Pikketanussie
Pikketanussie is Amsterdams dialect voor een borrel (graanjenever). In de Amsterdamse kroegen was het normaal om een pikketanussie te vragen. Werd de borrel goed ingeschonken dan kreeg de jenever een bolle kop op het borrelglaasje staan (een meniscus). Dit werd dan een "over het IJ kijkertje" genoemd.
Volgens taalhistoricus Ewoud Sanders werd het woord pikketanussie voor het eerst opgetekend in het jaar 1897, en wel in het boekje Militaire en andere schetsen van M.A.C. Nierstrasz. De oorsprong van het woord is onbekend.[1] Harry de Groot schreef een lied over het drankje, Een Pikketanussie, dat door Johnny Jordaan populair werd gemaakt.
- ↑ Pikketanus (borrel), etymologiebank.nl. Geraadpleegd op 6 februari 2023
Vanuit de zeevaart is de term 'pikheet' voor koffie pauze in de ochtend of middag overgewaaid naar zeemanssteden, zoals Amsterdam. Als dan in de middag in plaats van koffie een anijs-jenever werd gedronken, sprak men van pikheet-anijs(je) , wat op z'n Amsterdams wordt uitgesproken als pikketanussie.
De term pik-heet dateert uit de zeilvaart toen het hout van het schip met pek werd bewerkt. (o.a. breeuwen) en deze pek moest worden opgewarmd,wat ongeveer een kwartier duurde. Dat wat het pauze moment, tot de pek heet geworden was; pek-is-heet / pik-heet.