Naar inhoud springen

Tom Boonen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door SanderVDB (overleg | bijdragen) op 26 jul 2010 om 00:12. (Versie 21987402 van 83.80.208.128 (overleg) ongedaan gemaakt.)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Tom Boonen
Tom Boonen
Persoonlijke informatie
Bijnaam Tommeke, Tornado Tom, Dom Boonen
Geboortedatum 15 oktober 1980
Geboorteplaats Mol, België
Lengte 192 cm
Gewicht 83 kg
Sportieve informatie
Huidige ploeg Quick·Step(vanaf 2003)
Discipline(s) Weg
Specialisatie(s) Sprinter, klassiekers
Ploegen
2002
2003— 		US Postal Service
Quick·Step
Beste prestaties
Milaan-San Remo 2e (2010)
Ronde van Vlaanderen 1e (2005, 2006)
Parijs-Roubaix 1e (2005, 2008, 2009)
Ronde van Frankrijk 6 etappezeges
WK op de weg 1e (2005)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Tom Boonen (Mol, 15 oktober 1980) is een Belgisch/Monegaskisch wielrenner.

Loopbaan als wielrenner

Boonen brak al snel door want in 2002, zijn eerste profjaar bij de Amerikaanse ploeg US Postal, wist hij in Parijs-Roubaix een derde plaats te behalen, hoewel hij eigenlijk als helper van George Hincapie gestart was. Johan Museeuw, de winnaar van die editie van de helleklassieker en later Boonens ploegmaat bij Quick·Step-Davitamon voorspelde Boonen die dag al een grote toekomst en verklaarde in hem zijn opvolger te zien.

Na een jaar bij het team US Postal van Lance Armstrong en George Hincapie, maakte Boonen de overstap naar de ploeg Quick·Step-Davitamon. Tot eind 2009 staat hij onder contract bij de opvolger van Quick·Step-Davitamon: Quick·Step.

Zijn eerste seizoen bij de Quick·Step-ploeg was niet meteen een groot succes mede door blessureleed. In zijn tweede seizoen bij Quick-step behaalde Boonen negentien overwinningen, met als uitschieters de semi-klassiekers E3-Prijs Vlaanderen, Gent-Wevelgem en de Scheldeprijs en twee etappezeges in de Ronde van Frankrijk 2004. Op 15 november 2004 werd hij door de krant Het Nieuwsblad tot profrenner van het jaar gekozen. Hij ontving de Flandrien-Trofee uit handen van de Vlaamse minister-president Yves Leterme.

Zijn grootste successen tot nu toe behaalde hij in 2005, toen hij na een korte solo de Ronde van Vlaanderen[1] en een week later Parijs-Roubaix won.[2] In de Ronde van Frankrijk van dat jaar won Boonen net als het jaar ervoor twee etappes. Ook droeg hij vanaf de tweede etappe de groene trui. Verschillende valpartijen, met als gevolg dat zijn knie ernstig gewond raakte, dwongen Boonen echter tot opgeven. Op 25 september 2005 schreef hij het Wereldkampioenschap wielrennen voor profs in Madrid op zijn naam.[3] Met deze prestatie werd Boonen de eerste renner in de wielergeschiedenis die erin slaagde in één seizoen zowel de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix en het wereldkampioenschap te winnen.

Op 12 november 2005 werd hij opnieuw tot Flandrien van het Jaar verkozen. Hij behaalde deze keer bijna negentig procent van de stemmen. Later die maand werd hij onderscheiden met de internationale wielerprijs Vélo d'Or Mondial. In december 2005 werd hij ook nog tot Sportman en Sportpersoonlijkheid van het jaar verkozen. Ook kreeg hij de Sprint d'Or, de Waalse tegenhanger van De Kristallen Fiets uitgereikt. Daarnaast werd hij ook in Italië, Zwitserland en de Verenigde Staten verkozen tot Renner van het jaar 2005.

In 2006 won Boonen opnieuw de Ronde van Vlaanderen.[4] Daarmee werd Boonen een van de relatief weinigen die deze koers twee maal op rij konden winnen (zie pagina Ronde Van Vlaanderen voor de volledige lijst) . Eveneens is hij een van de weinigen die dit deden in de regenboogtrui (Louison Bobet (1955), Rik Van Looy (1962) en Eddy Merckx (1975) deden het hem voor). Parijs-Roubaix won hij dat jaar niet, hij bereikte dat jaar de finish als vijfde. Kort na de wedstrijd werden de nummers twee tot en met vier (Leif Hoste, Peter Van Petegem en Vladimir Goesev) gedeclasseerd omdat ze een gesloten overweg hadden genegeerd. Op die manier werd Boonen uiteindelijk toch tweede na de winnaar Fabian Cancellara. Evenwel hadden ook Boonen en anderen de gesloten overweg genegeerd, na het passeren van de trein. Ze werden echter niet gedeklasseerd.

