پس‌از طوفان (نقاشی)
| روز چهل و یکم | |
|---|---|
 | |
| هنرمند | جرج فردریک واتس |
| سال | ۱۸۸۶–۱۸۹۱ |
| گونه | رنگ روغن |
| ابعاد | ۱۴۲٫۲ cm × ۱۱۱٫۸ cm (۵۶٫۰ اینچ × ۴۴٫۰ اینچ) |
| مکان | واتس گالری |
پس‌از طوفان (به انگلیسی: After the Deluge) که با نامِ روز چهل و یکم نیز شناخته می‌شود، یک نقاشی رنگ روغن نمادین از هنرمند انگلیسی جرج فردریک واتس است که نخستین بار با نام خورشید و به صورت نیمه‌تمام، در سال ۱۸۸۶ به نمایش درآمد و سرانجام در ۱۸۹۱ میلادی تکمیل شد. این نقاشی صحنه‌ای از داستان طوفان نوح را روایت می‌کند که در آن نوح پس از ۴۰ روز، پنجرهٔ کشتی خود را جهت اطمینان از قطعِ بارشِ باران، باز می‌کند. واتس احساس می‌کرد که جامعه مدرن به‌دلیل فقدان ارزش‌های اخلاقی رو به زوال است و بیشتر، آثاری با موضوع سیل و پاکسازی افراد نالایق از جهان نقاشی می‌کرد. این نقاشی، به صورت چشم‌اندازی از دریا که با آفتابِ درخشانِ میان ابرها روشن گردیده، ترسیم شده‌است. اگرچه واتس این موضوع را پیش‌تر در اثر دیگر خود نابغهٔ شعر یونانی[الف] در سال ۱۸۷۸ به تصویر کشید، در ترسیم پس‌از طوفان رویکردی کاملاً متفاوت را اتخاذ نمود. او در این نقاشی سعی داشت مفهوم آفرینشِ یکتاپرستی را منتقل، اما از به تصویر کشیدن مستقیم خالق، اجتناب کند.
این نقاشی ناتمام در وایت‌چپل، لندن در سال ۱۸۸۶ با عنوان خورشید به نمایش درآمد. واتس پنج سال دیگر روی این نقاشی کار کرد و نسخه تکمیل شده را در نیوگالری[ب] در سال ۱۸۹۱ به نمایش گذاشت. تابلو بین سال‌های ۱۹۰۲ و ۱۹۰۶ نیز در سراسر بریتانیا در معرض دید عموم قرار گرفت و امروزه در واتس گالری واقع در کمپتون، گیلدفوردِ انگلستان قابل مشاهده است. با وجود اینکه واتس پس‌از طوفان را در لیست مهم‌ترین آثارش که هدیهٔ خود به مردم می‌دانست، قرار نداده و جزء نقاشی‌های شناخته‌شدۀ او به‌شمار نمی‌رود، اما مورد تحسین بسیاری از هنرمندان و همکاران واتس قرار گرفت و تا دو دهه تأثیر زیادی بر نقاشی‌ها پس از خود گذاشت.
