Paul Hubrecht

Paul François Hubrecht (Leiden, 8 juli 1880 - Den Haag, 18 februari 1929) was een Nederlandse geoloog, zoon van professor Ambrosius Arnold Hubrecht (1853-1915) en Johanna Maria Molewater (1853-1937). Aan het begin van de twintigste eeuw werd Hubrecht landelijk bekend door zijn deelname aan twee wetenschappelijke expedities naar het onbekende Centrale Bergland van Nederlands Nieuw-Guinea met het doel de met sneeuw bedekte Wilhelminatop (nu Puncak Trikora) te beklimmen: de Derde Zuid Nieuw-Guinea Expeditie (1912-1913) en de Centraal Nieuw-Guinea-Expeditie (1920-1922). Beide expedities slaagden erin de top te bereiken en Hubrecht was daarmee de enige Nederlander die twee keer kort achter elkaar de eeuwige sneeuw van Nieuw-Guinea betrad.

Later werd Hubrecht directeur van de Maatschappij tot Exploitatie der Suikerondernemingen en Cultuurondernemingen te Nederlands-Indië. In 1910 was hij samen met Jan Jacob Cremer de initiatiefnemer tot de oprichting van de Vereeniging Koloniaal Instituut dat in Amsterdam een magistraal Koloniaal Instituut wilde neerzetten. Dat werd in 1926 officieel geopend. Het is de voorganger van het huidige Koninklijk Instituut voor de Tropen dat in hetzelfde gebouw gehuisvest is gebleven.