Bolonjo

Ĝemelurboj
	Leipzig • Zagrebo • Bari • Valencio • Tesaloniko • Sankta Luiso • Ĥarkivo • La Plata • San Fele • Pollica • Tuzla • Coventry • Hamamacu • Meknes vd

	Bolonjo
	Fotomontaĵo: Lauhorloĝe de supre: Baziliko San Petronio , Archiginnasio de Bologna, Fontano de Neptuno, Madonna di San Luca, Turo Unipol; kaj du mezepokaj turoj.
komunumo de Italio ; universitata urbo ; urbo ; urbego vd
Ĝemelurboj
	Leipzig • Zagrebo • Bari • Valencio • Tesaloniko • Sankta Luiso • Ĥarkivo • La Plata • San Fele • Pollica • Tuzla • Coventry • Hamamacu • Meknes vd
Ŝtato	Italio
Regiono	Emilio-Romanjo
Provinco	BO Bolonjo (2005)
Geografia situo	44° 30′ N, 11° 21′ O (mapo)44.511.35Koordinatoj: 44° 30′ N, 11° 21′ O (mapo)
Alto super marnivelo	54 m
Areo	140 (2005) km²
Loĝantaro	387 971 (2023)
Loĝdenso	2754 loĝantoj/km²
Najbaraj komunumoj	Anzola dell'Emilia, Calderara di Reno, Casalecchio di Reno, Castel Maggiore, Castenaso, Granarolo dell'Emilia, Pianoro, San Lazzaro di Savena, Sasso Marconi, Zola Predosa (2005)
Patrono	Sankta Petronio
Festa tago	4-a de oktobro (2005)
Nomo de loĝantoj	bolognesi
Poŝtkodo	40121
Imposta kodo	A944
Kodo laŭ ISTAT	037006
Telefona prefikso	051
Estro	Matteo Lepore
Retpaĝo	http://www.comune.bologna.it/
	v • d • r

La printebla versio ne plu estas subtenata kaj povas havi bildigajn erarojn. Bonvolu ĝisdatigi viajn retumilajn legosignojn kaj bonvolu anstataŭe uzi la defaŭltan retumilan printan funkcion.

Bolonjo (itale Bologna) estas urbo en Italio. Ĝi estas la ĉefurbo de la regiono Emilio-Romanjo, en la centro-norda parto de la lando.

Laŭ la tradicio, en Bolonjo kreiĝis la plej antikva universitato en Eŭropo, la Universitato de Bolonjo, en 1088; ankoraŭ nuntempe la studentoj konsistigas gravan parton el la kultura kaj socia vivo de la urbo. Bolonjo ankaŭ famas pro siaj du klinantaj turoj kaj siaj tipaj portikoj, kiuj ornamas la tutan antikvan urbocentron, unu el la plej grandaj kaj plej bone konservitaj de Italio.

La urbo estis fondita pli ol mil jaroj antaŭ Kristo, kaj ĉiam rolis kiel grava nabo: unue por la Etruskoj (Velzna/Felsina) kaj la Keltoj (Bona), poste ĉe la Romianoj (Bononia), kaj daŭre dum Mezepoko, kiel libera komunumo; dum jarcento ĝi estis la kvina urbo de Eŭropo laŭ loĝantaro.

Hodiaŭ, pro sia geografia situo, Bolonjo estas grava ŝosea kaj fervoja nabo por la tuta norda Italio; ĝi posedas gravan foir-kvartalon, havas internacian flughavenon kaj gastigas la centrajn oficejojn de pluraj kulturaj, ekonomiaj kaj politikaj institucioj.

Vidindaĵoj

La Baziliko Sankta Petronio (itale: Basilica di San Petronio) estas la ĉefa preĝejo de Bolonjo. Ĝia fasado superregas la faman urboplacon Placo Maggiore. Per siaj gigantaj dimensioj (longeco 132 metroj, larĝeco 60 metroj, volboalteco 45 metroj) la baziliko estas la kvina plej alta preĝejo de la mondo. Rimarkinda estas la vigla kolorigo de la internaj muroj kaj la multkoloraj vitraloj.

La Museo internazionale e biblioteca della musica estas muzika muzeo kaj muzikbiblioteko en la Palazzo Aldini Sanguinetti, en la historia centro de Bolonjo.

Palaco Fava

Servoj

Famuloj

Poeto Bernardo Canaccio
Pentristo kaj arkitekto Tommaso Vincidor
Filippo Beroaldo la juna, humanisto, filologo, eldonisto, poeto, helenisto, latinisto, bibliotekisto de Vatikano.
Laura Bassi, unua virino kiu entreprenis akademian sciencan karieron kaj la unua en la tuta mondo kiu ricevis universitatan katedron.
Miklós Kun (kirurgo)
Giuseppe Mezzofanti, poligloto kaj kardinalo

Esperanto en Bolonjo

Pli detalaj informoj troveblas en artikolo Bolonja Esperanto-Grupo.

La Bolonja Esperanto-Grupo, unu el la plej malnovaj en la tuta Italio, ekestis en 1911, kaj daŭre aktivas nuntempe.

En 1915 provizore oni starigis oficejon de Itala Esperanto-Federacio ĉe la sidejo de IKE en Bolonjo, ĉar praktike la Federacio, pro eniro de Italio en la unuan mondmiliton, estis ĉesiginta sian aktivecon.

En 1920 okazis tie la 5-a Nacia Kongreso de Esperanto kaj en 1955 la 40-a Universala Kongreso de Esperanto.

Interesaĵoj

21.04.1945: Kampanjo de Italio: Dua Pola Korpuso de la Polaj Armitaj Fortoj en Okcidento liberigis Bolonjon (ekde la 9-a de aprilo 300 polaj soldatoj pereis, 600 estis vunditaj) kaj Castel Maggiore-Corticella (entute en Italio mortfalis preskaŭ 2 500 polaj soldatoj) - lasta batalo de la korpuso pro politikaj kialoj, ĉar poloj povus marŝante direkte al Jugoslavio kunpuŝiĝi kun sovetiaj, komunistaj taĉmentoj kaj ektroviĝi tro proksime al Pollando.