پیش‌زمینه
جرج فردریک واتس در سال ۱۸۱۷ به‌دنیا آمد. پدرش یک سازنده آلات موسیقی در لندن بود.[۱] دو برادر او در سال ۱۸۲۳ و مادرش در سال ۱۸۲۶ درگذشتند، این مسئله واتس را به مفهوم مرگ علاقه‌مند کرد.[۱] واتس در سن ۱۰ سالگی شاگرد یک مجسمه‌ساز شد و در اواسط نوجوانی آنقدری در هنر مهارت کسب نمود که به‌عنوان یک نقاش پرتره امرار معاش کند.[۲] در سن ۱۸ سالگی در آکادمی سلطنتی هنر پذیرفته شد، اما از آنجایی که روش‌های آنها را نمی‌پسندید، گاهی در جلسات آموزشی غیبت می‌کرد.[۳] او از سال ۱۸۳۷، به‌عنوان یک هنرمند آنچنان موفق شد که توانست به‌جای پرداختن به فعالیت‌های معاشی، تمامِ وقت خود را وقفِ نقاشی کند.[۴]
واتس در سال ۱۸۴۳ به ایتالیا سفر کرد و چهار سال در آنجا ماند.[۵] هنگام بازگشت به لندن، از مالیخولیا رنج می‌برد و آثار غم‌انگیز بسیاری نقاشی کرد.[۶] مهارت‌های او در به تصویر کشیدن غم و اندوه به‌طور گسترده مورد تجلیل قرار گرفت و در ادامه فعالیت‌های خود در سال ۱۸۵۶ به نقاشی پرتره روی آورد.[۷] پرتره‌های او نیز مورد توجه هنرمندان بسیاری قرار گرفتند[۷] و سبب شدند تا وی در سال ۱۸۶۷، به عضویت آکادمی سلطنتی هنر در بیاید. عضویت در آکادمی سلطنتی هنر بالاترین افتخار موجود برای یک هنرمند در آن زمان بود.[۵][یادداشت ۱] دیری نگذشت که واتس همانند سنین جوانی، از فرهنگ و شیوه‌های آنان سرخورده شد[۱۰] و در سال‌های پس از ۱۸۷۰، تنها به‌عنوان نقاش و نه عضوی از آکادمی هنر، به فعالیت خود ادامه داد و در ترسیم موضوعات تمثیلی و اسطوره‌ای نیز، شهرت گسترده‌ای پیدا کرد.[۵] تبحر او در به‌تصویر کشیدن مضامین مختلف، واتس را به یکی از برجسته‌ترین هنرمندان جهان تبدیل نمود.[۱۱] او در سال ۱۸۸۱، یک گالری با سقف شیشه‌ای به خانه کوچکِ هلندی‌اش اضافه کرد که آخر هفته‌ها به روی عموم باز بود. این عمل مردم را بیش از پیش با آثار واتس آشنا نمود.[۱۲]
موضوع
پس‌از طوفان صحنه‌ای از داستان طوفان نوح را به تصویر می‌کشد که در آن نوح پس از چهل روز، پنجره کشتی را باز می‌کند و متوجه می‌شود که باران بند آمده اما سیل هنوز فروکش نکرده‌است.[۱۶] اگرچه مسیحیت انجیلیِ سخت‌گیرانه پدرش، بی‌علاقگی شدیدی را به تشکیلات مذهبی در واتس ایجاد کرده بود، با این حال دانش عمیقش نسبت به کتاب مقدس[۱] سبب تبدیل نوح و طوفان به مضامینی شد که مکرر در طول زندگی حرفه‌ای خود به تصویر می‌کشید.[۱۶]
واتس اعتقاد شدیدی به این ایده داشت که جامعه مدرن، ثروت را بر ارزش‌های اجتماعی ترجیح می‌دهد و این نگرش به همراه مسئله‌ای، که او آن را «نقاب ریاکارانهٔ جانفشانی برای خدا» توصیف می‌کرد[۱۷]، منجر به زوال جامعه شده‌است.[۱۸] هیلاری آندروود از دانشگاه ساری می‌نویسد که واتس احتمالاً آثار بسیاری را با موضوع نوح نقاشی کرده‌است، زیرا او شباهت‌هایی امروزی را میان انگاشت طوفان نوح با مفهوم پاکسازی جامعه منحط و در عین حال، حفظ کسانی که هنوز به معیارهای اخلاقی پایبند هستند می‌دید.[۱۶] واتس در این اثر، تصمیم گرفت لحظه‌ای را به تصویر بکشد که در آن، نور خورشید پس از ۴۰ روز پنهان شدن توسط ابرها، برای نخستین بار قابل مشاهده شده‌است:[۱۹]
و آب‌ها پیوسته کاهش یافت تا ماه دهم: در روز اول ماه دهم، قلهٔ کوه‌ها دیده می‌شد. در پایان چهلمین روز، نوح پنجرهٔ کشتی‌ای را که ساخته بود باز کرد.
