Dachkall
(mieh kölsche Sigge)
unn jeshrivve wii_mer_t_shprish
(mieh Sigge jeshrivve wii_mer_t_shprish)
En Daachkall iß bovve am Huuß un et Räänwaßßer leuf vum Dach do erin, un weed do hin jeleijdt, wo mer et jään hann wėll. Su leuv_et eijnem nit de Wäng_eraf. Uß dä Kall leuf dat Wasser dann ewwens in en Rääntonn, odder in der Bach. Un wo mer su_jet nit hätt, in de Sooht, odder tirek en e Rüühr, un vun do ėn der Kannahl.
Die Kalle sin miehßtenß uß Zinkblesh jemaat oder uß Plaßtik, jannz sellde uß sönß_jet. Unn se sinn unjeväär uß, wie die Rüüere wo se rinnloufe, der Läng lanß op Hallev opjeshnedde. Unjeväär. Wem_mer jenauer hinnluuert, da süüt mer, dat di Kannte noch jet schööner jemaat sin. Rund, domed_et nidd_e_su leijch eß, sich draan wii_ze_donn, un dat se stabiiler op ihr Läng sinn.
| De Dijaläkte un wi mer t bochshtabbėerre kann
| ||
|---|---|---|
| Dütsch : | Dachrinne | |
| Dremmener Platt : | Kal, Daakal | |
| Jömelejer Platt : | kangel, kornisch, korniiç | |
| Kölsch (Rheinische Dokumenta) : | Kal, Daachkal | |
| Kölsch (Ripoarėsch Töhn) : | Kall, Daachkall | |
| Kölsch (Wrede) : | Kall, Daachkall | |
| Kölsch (Wrede un Akademie jemesch) : | Kall, Daachkall | |
| Krieevelsch (Shprooch) : | Kall, Daakkall | |
| Lattëijn : | canale | |
| Nederlands : | Dakgoot | |
| Pällzesch : | Kandel | |
| Stolberjer Platt : | Kandl | |
Mer kann Frikadelle drin kööle, wiej_et et Trude Herr en däm Leed „De Kall es verstupp“ besunge hätt. Mer kann och drin drieße, wiej_et dä Kallendrėßßer am Aldermaat ėn Kölle ėm Billd määt. Fö_jewöönlish schmießen de Beum ihr wellke Blädder en der Winnt, un dä Winnd_ess_esu jrooßhäzzish datt_e se wigger_vershenk, un bei unß ėn de Kall versenk. Besönders em Herbß, wenn et schöön naaß eß un se joot klääve, un och flöck jammelish weede, deijt_e dat. Do möße mier de Kall saubermaache.
Websigge
[Ändere · der Quälltäx ändere]- Dach.de (op dütsch)
- e Projramm öm Daachkalle ze plane un ußzerräschne vun Rheinzink (op |dütsch]])