In de Tour van 2006 droeg Boonen vier dagen de gele leiderstrui, maar won hij geen etappes. Bij de eerste individuele tijdrit moest Boonen het geel afstaan aan Serhij Hontsjar. Hij gaf in deze Tour op in de rit naar Alpe d'Huez vanwege problemen met de luchtwegen en een slepende ziekte in de darmen. Een maand later was hij echter alweer hersteld. In de ENECO Tour won hij onder meer in zijn eigen Balen.

Het seizoen 2007 begon opnieuw veelbelovend met vier ritzeges in de Ronde van Qatar en winst in de semi-klassiekers Kuurne-Brussel-Kuurne, Dwars door Vlaanderen en de E3 Prijs Vlaanderen. Boonen startte opnieuw als topfavoriet in de klassiekers Milaan-San Remo, Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix maar won er dat jaar geen enkele. Hij werd respectievelijk derde, twaalfde en zesde. Het hoogtepunt van zijn seizoen bereikte Boonen tijdens de Ronde van Frankrijk van dat jaar. Met twee ritzeges en de eindoverwinning in het puntenklassement werd dit zijn beste Ronde van Frankrijk tot dusver.[5]

2008 begon met de eindoverwinning in Qatar. Maar het klassieke werk valt wat tegen met bijna geen podiumplaatsen, maar hij won wel voor de tweede keer Parijs-Roubaix in de sprint. In mei wordt Boonen betrapt op het gebruik van cocaïne (zie verder) en mag hierdoor niet deelnemen aan een aantal wedstrijden, waaronder de Tour.

Begin 2009 wil Tom Boonen naar eigen zeggen graag de twee grote gaten in zijn palmares opvullen, nl. Milaan-San Remo en het BK Wielrennen, maar een derde keer de Ronde van Vlaanderen gaat toch boven alles vindt hij zelf. Hij wint de derde rit van de Ronde van Qatar. Het voorjaar begint mooi met voor de tweede keer winst in Kuurne-Brussel-Kuurne en nipt tweede in de E3 Prijs Vlaanderen na Filippo Pozzato. Op 12 april wint Boonen voor de derde keer Parijs-Roubaix, waarmee hij dezelfde hoogte komt als Van Looy, Merckx, Moser en Museeuw en 1 zege onder Roger De Vlaeminck. In april wordt hij echter opnieuw betrapt op drugs (zie verder). Hierop maakte Tourorganisator ASO (Amaury Sport Organisation) op 18 juni bekend dat Boonen ook in 2009 niet welkom is in de Ronde van Frankrijk. Volgens deze organisatie schaadt Tom Boonen het imago van de wedstrijd. Dit betekende de start van een juridische strijd tot letterlijk op de vooravond van de start van de Tour.

Op 28 juni wint Boonen echter na een lastig heuvelachtig parcours het Belgisch kampioenschap te Aywaille in een sprint met onder andere Philippe Gilbert.

Een dag voor de start van de Ronde van Frankrijk 2009 krijgt Boonen, na een uitspraak van het Parijse Arbitragehof voor de Sport van het Franse Olympisch Comité (CNOSF), te horen dat hij toch mag deelnemen aan de wedstrijd. In een eerder geding voor de Tribunal de Grande Instance van Nanterre tegen het veto van het ASO verklaarde de rechter zich onbevoegd. Hij zou de Ronde evenwel niet uitrijden. Bij de start van de vijftiende etappe op zondag 19 juli gaf hij ziek forfait.

Privéleven

Buiten de wedstrijden is Tom Boonen niet vrij van enige roekeloosheid: in mei en juni 2008 raakt hij tweemaal kort achter elkaar zijn rijbewijs kwijt omdat hij te snel gereden had en bovendien onder invloed van alcohol achter het stuur zat.[6]

In 2005 verhuisde Boonen naar Monaco. In oktober 2008 maakte hij een korte terugkeer naar België, maar sinds februari 2010 woont hij terug in Monaco.[7]

Drugsgebruik

Op 10 juni 2008 raakte bekend dat op 26 mei 2008, twee dagen voor de Ronde van België, sporen van cocaïne in zijn bloed waren gevonden, bij een dopingcontrole buiten competitie. Boonen werd niet geschorst, maar mocht toch niet deelnemen aan de Ronde van Zwitserland, noch aan de Ronde van Frankrijk.[8][9]

Pas op 3 februari 2009 sprak de raadkamer van Turnhout zich uit over het ontdekte cocaïnegebruik in mei 2008: Boonen werd schuldig bevonden aan het gebruik en het bezit van drugs, maar kreeg opschorting van straf. Deze beslissing motiveerde de rechter met het feit, dat Boonen al genoeg gestraft was door de zeer negatieve mediabelangstelling en het inkomensverlies, door niet in de genoemde rondes te mogen starten.