— کتاب مقدس، سفر پیدایش، ۸: ۵–۶
ترکیب‌بندی
واتس در این نقاشی، چشم‌اندازی از سطح دریا را نشان می‌دهد. بر فراز دریا، نور درخشانی از خورشید دیده می‌شود که ابرهای اطراف را روشن می‌کند و پرتوهای درخشانی از لبه‌های بوم بیرون می‌زند.[۱۹] ترکیب‌بندی واتس بازتابی است که ویلیام ترنر در سال ۱۸۴۳ با همین موضوع ترسیم نمود. ترنر در تابلوی نور و رنگ (نظریه گوته)-صبح پس‌از طوفان-موسی در حال نوشتن کتاب پیدایش[ت] دایره‌ای از نوری درخشان را همچون پس‌از طوفانِ واتس به نمایش می‌گذارد. با این حال، آثار ترنر به دلیل حالت انسان‌گونهٔ قابل تشخیصی که در خود به نمایش می‌گذارد هرگز به ترکیب‌بندی هنر انتزاعیِ واتس نزدیک نشده‌اند.[۱۶]
واتس در این مرحله از حرفه خود مرتب تصاویری را نقاشی می‌کرد که رویدادهای طبیعی اعجاب‌انگیز و اراده خدا را به هم پیوند می‌داد.[۱۹] تمرکز او بر ترسیم خورشید، نشان‌دهنده علاقه دیرینه او به خورشید به‌عنوان نمادی الهی است؛ برای مثال واتس در قربانی نوح[ث] در سال ۱۸۶۵، نوح را نشان می‌داد که به شکرانه نجات خانواده‌اش، در برابر خورشید حیوانی را قربانی می‌کند. این علاقه به خورشید احتمالاً از ماکس مولر، آشنای واتس، ناشی می‌شود که به‌طور مبسوط در مورد نظریه‌های خدای خورشید نوشته بود و این اعتقاد را داشت که «مذاهب اروپا، خاورمیانه و جنوب آسیا همه در نهایت از پرستش خورشید مردم هندواروپایی (آئین مهرپرستی) نشات گرفته‌اند».[۱۶] بیوه او ماری سِتون واتس، در حدود سال ۱۹۱۰ پس از مرگ همسر خود نوشت:[۱۹]
بازدیدکننده‌ای که به پس‌از طوفان نگاه می‌کرد، اظهار داشت که در چنین طرحِ رنگی، معرفی چهره خالق غیرممکن نبوده‌است. آقای واتس پاسخ داد: آه، نه! اما این دقیقاً همان چیزی است که آرزو دارم تا کسانی که به تصویر می‌نگرند برای خودشان تصور کنند. دست خالق با نور و گرما حرکت می‌کند تا دوباره خلق کند. من سعی نکردم پرتره‌ای از خورشید بکشم، چنین چیزی غیرقابل نقاشی است؛ اما می‌خواستم شما را با ایده قدرت عظیم آن تحت تأثیر قرار دهم.
