeboude gleuwe of deur middel van 'n aktiewe elektroniese passtuk. Passtukke bestaan vir die PC card, ExpressBus, USB, FireWire, en die parallelle drukkerpoort. Aktiewe passtukke laat ook toe dat SD-kaarte gebruik kan word in toestelle wat ontwerp is vir ander formate, soos CompactFlash. Die FlashPath passtuk laat toe dat SD-kaarte in 'n slapskyfaandrywer gebruik word.

Namaaksels

Beelde van ware, twyfelagtige, en vals/nagemaakte microSD (Secure Digital) kaarte voor en na oopbreek. Besonderhede by die bron, foto deur Andrew Huang.

Daar word algemeen op die mark verkeerd aangeduide of vervalste Secure Digitalkaarte gevind, wat verslag lewer van 'n vals kapasiteit of wat stadiger loop as gemerk.[12][13][14] Sagtewaregereedskap is beskikbaar om vervalste produkte op te spoor.

Digitale kameras

SD/MMC kaarte het Toshiba se SmartMedia as die dominante geheuekaartformaat vervang, wat gebruik word in digitale kameras. In 2001 het SmartMedia byna 50% gebruik bereik, maar teen 2005 het SD/MMC meer as 40% van die digitale kameramark beheer.

Teen hierdie tyd het al die voorste digitale kameravervaardigers reeds SD gebruik in hul verbruikersproduklyne, insluitend Canon, Casio, Fujifilm, Kodak, Leica, Nikon, Olympus, Panasonic, Pentax, Ricoh, Samsung, en Sony. Voorheen het Olympus en Fuji uitsluitlik XD-Fotokaarte (xD kaarte) gebruik, terwyl Sony slegs Memory Stick gebruik het; teen vroeg-2010 het al drie SD ondersteun.

Sommige prosumer en professionele digitale kameras het voortgegaan om CompactFlash (CF) te bied, óf op 'n tweede kaartgleuf of as die enigste stoormedium, omrede CF veel hoër maksimumvermoëns het en histories goedkoper was vir dieselfde kapasiteit.

Secure Digital geheuekaarte kan in die Sony XDCAM EX camcorders gebruik word met 'n passtuk[15] en in Panasonic P2 kaart-toerusting met 'n MicroP2 passtuk.

Persoonlike rekenaars

Hoewel baie persoonlike rekenaars SD kaarte akkommodeer as 'n hulpstoortoestel deur middel van 'n ingeboude gleuf of 'n USB-passtuk, kan SD kaarte nie gebruik word as die primêre hardeskyf deur die aanboord ATA kontroleerder nie, want nie een van die SD kaartvariante ondersteun ATA sein nie. Hierdie gebruik verlang 'n aparte SD kontroleerdervlokkie[16] of 'n SD-na-CompactFlash omskakelaar.

Notas

  1. ↑ "Matsushita Electric, SanDisk and Toshiba Agree to Join Forces to Develop and Promote Next Generation Secure Memory Card". DP Review. 24 Augustus 1999. Besoek op 23 Februarie 2016.
  2. ↑ "Welcome to SD-3C, LLC". SD-3C. 30 Maart 2015. Besoek op 23 Februarie 2016.
  3. ↑ "Matsushita Electric, SanDisk and Toshiba to Form SD Association to Promote Next Generation SD Memory Card". Toshiba. 30 Maart 2015. Besoek op 23 Februarie 2016.
  4. ↑ "Using SD Memory Cards is Easy". SD Association. 22 Junie 2010. Besoek op 2 Januarie 2014.
  5. ↑ "Capacity". SD Association. Besoek op 8 Desember 2011.
  6. ↑ "Using SDXC". SD Association. Besoek op 8 Desember 2011.
  7. ↑ "SDIO". SD Association. Besoek op 8 Desember 2011.
  8. ↑ "SD Part 1, Physical Layer Simplified Specification, Version 3.01" (PDF). SD Association. 18 Mei 2010. Besoek op 25 November 2013.
  9. ↑ "Association Triples Speeds with UHS-II" (PDF). SD Card. 5 Januarie 2011. Besoek op 9 Augustus 2011.
  10. ↑ Galbraith, Rob (5 Januarie 2011). "SD Association announces UHS-II, ultra high-speed SD card specification". Besoek op 5 Januarie 2011.
  11. ↑ "Bus Speed (Default Speed/ High Speed/ UHS) - SD Association". Sdcard.org. Besoek op 13 November 2013.
  12. ↑ Andrew (bunnie) Huang (of chumby). "On MicroSD Problems". Besoek op 29 Mei 2013.
  13. ↑ Schnurer, Georg (28 Februarie 2007). "Gefälschte SD-Karten" (in German). Heise mobile – c't magazin für computertechnik. Besoek op 7 Junie 2013.{{cite web}}: AS1-onderhoud: onerkende taal (link)
  14. ↑ Feddern, Boi (18 Maart 2013). "Smartphones wählerisch bei microSDHC-Karten" (in German). Heise mobile – c't magazin für computertechnik. Besoek op 9 Junie 2013.{{cite web}}: AS1-onderhoud: onerkende taal (link)
  15. ↑ "MEAD-SD01 SDHC card adapter (Sony)". Pro.sony.com. Besoek op 2 Januarie 2014.
  16. ↑ "TS-7800 Embedded". Embeddedarm.com. Besoek op 22 Augustus 2010.

Verwysings

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Secure_Digital&oldid=1487228"