Op zaterdag 9 mei 2009 werd bekend dat Boonen bij een controle van de Vlaamse Gemeenschap, gelijkaardig aan die van het jaar ervoor — buiten competitie —, half april, na de Scheldeprijs in Schoten, weer positief was getest op cocaïne, waardoor hij niet langer aan de voorwaarden voor de strafopschorting voldeed en waarschijnlijk alsnog veroordeeld zal worden, zowel voor de feiten van 2008 als de nieuwe feiten.[10] Dezelfde dag nog maakte zijn werkgever, Quick-Step, bekend Boonen voor onbepaalde tijd te schorsen.[11] Op 11 mei van dat jaar werd ook bekend dat Boonen al in december 2007 buiten competitie positief testte voor cocaïne en XTC.[12]

Belangrijkste overwinningen

Tom Boonen in de groene trui tijdens de Ronde van Frankrijk 2005.
Tom Boonen als wereldkampioen in actie op het criterium van Herentals.
Tom Boonen na de tijdrit in Angoulême tijdens de Ronde van Frankrijk.

2001

  • Belgisch kampioen op de weg, Beloften
  • 4e etappe Ronde van Luik

Als eliterenner met contract

2002

2003

2004

2005

2006

2007

2008

2009

2010

Totaal: 99 zeges (als eliterenner met contract, vanaf 2002)

Grote rondes

Jaar Ronde van Italië
(aantal etappezeges)		 Ronde van Frankrijk
(aantal etappezeges)		 Ronde van Spanje
(aantal etappezeges)
2004 120e (2)
2005 niet uitgereden (2) niet uitgereden (0)
2006 niet uitgereden (0)
4 dagen
2007 119e (2) - winnaar niet uitgereden (0)
2008 niet uitgereden (2)
2009 niet uitgereden (0) niet uitgereden (0)

Publicaties

Trivia

  • In 2005 eindigde hij op nr. 140 in de Vlaamse versie van De Grootste Belg, buiten de officiële nominatielijst.
  • Een bekende uitspraak die vaak met Boonen in verband gebracht wordt is: "Tommeke, Tommeke, Tommeke, wat doe je nu?" Sportverslaggever Michel Wuyts sprak deze woorden toen de wielrenner in 2005 wereldkampioen werd. Hij eiste tijdens diezelfde toespraak meteen voor Boonen "een standbeeld in Balen nu!".
  • Eind 2007 had Tom Boonen kort een relatie met de Nederlandse Sophie van Vliet, dochter van Leo van Vliet (organisator van de wielerkoersen Amstel Gold Race en Amstel Curaçao Race). Dit was opmerkelijk omdat zij op dat moment 16 jaar oud was en hij 27[13].

Afbeeldingen

Sjabloon:Navigatie selectie QuickStep

Voorganger:
Stefan Everts 		Belgisch sportman van het jaar
2005, 2007

Opvolger:
Stefan Everts (2006)
Sven Nys (2008)
Voorganger:
Óscar Freire
Vlag van Spanje
2004 		Wereldkampioen wielrennen
2005
 		Opvolger:
Paolo Bettini
Vlag van Italië
2006
Voorganger:
Robbie McEwen
Vlag van Australië
2006 		Winnaar groene trui in de Ronde van Frankrijk
Tom Boonen
Vlag van België
2007 		Opvolger:
Óscar Freire
Vlag van Spanje
2008
Voorganger:
Jürgen Roelandts
2008 		Belgisch kampioen wielrennen
Tom Boonen
2009 		Opvolger:
Stijn Devolder
2010

[bron?]

  1. ↑ Tom van Vlaanderen, Sportwereld, 04/04/2005
  2. ↑ Historisch, Sportwereld, 11/04/2005
  3. ↑ Tommeke, wat doe je nu?, Sportwereld, 26/09/2005
  4. ↑ Tom Boonen demonstreert in de Ronde, Sportwereld, 02/04/2006
  5. ↑ De wedergeboorte van 'Tornado Tom', Sportwereld, 30/07/2007
  6. ↑ Tom Boonen weer rijbewijs kwijt - De Telegraaf, 6 juni 2008
  7. ↑ http://knack.rnews.be/nl/actualiteit/nieuws/mensen/tom-boonen-verhuist-opnieuw-naar-monaco/article-1194707503048.htm "Tom Boonen verhuist opnieuw naar Monaco", Knack.be, 24/02/2010
  8. ↑ Geen Tour voor Boonen (nos.nl), 11/06/2008
  9. ↑ Tom Boonen uitgesloten voor de Tour (QSI Cycling), 11/06/2008
  10. ↑ Tom Boonen opnieuw betrapt op cocaïne (De Standaard Online), 9/5/2009
  11. ↑ Boonen geschorst door ploeg (De Standaard Online), 9/5/2009
  12. ↑ http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=DMF11052009_003 "Boonen werd 3 keer betrapt", De Standaard Online 11/05/2009
  13. ↑ Tom Boonen en Sophie Van Vliet uit elkaar, HLN.be, 18 januari 2008
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tom_Boonen&oldid=21988218"