واتس قبلاً یک خورشید نارنجی بر فراز یک دریای صاف در اثر خود به نام نابغهٔ شعر یونانی در سال ۱۸۷۸ به تصویر کشیده بود[۲۰][یادداشت ۳]، اما موضوع و ترکیبِ پس‌از طوفان به صورتی کاملاً متفاوت ترسیم شد.[۱۹] نابغهٔ شعر یونانی برای برانگیختن پانتئیسم در نظر گرفته شده بود که نیروهای طبیعت را از دیدِ یک شخصیت محوری بزرگ و دانا، به شکل چهره‌های انسانی و در حال کار و تفریح نشان می‌داد.[۲۰] پس‌از طوفان صریحاً به عنوان تصویری توحیدی در نظر گرفته شد که هم «شکوه» و هم رحمت رستگارانه یک «خدای قادر مطلق» را که درگیر آفرینش است، تداعی می‌کند.[۱۹]
پس‌از طوفان به شکل ناقصِ آن در سال ۱۸۸۶ با نام خورشید در کلیسای سنت جود وایت‌چپل، لندن به نمایش گذاشته شد؛[۱۶][یادداشت ۴] ساموئل بارنت، معاون سنت جود، در تلاش برای آوردن مفهوم زیبایی به زندگی فقرا، نمایشگاه‌های هنری سالانه‌ای را در شرق لندن ترتیب می‌داد.[۲۳] او رابطه نزدیکی با واتس داشت و مرتباً آثارش را وام می‌گرفت تا آنها را برای ساکنان محلی نمایش دهد.[۲۳][یادداشت ۵] پس از این نمایشگاه، واتس به مدت پنج سال دیگر، کار روی نقاشی خود را ادامه داد تا پس‌از طوفان را خلق کند.[۱۹]
اتمام و بازخورد
نسخه تکمیل شده پس‌از طوفان در نیوگالری در سال ۱۸۹۱ به نمایش گذاشته شد.[۱۶] در نمایشگاه سال ۱۸۹۱ و نمایشگاه بعدی در سال ۱۸۹۷، پس‌از طوفان با یادداشتی، که گمان می‌رود توسط واتس نوشته شده باشد، همراه بود که تصویر را اینگونه توصیف می‌کرد:[۱۹]
یک نیروی متعالی از نور و گرما برای بازآفرینی، فوران می‌کند. تاریکی رانده گشته، آب‌ها که مطیع قانون برتر هستند، به مه و بخار تبدیل شده و از چهره زمین محو می‌گردند.
— یادداشتِ همراهِ پس‌از طوفان در نیوگالری[۱۹][یادداشت ۶]
.jpg?lang=fa)
این اثر بین سال‌های ۱۹۰۲ و ۱۹۰۶ در سراسر انگلستان به نمایش گذاشته شد و در کورک، ادینبرو، منچستر، دوبلین و در گالری شیشه‌ای خود واتس به نمایش درآمد.[۲۵] در اواخر سال ۱۹۰۴، کمی پیش از مرگ واتس، پس‌از طوفان به واتس گالری که به تازگی در کمپتون، گیلدفورد افتتاح شده بود، منتقل گردید.[۲۵] دو سال قبل از این اتفاق، واتس، دوباره به خلق آثاری در رابطه با سازوکار آفرینش پرداخت و برای نخستین بار در یکی از این آثار، مستقیماً تجسمی از خدا را به تصویر کشید و آن را به عنوان نمایانگر «یک تجلی بزرگ که همۀ هستی در او تنیده است» معرفی نمود.[۲۶]
اگرچه واتس در طول زندگی خود مناظر زیادی نقاشی می‌کرد، اما چنین نقاشی‌هایی را آثار مهمی نمی‌دانست و زمانی که بین سال‌های ۱۸۸۶ تا ۱۹۰۲، ۲۳ اثر غیر پرتره مهم خود را برای نمایش عمومی به کشورش اهدا کرد، هیچ نقاشی منظره‌ای در میان آنها دیده نمی‌شد.[۲۷][۲۸][یادداشت ۷] اگرچه پس‌از طوفان توسط بسیاری از هنرمندان تحسین شد، اما در نتیجه حذف این اثر از نقاشی‌های اهدایی‌اش که آنها را «هدایایی به مردم» می‌دانست، در بین آثار شناخته‌شده‌تر وی قرار نمی‌گیرد.[۳۰] والتر بیز در سال ۱۹۰۷ نوشت که: «[پس‌از طوفان] منظره‌ای است که ما را به نام واتس پیوند می‌دهد، منظره‌ای که تمام چیزهای پست و مادی از آن حذف شده و آنچه مانده نوعی تصعید شاعرانه‌ترین عناصر طبیعت است».[۳۱] پس‌از طوفان بر بسیاری از آثار نقاشی در دو دهه پس از خود، از جمله نگارگری‌های خورشید توسط موریس چاباس، جوزپه پلیتزا دا ولپدو و ادوارد مونک اثر گذاشت.[۳۰] پس‌از طوفان امروزه در مجموعه واتس گالری نگهداری می‌شود و برای عموم قابل بازدید است.[۳۲]
