Cristovo
Aparencia
' é a versión galega masculina do nome de tradición europea proveniente do grego: Χριστόφορος (Khristóphoros), que significa portador de Cristo, o que leva a Cristo.
O nome en Galicia
O nome Cristovo (galego antigo: Christovo) non é común hoxe en día en Galicia, especialmente se o comparamos con outras zonas de España, en particular [[]]. Ademais a forma galega é rara hoxe en día, sendo máis común a castelá Cristóbal. Só 538 varóns levaban o nome en Galicia en 2015[1].
Porén, 65 parroquias teñen a San Cristovo coma patrón (Véxase: Parroquias de Galicia baixo a advocación de san Cristovo).
Santoral
Variantes
- Diminutivo: Cris, Cristo.
Variantes noutras lingua
Variantes noutras linguas | |
---|---|
Alemán | Christophorus, Christoph |
Árabe | كريستوفر (Krīstafer) |
Aragonés | Cristofo |
Armenio | Քրիստափոր (Christapor) |
Bretón | Kristof |
Búlgaro | Христо (Hristo) |
Kanarés | ಕ್ರಿಸ್ಟೋಫರ್ (Krisṭōphar) |
Catalán | Cristòfor |
Checo | Kryštof |
Chinés | 克里斯托弗 (Kèlǐsītuōfú) |
Coreano | 크리스토퍼 (Keuliseutopeo) |
Corso | Cristofanu |
Croata | Kristofor |
Dinamarqués | Christoffer |
Eslovaco | Krištof |
Esloveno | Krištof |
Español | Cristóbal |
Esperanto | Kristoforo |
Éuscaro | Kristobal |
Finlandés | Kristoffer, Risto |
Francés | Christophe |
Galego | Cristovo |
Grego | Χριστόφορος (Khristóphoros) |
Hindi | क्रिस्टोफर (Krisṭōphara) |
Holandés | Christophorus, Christoffel |
Húngaro | Kristóf, Krisztofer |
Inglés | Christopher |
Irlandés | Críostóir |
Islandés | Kristófer |
Italiano | Cristoforo |
Latín | Christophorus |
Letón | Kristaps |
Lituano | Kristoforas |
Maltés | Kristofru |
Noruegués | Kristoffer |
Polaco | Krzysztof |
Portugués | Cristóvão |
Romanés | Hristofor |
Ruso | Христофор (Hristofor) |
Sardo | Cristòfuru |
Serbio | Христифор (Hristifor) |
Sueco | Kristoffer |
Telugu | క్రిస్టోఫర్ (Krisṭōphar) |
Tailandés | คริสโตเฟอร์ (Kris to feʼr) |
Ucraíno | Христофор (Hristofor) |
Xaponés | クリストファー (Kurisutofā) |
Xeorxiano | ქრისტეფორე (Khristephore) |
Notas
Véxase tamén
Outros artigos
Bibliografía
- Montes Vicente, José María (2001). El libro de los Santos. Alianza, Madrid. ISBN 84-206-7203-3.
- Tibón, Gutierre (1994). Diccionario etimológico comparado de nombres propios de persona. Fondo de Cultura Económica, México. ISBN 968-16-2284-7.
- Yáñez Solana, Manuel (1995). El gran libro de los Nombres. M. E. Editores, Madrid. ISBN 84-495-0232-2.