Walraven van Meurs

Walraven van Meurs (gestorven in Arnhem, 1456) was een Nederlands geestelijke en tegenbisschop tijdens het Utrechts Schisma.

Walraven van Meurs stamde uit een bekend gravengeslacht. Zijn broer Diederik was aartsbisschop van Keulen, zijn broer Hendrik was bisschop in Münster. Walraven was domproost in Utrecht en dong voor het eerst naar de mijter na de dood van Frederik van Blankenheim in 1423. Hij maakte geen kans, en de volgende jaren zouden Rudolf van Diepholt en Zweder van Culemborg om de bisschopszetel strijden. Toen Zweder in 1433 stierf kozen zijn aanhangers Walraven als opvolger in de strijd tegen Rudolf. Zij werden daarin gesteund door het Concilie van Bazel en de tegenpaus Felix V. Hij vestigde zich in Dordrecht en zette van daar uit de strijd voort. Uiteindelijk werd de zaak in 1448 beslecht door kardinaal de Cusa. Walraven kreeg in 1450 de bisschopszetel van Münster en het Sticht moest hem financieel schadeloosstellen. Zijn bewind in Münster werd geen succes.