جستارهای وابسته
یادداشت‌ها
- ↑ در زمان واتس، افتخاراتی مانند مقام شوالیه فقط به رؤسای مؤسسات بزرگ اعطا می‌شد و حتی به هنرمندانِ بسیار مورد احترام و نامدار نیز اهدا نمی‌گردید.[۸] در سال ۱۸۸۵، آثار واتس مورد توجه بسیاری قرار گرفت و سعی شد تا مقام شوالیه به او تعلق بگیرد. اگر چنین اتفاقی می‌افتاد، او به نخستین هنرمندی تبدیل می‌شد که با دریافت این مقام مورد تجلیل قرار گرفته‌است.[۹] در همان سال، او پیشنهاد بارونت شدن را رد کرد.[۵]
- ↑ آشوب نقاشی آبرنگی اثر واتس بود که در سال ۱۸۴۵ ترسیم شد. این نقاشی منظره کوه‌های آلپ آپون در کارارا از بالای برج پیزا را نشان می‌دهد.[۱۳][۱۴] بخش سمت راست آشوب که غول‌های در حال استراحت و زنان در حال رقص را به تصویر می‌کشد، در اصل نقاشی جداگانه‌ای به نام تایتان‌ها (به نمایش گذاشته شده در سال ۱۸۷۵) بود.[۱۵]
- ↑ واتس کار بر روی نابغه شعر یونانی را در سال ۱۸۵۶ پس از بازدید از هالیکارناس آغاز نمود، اما تا سال ۱۸۷۸ آن را تکمیل نکرد.[۲۱]
- ↑ ساموئل و هنریتا بارنت خود را «مسیونرهای تمدن» می‌دانستند[۲۲] و نمایشگاه‌هایی که در وایت‌چپل برگزار می‌کردند که به‌طور خاص برای افراد بی‌سواد برگزار می‌شد.[۲۳] واتس هنگام نمایش آثارش در این نمایشگاه‌ها، اغلب عناوین ساده‌شده‌ای به آثارش می‌داد.[۱۹]
- ↑ بارِنت جلویِ کلیسای سنت جود را با موزاییکی بزرگی که از اثر زمان، مرگ و قضاوت اقتباس شده بود، تزئین کرد.[۲۴]
- ↑ نویسندهٔ متن، امضایی در زیر آن ثبت نکرده‌است؛ با این حال، گمان می‌رود که این یادداشت توسط واتس نوشته شده باشد.[۱۹]
- ↑ از سال ۱۸۸۳ به بعد، واتس نقاشی‌های پرتره مهم خود را به گالری ملی پرتره اهدا کرد.[۱۲] در سال ۱۸۸۶ نیز او ۹ نقاشی خود را که در آن زمان احساس می‌کرد مهم هستند به موزه کنزینگتون جنوبی (موزه ویکتوریا و آلبرت کنونی) اهدا نمود.[۲۹] علاوه بر تابلوهای اهدایی قبلی، ۹ نقاشی دیگر و ۵ اثر که بعداً توسط واتس در زمان حیاتش ترسیم شد به گالری ملی هنر بریتانیا (که بعداً گالری تیت و امروزه تیت بریتانیا شناخته می‌شود و در سال ۱۸۹۷ شکل گرفت) داده شد.[۲۷] ۲۳ اثر اهدایی واتس به گالری تیت عبارت‌اند از: واسع، آشوب، کِلِیتی، دادگاه مرگ، مرگ بر معصومیت فایق می‌آید، اسب‌های بارکش، ساکن در زیرزمین، حوای توبه‌کننده، حوای وسوسه‌شده، ایمان، چراکه دارایی‌های فراوانی داشت، امید، یونس، عشق و مرگ، عشق و زندگی، عشقِ پیروز، مأمون، رسول، مینوتور، او را باید زن نامید، چنین می‌گذرند، روح مسیحیت و زمان و مرگ و روز حساب.[۲۷]
واژه‌نامه
پانویس
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Bills & Bryant 2008, p. 20.
- ↑ Bills & Bryant 2008, p. 21.
