Naar inhoud springen

Cancan

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Jvhertum (overleg | bijdragen) op 17 jan 2017 om 12:01. (cat)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Zie Can-Can voor de gelijknamige film van Walter Lang.
Een reclameaffiche voor de cancan, getekend door Toulouse-Lautrec

De cancan is een erotische dans. Deze werd rond 1830 heel bekend in Frankrijk.

Herkomst

Oorspronkelijk komt de dans uit Algerije. Rond 1830 kwam de cancan in zwang in de Parijse wijk Montparnasse. Hij werd vaak in nachtclubs gebruikt als lokdans met een erotische functie. Zo ook in de Moulin Rouge. De overheid en de kerk ergerden zich in die tijd zeer aan deze dans.

Dans

De cancan is een linedance waarin een aantal vrouwen in een rij naast elkaar staan en tegelijk bewegen op de maat van de muziek. Hierbij tillen zij hun rok op of tillen ze hun been zo hoog in de lucht dat hun blote benen te zien zijn. Dit laatste werd destijds als zeer aanstootgevend beschouwd.

Er wordt veel gevarieerd wat betreft de stijl. Tegenwoordig zou men de dans van de dansmariekes wel kunnen vergelijken met de cancan.

Kleding

Hoewel de cancan uit Algerije komt, is de kleding geïnspireerd op de rokweelde van de Spaanse danseressen. De danseressen dragen lange jurken, petticoats en zwarte kousen.

Muziek

Jeanne Beaudon, een bekende cancandanseres, gefotografeerd in 1893

De Franse componist en cellist Jacques Offenbach verwerkte cancanmuziek in zijn compositie Orphée aux enfers (Orpheus in de onderwereld) uit 1858. Hervé componeerde eveneens een cancan, die echter minder beroemd is. Andere voorbeelden van deze dans zijn te vinden in Franz Lehárs Die lustige Witwe en Cole Porters musical Can-Can, die de basis vormde voor de filmmusical Can-Can uit 1960 met Frank Sinatra en Shirley MacLaine. Andere muziek die geassocieerd wordt met de cancan is Chatsjatoerjans Sabeldans en het vaudeville- en variétélied Ta-ra-ra Boom-de-ay. Alhoewel dit laatste eerder naar de boemlala verwijst.

De cancan komt vaak voor in ballet, onder meer in La Boutique fantasque uit 1919 van de Russische balletdanser en choreograaf Léonide Massine.

Schilderkunst

Henri de Toulouse-Lautrec heeft de cancan in veel schilderijen in beeld gebracht. Ook veel affiches voor de optredens werden door hem geschilderd. Ook Pablo Picasso, Georges Seurat en Georges Rouault hebben de cancan in hun schilderijen verwerkt.

Beroemde cancandanseressen

Zie ook