Rob Hoogland
Rob Hoogland | ||||
---|---|---|---|---|
Algemene informatie | ||||
Geboren | 1950 | |||
Geboorteplaats | Alkmaar | |||
Land | Nederland | |||
Beroep | journalist, columnist | |||
Werk | ||||
Jaren actief | 1976-heden, als columnist vanaf 1984, dagelijkse column 1989-2015 | |||
Genre | column | |||
Invloeden | Simon Carmiggelt, Nescio | |||
Uitgeverij | Pepper Books | |||
|
Rob Hoogland (Alkmaar, 1950) is een Nederlands journalist en columnist. In het nieuwskatern van De Telegraaf verzorgde hij 25 jaar de dagelijkse rubriek "Kringen". Na zijn pensionering in 2015 werd de frequentie teruggebracht tot drie keer per week.
Loopbaan
Hoogland begon bij het Noordhollands Dagblad waar hij sportjournalist was. In 1976 kwam hij bij de Telegraaf, waarvoor Hoogland als sportverslaggever onder meer de Tour de France versloeg. Bij de krant was hij ook sportcolumnist, columnist voor de bijlage Weekeinde, algemeen verslaggever en eindredacteur.[1] Tijdens de Olympische Spelen van 1984 begon hij op voorspraak van redactiechef Anton Witkamp met een column. In januari 1989 begon Hoogland met zijn dagelijkse column, om het gat te vullen dat na het vertrek van Leo Derksen was ontstaan.
Deze column bestond afwisselend uit meningen, overpeinzingen, observaties, portretten, herinneringen of verslagen van gebeurtenissen uit het dagelijks leven, al dan niet dat van de auteur zelf. Hooglands stokpaardjes zijn de ergernis over het gedrag van fietsers in de hoofdstad en het verval van die stad in het algemeen, een andere bron van inspiratie is arrogantie en hypocrisie in de politiek.[2] Een regelmatige figurant in de columns is Hooglands hond Ruby, maar dan onder de aan Nescio ontleende naam Bavink, waarmee de columnist meteen een eerbetoon aan een literaire inspiratie brengt.[3] Daarnaast is Simon Carmiggelt, van wie het volledige oeuvre in Hooglands boekenkast staat, is een bewonderde collega.
In 2015 verscheen bij Pepper Books, een imprint van uitgeverij Kluitman, onder de titel De Grote Hoogland een bloemlezing van 150 columns, gekozen uit de laatste vijf jaar.[4]
- ↑ Marie-Therese Roosendaal, 'De grote Hoogland: nooit zuur.' De Telegraaf, 23 oktober 2015.
- ↑ Roosendaal 2015.
- ↑ Roosendaal 2015.
- ↑ Jeroen Wielaert, Overpeinzingen van 'de Grote Hoogland': links en rechts herijken., NOS.nl, 24 oktober 2015.