- ↑ Bills & Bryant 2008, p. 22.
- ↑ Bills & Bryant 2008, p. 23.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ Warner 1996, p. 238.
- ↑ Bills & Bryant 2008, p. 29.
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ Bills & Bryant 2008, p. 33.
- ↑ Robinson 2007, p. 135.
- ↑ Tromans 2011, p. 69.
- ↑ Bills & Bryant 2008, p. 40.
- ↑ Bills & Bryant 2008, p. xi.
- ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ Bills & Bryant 2008, p. 42.
- ↑ Staley & Underwood 2006, p. 19.
- ↑ Staley & Underwood 2006, p. 31.
- ↑ Bills & Bryant 2008, p. 190.
- ↑ ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ ۱۶٫۲ ۱۶٫۳ ۱۶٫۴ ۱۶٫۵ ۱۶٫۶ Staley & Underwood 2006, p. 44.
- ↑ Bills & Bryant 2008, p. 232.
- ↑ Bills & Bryant 2008, p. 230.
- ↑ ۱۹٫۰۰ ۱۹٫۰۱ ۱۹٫۰۲ ۱۹٫۰۳ ۱۹٫۰۴ ۱۹٫۰۵ ۱۹٫۰۶ ۱۹٫۰۷ ۱۹٫۰۸ ۱۹٫۰۹ ۱۹٫۱۰ Bills & Bryant 2008, p. 234.
- ↑ ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ Bills & Bryant 2008, p. 198.
- ↑ Bills & Bryant 2008, p. 196.
- ↑ Tromans 2011, p. 24.
- ↑ ۲۳٫۰ ۲۳٫۱ ۲۳٫۲ Tromans 2011, p. 23.
- ↑ Tromans 2011, pp. 23 & 24.
- ↑ ۲۵٫۰ ۲۵٫۱ Bills & Bryant 2008, p. 233.
- ↑ Warner 1996, p. 136.
- ↑ ۲۷٫۰ ۲۷٫۱ ۲۷٫۲ Bills 2011, p. 44.
- ↑ Staley & Underwood 2006, pp. 12 & 13.
- ↑ Tromans 2011, p. 22.
- ↑ ۳۰٫۰ ۳۰٫۱ Staley & Underwood 2006, p. 13.
- ↑ Bayes 1907, p. xi.
- ↑ "After the Deluge". Art UK. Retrieved 2 October 2016.
منابع
- Bayes, Walter (1907). The Landscapes of George Frederic Watts (به انگلیسی). London: George Newnes Ltd. OCLC 1862135.
- Bills, Mark (2011). Painting for the Nation: G. F. Watts at the Tate (به انگلیسی). Compton, Surrey: Watts Gallery. ISBN 978-0-9561022-5-6.
- Bills, Mark; Bryant, Barbara (2008). G. F. Watts: Victorian Visionary (به انگلیسی). New Haven, CT: Yale University Press. ISBN 978-0-300-15294-4.
- Robinson, Leonard (2007). William Etty: The Life and Art (به انگلیسی). Jefferson, NC: McFarland & Company. ISBN 978-0-7864-2531-0. OCLC 751047871.
- Staley, Allen; Underwood, Hilary (2006). Painting the Cosmos: Landscapes by G. F. Watts (به انگلیسی). Compton, Surrey: Watts Gallery. ISBN 0-9548230-5-2.
- Tromans, Nicholas (2011). Hope: The Life and Times of a Victorian Icon (به انگلیسی). Compton, Surrey: Watts Gallery. ISBN 978-0-9561022-7-0.
- Warner, Malcolm (1996). The Victorians: British Painting 1837–1901 (به انگلیسی). Washington, D.C.: National Gallery of Art. ISBN 978-0-8109-6342-9. OCLC 59600277.
پیوند به بیرون
- لپین, آیلا. "پس‌از طوفان در فوکوس". تیت (به انگلیسی). Retrieved 2022-11-01.
- "پس‌از طوفان | هنرِ انگلستان". هنر انگلستان (به انگلیسی). Retrieved 2022-11-01.