Asertas Pereira
| Sostiene Pereira | |
|---|---|
| skribita verko | |
| Aŭtoroj | |
| Aŭtoro | Antonio Tabucchi |
| Lingvoj | |
| Lingvo | itala lingvo |
| Eldonado | |
| Eldondato | 1994 |
| Eldonejo | Feltrinelli |
| Ĝenro | romano |
"Asertas Pereira", en itala originale Sostiene Pereira. Una testimonianza, estas la plej fama romano de la itala verkisto Antonio Tabucchi (1994). Ĝin esperantigis Perla Martinelli kaj eldonis LF-koop en 2024. Renkonto de estetike valora fikcio kaj psikologia, pli ol ideologia, evoluo al kontraŭfaŝismo en la Portugalio de 1938, la verko gajnis gravajn premiojn en Italio kaj estas tradukita al pli ol dudek lingvoj. Ekzistas ankaŭ sukcesa filmo, kun Marcello Mastroianni kiel protagonisto, teatra kaj komiksa variantoj.
Resumo
[redakti | redakti fonton]La romano okazas en Lisbono, Portugalio, en 1938 dum la diktaturo de Salazar. La ĉefa protagonisto estas Pereira, maljuna ĵurnalisto kiu laboras por malgranda vespera ĵurnalo. Li respondecas pri la kultura paĝo kaj vivas trankvilan, preskaŭ izolitan vivon.
Lia vivo ŝanĝiĝas kiam li renkontas junan viron nomitan Monteiro Rossi, kiun li dungas por verki anticipajn nekrologojn. Monteiro Rossi kaj lia koramikino Marta estas sekrete kontraŭfaŝismaj aktivuloj.
Tra siaj interagoj kun la juna paro, Pereira iom post iom konscias pri la politika situacio en Portugalio kaj Eŭropo. Li komencas pridubi sian neutralecon kaj sentas kreskantan respondecon agi.
La romano sekvas la internan kaj eksteran vojaĝon de Pereira, dum li alfrontas siajn timojn kaj fine decidas agi kontraŭ la reĝimo, helpante la rezistmovadaron.
La titolo "Asertas Pereira" aludas al la fakto, ke la rakonto estas prezentita kiel atesto de Pereira pri la okazintaĵoj, kvazaŭ li raportus al ia aŭtoritato.
Intrigo
[redakti | redakti fonton]La romano komenciĝas en varma somera tago en Lisbono. Pereira, vidva ĵurnalisto proksimume 60-jara, laboras por la vespera ĵurnalo "Lisboa". Li estas respondeca pri la kultura paĝo kaj okupiĝas precipe pri tradukoj de francaj rakontoj kaj verkado de nekrologoj.
Unu tagon, Pereira trovas artikolon de juna viro nomita Monteiro Rossi. Impresita, li decidas dungi lin por verki anticipajn nekrologojn pri verkistoj. Tamen, la unuaj provoj de Monteiro Rossi estas netaŭgaj, ĉar ili enhavas politikajn komentojn neakcepteblajn por la cenzuro.
Pereira renkontas ankaŭ Martan, la koramikinon de Monteiro Rossi. Ŝi estas pli politike konscia kaj aktiva ol Monteiro. Pereira komencas senti patreca rilato al la juna paro.
Dume, Pereira vizitas regule doktoron Cardoso, kiu praktikas novan psikologian teorion nomitan "heredaĵo de konsciencoj". Tiuj konversacioj helpas Pereira kompreni siajn internajn konfliktojn kaj la ŝanĝojn okazantajn en li.
Dum la romano progresas, Pereira iĝas pli konscia pri la politika situacio. Li aŭdas pri brutaleco de la polico, vidas la kreskanta faŝismon en Portugalio kaj Eŭropo, kaj komencas dubi sian politikan neŭtralecon.
Kulmina momento okazas kiam Pereira publikigas tradukon de rakonto de Alphonse Daudet, kiu estas interpretita kiel kritiko al la reĝimo. Tio allogas la atenton de la aŭtoritatoj.
Poste, Monteiro Rossi estas mortigita de la polico en la apartamento de Pereira. Tiu ĉi evento ŝokas Pereira kaj instigas lin al agado.
Fine, Pereira sukcesas publikigi artikolon denuncantan la murdon de Monteiro Rossi kaj la brutalecon de la reĝimo. Li tuj fuĝas al Francio por eviti represaliojn.
La romano finiĝas per la sugesto, ke Pereira rakontas ĉi tiun historion kiel ateston al iu aŭtoritato, verŝajne en Francio.