Mitsubishi Galant
De Mitsubishi Galant is een automodel van het Japanse merk Mitsubishi. De naam Galant werd afgeleid door de Franse woorden gallan en valiant [1] en betekent iets als ridderlijk. Sinds 1969 zijn negen generaties van de Galant gebouwd waarvan reeds meer dan vijf miljoen exemplaren verkocht werden. De Galant was eerst een compacte auto en evolueerde naar een middenklasser. Na 1993 wordt het model ook buiten thuisbasis Japan geproduceerd bij Diamond-Star Motors - een voormalige joint-venture met Chrysler - in de Verenigde Staten.
Eerste generatie (1969-73)
De eerste generatie van de Galant, die toen nog Colt Galant heette, werd eind 1969 geïntroduceerd. Het eerste exemplaar werd in december dat jaar verkocht. De nieuwe auto werd Dynawedge bijgenaamd door de aerodynamische invloeden in het ontwerp. Initieel was enkel een vierdeurssedan beschikbaar. Vanaf 1970 kwam daar ook een tweedeurshardtop bij. Dat was de eerste Japanse productiewagen zonder scheiding tussen de voorzij- en achterzijruiten. Ook verscheen dat jaar de sportieve en aparte Colt Galant GTO. Vanaf 1971 kwam de Galant via partner Chrysler ook op de Amerikaanse markt als de Dodge Colt.
Deze generatie bestond uit volgende submodellen met cilinderinhoud en topsnelheid. De auto had Mitsubishi's nieuwe Saturn vier-in-lijnmotor.
- AI: 1,3 L, 150 km/u,
- AII: 1,5 L, 160 km/u,
- AIII: 1,5 L, 175 km/u.
Tweede generatie (1973-5)
In 1973 werd de Galant hertekend. Er kwam ook een prestatiegerichte AIIGS-variant
met een 2,0 liter Astron-motor van 125 pk, die overigens ook in de hardtop kwam.
Deze tweede generatie werd breder geëporteerd en kwam opnieuw op de Amerikaanse markt
onder het Dodge-embleem. In Canada werd die versie verkocht als Plymouth Colt
en Plymouth Cricket. Chrysler bracht de auto ook in Australië
op de markt als Chrysler Valiant Galant. In Europa werd
het model verkocht als Mitsubishi Colt Galant.
Derde generatie (1976-80)
In 1976 kwam wederom een vernieuwde Galant uit die Galant Sigma (Galant Σ)
heette. Op veel exportmarkten werd die naam gewoon Galant. Deze derde generatie
kreeg Mitsubishi's nieuwe MCA-Jet-motor met secundaire kleppen die de uitstoot
sterk reduceerden. Deze keer was naast de sedan ook een stationwagen beschikbaar.
In de VS bleef het model in de catalogus van Dodge als de Colt. In Australië werd het
lokaal gebouwd en verkocht als Chrysler Sigma. In 1977 werd de derde Galant
auto van het jaar in Zuid-Afrika, en in 1981 in Nieuw-Zeeland.
Vierde generatie (1980-7)
1980 Bracht de vierde Galant met twee nieuwe motoren: de geavanceerde Sirius
met ECI (electronische gecontroleerde brandstofinjectie) en een turbolader en
de Astron 2300, de eerste turbodiesel in een Japansa passagiersauto.
[2]
In 1982 en -83 werd de Australische Sigma ook in het Verenigd Koninkrijk
verkocht onder de merknaam Lonsdale, overigens het enige model
dat ooit onder dat merk verscheen. Deze auto bleek weinig succes te krijgen en het jaar
erop werd de Galant in het VK als Mitsubishi Sigma verkocht. In Australië werd de Sigma
tot 1987 gebouwd.
Vijfde generatie (1983-90)
De vijfde Galant werd in 1983 gelanceerd en introduceerde onder meer voorwielaandrijving.
Hiermee werd de wegliggeng verbeterd, was er meer interieurruimte en een lager verbruik.
Andere innovaties waren ECS (elektronisch gecontroleerde wielophanging) en EPS
(elektronische stuurbekrachtiging). Deze Galant had ook een voor de jaren 1980
ongebruikelijke stijl die bijvoorbeeld ook de Renault 21 had. Verder was het
uitrustingsniveau gekoppeld aan de motor. De 1600 GL had de 1,6 liter, de 2000 GLS
had de 2 liter. De 1,8 turbodiesel zat in de 1800 TD-modellen.
Zesde generatie (1987-93)
De zesde Mitsubishi Galant verscheen vervolgens in 1987. De lijnen van het nieuwe
model waren ronder geworden. Het eerste jaar al werd deze Galant auto van het jaar
in Japan. Die kreeg het nieuwe Dynamic Drive-systeem met vierwielaandrijving, -sturing
en -antiblokkeersysteem. In 1988 verscheen de specifiek voor Europa bestemde
Eterna, in feite de vijfdeurshatchback-variant van de Galant. In 1989
kwam de Galant ook in de VS op markt en werd het geïmporteerde auto van het jaar.
In Canada werd de auto verkocht als 2000GTX onder het Dodge- en het
Eagle-embleem. De Galant VR-4 nam tussen 1988 en 1992
met succes deel aan het World Rally Championship.
Zevende generatie (1992-8)
De zevende Galant volgde in 1992 met een verbeterde aerodynamica en verbeteringen
in de vierwielaandrijving die de auto beter en stiller deden presteren. Er verscheen
eveneens een hardtop-variant die Mitsubishi Emeraude heette en enkel in Japan
beschikbaar was. De vierdeurssedan was enkel voor de VS vanaf 1993 en werd ook aldaar
gebouwd bij Diamond-Star Motors.
Achtste generatie (1996-2006)
In 1996 werd de achtste generatie van de Galant geïntroduceerd met ook een stationwagen -
in Japan de Legnum - en zonder de hatchback. Deze auto werd auto van het jaar in
Japan voor 1996-7. In de VS klasseerde deze Galant als een middenklasser
en bleef het model tot 2003 op de markt. Elders was dat tot 2006. Voor het eerst werd
ook een 3 liter V6-motor aangeboden. Ook nieuwe technologieën, waaronder stabiliteitscontrole
en AYC (antirolcontrole), werden geïntroduceerd. In 1998 werd de Mitsubishi Aspire
geïntroduceerd, de Galant met het nieuwe directe brandstofinjectie- (GDI-) systeem.
Negende generatie (2004+)
Voor modeljaar 2004 verscheen de negende generatie Galant voor Noord-Amerika,
Mexico, Rusland en het Arabisch Schierieland. Die laatste
twee begon met invoer vanuit de VS in respectievelijk 2006 en 2007. De auto
bestaat enkel als sedan en werd groter en een stuk zwaarder. Een aangepaste versie
wordt ook in Taiwan geproduceerd en verkocht als eerst Galant Grunder en
vervolgens gewoon Grunder. Ook in de Fillipijnen wordt die variant verkocht
als de Galant 240M. Ook Australië en Nieuw-Zeeland hebben
een specifieke versie met de naam 380.
Zie ook
Externe links
Referenties
- ↑ http://www.mitsubishi-motors.com/corporate/ir/share/pdf/e/fact2005.pdf
- ↑ http://www.mitsubishi-motors.co.za/featuresites/mm_history/Galant.asp
