Sikhismu
El sikhismu (sikkhī n'idioma panyabí; pronunciación 
Sikkhi) ye una relixón india que se desenvolvió nel contestu del conflictu ente les doctrines del hinduismu y del islam mientres los sieglos XVI y XVII. A los siguidores del sikhismu denómase-yos sikhs.
El fundador de tala relixón, foi el Gurú Nanak, nel sieglu XVI.
Nome
El términu «sikh» tien el so orixe nel idioma sánscritu śiṣyá /ziyia/ ‘discípulu, el qu'apriende’ o śikṣa /zikshá/ ‘instrucción’.[1][2]
- ਸਿੱਖੀ en alfabetu gurmují
- [ˈsɪkːʰiː], en AFI (alfabetu fonéticu internacional)
Doctrina
La doctrina básica del sikhismu consiste na creencia nun únicu dios y nes enseñances de los diez gurúes del sikhismu, recoyíes nel llibru sagráu de los sikhs, el Gurú Granth Sahib. El sikhismu combina'l monoteísmu estrictu (d'orixe musulmán), con tradiciones hindús.
Referencies
- ↑ Khuswant SINGH: The illustrated history of the sikhs (páx. 15), n'inglés. Nueva Delhi: Oxford University Press, 2006. ISBN 0-19-567747-1.
- ↑ Kahan Singh NABHA: Gur shabad ratnakar mahan kosh (páx. 720), en panyabí. Consultáu'l 25 de febreru de 2009.