Non-dualisme
Met de term non-dualisme of non-dualiteit wordt bedoeld dat de werkelijkheid, die van nature in tegenstellingen wordt vormgegeven, eigenlijk bestaat uit eenheid. Dualistisch denken; wit creëert zwart, oud geeft betekenis aan jong en zonder warm geen koud. Het woord duo vindt zijn oorsprong in het Latijn. Duo, betekend ‘twee’. Non verwijst naar 'geen'. Non-dualiteit betekend logischerwijs 'geen twee'. In Sanskriet spreekt men over Advaita. Letterlijk vertaald: geen twee.
Advaita en Neo-advaita worden veel in verband gebracht met geloof, toestand, theorie of kwaliteit, maar in de kern verwijst het naar de eenheid van iedereen en alles dat is (non-dualisme). Het dualisme waarin perceptie vorm krijgt (warm geeft betekenis aan koud), blijkt in deze stroming een construct.
De grondgedachte van non-dualistisch denken berust op de (metafysische) ervaring dat iedere vorm van tweedeling (onderscheid) geen reëel verschijnsel is, maar kunstmatig. Voorbeelden van dualisme zijn te vinden in de tweedeling tussen: het zelf (ego) en de ander; man en vrouw; goed en kwaad et cetera, terwijl de non-dualistische (mystieke) ervaring laat zien, dat iedereen en alles - naar zijn essentie - één is. Het nondualistisch denken vindt zijn oorsprong voornamelijk in Azië en is onder meer zichtbaar in het hindoeïsme (advaita vedanta) en het boeddhisme.