Base Vostok

Base Vostok
	Bases antártiques permanentes
Llocalización
Condominio (es)	Rexón del Tratáu Antárticu
Masa d'agua	Llagu Vostok
Coordenaes	78°27′51″S 106°51′57″E / 78.464167°S 106.86583°E
	Base Vostok Base Vostok (Antártida)
Altitú	3488 m
Historia y usu
Apertura	1957
Xestión	Instituto de Investigación del Ártico y del Antártico (es)
Orixe del nome	Vostok (es)
Usu	year-round Antarctic facility (en)

La Base Vostok^[1] (del rusu: Станция Восток, que significa Oriental) ye una estación d'investigación de Rusia en L'Antártida. Ye una estación d'investigación de Rusia en L'Antártida. Ye'l llugar onde se algamar la temperatura más baxo rexistrada na Tierra, –89,2° C, el 21 de xunetu de 1983. Les investigaciones ellí realizaes tomen dende perforaciones y estracción de nucleos de xelu hasta magnetometría. Foi fundada pola Xunión Soviética'l 16 d'avientu de 1957 y heredada per Rusia en 1991.

Descripción

La estación alcuéntrase a 78°27′S 106°52′E / 78.450°S 106.867°E / -78.450; 106.867 78°27′S 106°52′E / 78.450°S 106.867°E / -78.450; 106.867 / en redol a 1300 km del Polu Sur xeográficu, a 3488 msnm d'altitú.^[2]

Na estación trabayen unos 25 científicos ya inxenieros mientres el branu y 13 mientres l'iviernu.

Historia

Base Vostok I

La Base Vostok I foi establecida nes llanures del este de L'Antártida a 1410 km al sur de la Base Mirni y a una altitú de 3252 msnm. La espesura de la capa de xelu ellí ye de 2900 m. Yera una estación de radio y una planta d'enerxía con xeneradores diésel nominales de 12 y 24 kW. Empezó la so construcción el 18 de marzu de 1957 y el 12 d'abril empezó les observaciones meteorolóxiques. Depués tamién aerológicas, actinométricas y estudios glaciológicos. El 1 d'avientu de 1957 la estación foi cerrada y l'equipu tresportáu a la zona del polu xeomagnéticu, nel sitiu de la futura estación de Vostok.

Base Vostok

La Base Vostok foi establecida'l 16 d'avientu de 1957 pola 2a Espedición Soviética Antártica, mientres l'Añu Xeofísicu Internacional. El so nome recuerda al barcu Vostok.^[3] La estación tuvo cerrada temporalmente ente febreru a payares de 1994.^[3] Agora ye remanada cooperativamente per Rusia, EE. XX., y científicos franceses. El so nome provién del barcu del pioneru rusu esplorador del antárticu Fabian von Bellinghausen. Mientres años foi abastecida per mediu d'espediciones que la conectaben cola base Mirni.

En 1974 científicos británicos, atoparon estrañes llectures de xeorradar, siendo pola presencia d'un llagu d'agua duce líquida, per debaxo del xelu.^[4]

En 1991 Jeff Ridley, especialista en teledetección del Llaboratoriu de Ciencies Espaciales Mullard, dirixió'l satélite européu ERS-1 dirixendo'l so llume d'alta frecuencia escontra'l centru de la capa de xelu antártico, y asina confirmó'l descubrimientu de 1974.^[5] Publicóse en 1993, nel Journal of Glaciology.

Los xeorradares revelaron que'l cuerpu subglacial d'agua duce ye unu de los llagos más grandes del mundu - y unu de los cerca de 140 llagos subglaciales en L'Antártida. Los científicos rusu y británicu delinearon el llagu en 1996 por aciu la integración d'una variedá de datos, incluyendo xeorradares, observaciones d'imáxenes, y d'altímetros radáricos aerotresportaos. El llagu Vostok subyace a 500-900 m de fondura, cubriendo unos 14.000 km².^[6]

Clima

La temperatura medio añal ye de –55,2 °C y bazcuya ente los –31,9 °C d'avientu y los –68 °C d'agostu. Les precipitaciones, de 372 mm añales, son en forma de nieve.

Les difíciles condiciones pa la vida humana nun s'amenorguen namái a les baxes temperatures. A lo anterior sumir l'altitú, la falta d'osíxenu, la virtual ausencia de mugor, la falta de dióxidu de carbonu que trastorna la respiración, los fuertes vientos, la radiación ultravioleta debida al furacu na capa d'ozonu, l'aislamientu dada'l so allugamientu desaxeradamente lloñe del mar y pel iviernu la llarga nueche polar, ente otros factores.

