Peripatetische School

De Peripatetische School verwijst naar een Atheense filosofische school in het Oude Griekenland, opgericht door Aristoteles. Waarschijnlijk heeft de naam te maken met de overdekte wandelgalerij (peripatos) waar Aristoteles en zijn opvolgers al wandelend les gaven.

Aristoteles had de Academie bij de dood van zijn leermeester Plato in 347 v.C. verlaten. Op uitnodiging van Philippus van Macedonië had hij in 343 v.C. toegezegd om de opvoeding van de nog jonge Alexander op zich te nemen. Nadat deze zijn vader in 336 v.C. opvolgde als koning, keerde Aristoteles na een tijdje terug naar Athene. In plaats van naar de Platoonse Academie terug te gaan, besloot hij een nieuwe school aan het "Lyceum" op te richten, zodat hij de nieuwe ideeën die hij had opgedaan verder kon ontwikkelen. Meer nog dan de Academie had het Lyceum van Aristoteles het karakter van een universiteit waar rijpe denkers hun studies en onderzoek konden uitoefenen.

Aristoteles' opvolgers, Theophrastus en Eudemus van Rhodos, waren ijverige geleerden, maar niet echt originele denkers. Ze bouwden verder op het werk van hun voorganger en stelden zich tevreden met het bedenken van aanvullingen. Theophrastus bijvoorbeeld deelde met Aristoteles een passie voor onderzoek en systematiseren van natuurverschijnselen en op gebied van ethiek breidde hij de deugdenleer van zijn leermeester verder uit. Eudemus hield zich meer bezig met het Platoonse aspect van Aristoteles' filosofie, maar stond ook bekend om zijn "wetenschappelijk" werk. Na Theophrastus ontstond er een steeds grotere kloof tussen de groep der filosofen en die der vakgeleerden, wat het verval van de school inluidde. Een herleving bracht de publicatie van een deel van Aristoteles' manuscripten uit zijn bibliotheek in de 1e eeuw v.Chr. door Tyrranion en Andronicus van Rhodos.