Entá cuando nun foi confirmáu, dizse qu'en 1997 rexistróse un récor de temperatura de –91 °C.^[7]

Midíes históriques

Concentraciones de dióxidu de carbonu y rellación cola variación de temperatura nos postreros 420.000 años.

Concentraciones de dióxidu de carbonu nos postreros 420.000 años. El periodu industrial dende 1850 a 2012 ta pintáu en colloráu.

Cuando nieva queda aire atrapáu nos falopos. Nos polos y n'otres rexones la nieve nunca se funde y termina formando xelu y esi aire queda atrapáu en pequeñes burbuyes. De normal en cada kilogramu de xelu queden atrapaos 100 milillitros d'aire. D'esta miente el xelu polar funciona como un muséu del aire” apurriendo información de la composición de l'atmósfera hasta mediu millón d'años tras.

Les téuniques d'estracción y analís de gases apurren les concentraciones de CO2 anteriores al momentu actual y apurren evidencies del orixe antropogénico del cambéu climáticu. Los rexistros de xelu amuesen que les concentraciones de CO2 nun tienen precedente nos postreros 650.000 años.^[8]

Sitiu y monumentu históricu

El tractor pesáu АТТ 11 na base Vostok que participó na primer travesía al polu xeomagnéticu de la Tierra, con una placa que conmemora la inauguración de la estación en 1957, fueron designaos Sitiu y Monumentu Históricu de L'Antártida n.º 11 sol Tratáu Antárticu, y calteníos pola base.^[9]

Ver tamién

Referencies

↑ NOTA: El nombre Vostok surge de transliterar del ruso Восток siguiendo las reglas indicadas en WP: Transliteraciones y transcripciones para ciertas lenguas Ruso y otros idiomas de escritura cirílica
↑ Monthly mean surface temperature at Vostok station
↑ ^3,0 ^3,1 «Deep drilling at Vostok station, Antarctica: history and recent events». Archiváu dende l'orixinal, el 2017-08-12.
↑ Oswald, G. K. A.; Robin, G. de Q. (1973). «Lakes beneath the Antarctic Ice Sheet». Nature 245 (5423). doi:10.1038/245251a0.
↑ «Ice Station Vostok». Wired. Archiváu dende l'orixinal, el 22 de payares de 2015. Consultáu'l 31 de xineru de 2011.
↑ Dieter Fütterer; Georg Kleinschmidt (2006) Antarctica: contributions to global earth sciences : proceedings of the IX International Symposium of Antarctic Earth Sciences Potsdam, 2003. Birkhäuser, páx. 138. ISBN 978-3-540-30673-3. Consultáu'l 30 de xunetu de 2010.
↑ «Coldest Temperature on Earth».
↑ Scripps (ed.): «FAQ» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2012-08-07. Consultáu'l 10 de xunu de 2012.
↑ «List of Historic Sites and Monuments approved by the ATCM (2012)». Antarctic Treaty Secretariat. Consultáu'l 30 d'avientu de 2013.

Enllaces esternos

[1] NOTA: El nombre Vostok surge de transliterar del ruso Восток siguiendo las reglas indicadas en WP: Transliteraciones y transcripciones para ciertas lenguas Ruso y otros idiomas de escritura cirílica

[2] Monthly mean surface temperature at Vostok station

[igsoc-3] 3,0 ^3,1 «Deep drilling at Vostok station, Antarctica: history and recent events». Archiváu dende l'orixinal, el 2017-08-12.

[4] Oswald, G. K. A.; Robin, G. de Q. (1973). «Lakes beneath the Antarctic Ice Sheet». Nature 245 (5423). doi:10.1038/245251a0.

[Morton-5] «Ice Station Vostok». Wired. Archiváu dende l'orixinal, el 22 de payares de 2015. Consultáu'l 31 de xineru de 2011.

[FüttererKleinschmidt2006-6] Dieter Fütterer; Georg Kleinschmidt (2006) Antarctica: contributions to global earth sciences : proceedings of the IX International Symposium of Antarctic Earth Sciences Potsdam, 2003. Birkhäuser, páx. 138. ISBN 978-3-540-30673-3. Consultáu'l 30 de xunetu de 2010.

[7] «Coldest Temperature on Earth».

[Scripps-8] Scripps (ed.): «FAQ» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2012-08-07. Consultáu'l 10 de xunu de 2012.

[atcm-9] «List of Historic Sites and Monuments approved by the ATCM (2012)». Antarctic Treaty Secretariat. Consultáu'l 30 d'avientu de 2013.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]