Vejatz lo contengut

Orvièlh

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
La version imprimibla es pas mai presa en carga e pòt conténer d’errors de generacion. Volgatz metre a jorn vòstre marcapagina de navegador e utilizar la foncion d’impression per defaut del navegador a la plaça.
Orvièlh
Orvièlh a Las Ilhas.
Orvièlh a Las Ilhas.
Caracteristicas
Longor 41 km [1]
Bacin 251 km2 [1]
Bacin collector Aude
Debit mejan 2,67 m3⋅s-1
Riu
Font font
 · Localizacion La Bruguièira
 · Altitud 900 m
 · Coordenadas 43° 27′ 18″ N, 2° 17′ 58″ E
Confluéncia l'Aude
 · Localizacion Trebes
 · Coordenadas 43° 12′ 39″ N, 2° 26′ 21″ E
Geografia
Païses traversats França
Regions traversadas Occitània
Vilas principalas La Bruguièira, Concas, Trebes
Fonts : SANDRE : sandre Y1410500, Géoportail, Banque Hydro

Orvièlh (Orbiel en francés) es una aiga dels departaments de Tarn e d'Erau, afluent de riba esquèrra d'Aude en region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia

Sa longor es de 41 km. Nais a La Bruguièira e s'escampa dins Aude a Trebes.
Travèrsa cinc (ancians) cantons : La Bruguièira, Masamet-sud-oèst, Lo Mas de Cabardés, Concas, Campendut.

Idrologia

Son debit es relativament important : Orvièlh es una aiga abondosa. Son regime, pluvionival, es irregular, ambe un estiatge bas en estiu.

Toponimia

Las fòrmas ancianas son Olibegium en 794, Rivulus Oliveti en 844, Flumen Olvei en 1242, Flumen Olvegii en 1298, Flumen Ulvei veteris en 1319, Flumen Ulvey veteris al sègle XV, Ripparia d'Orvielh en 1501, Flumen Olivegii en 1503, La rivière d'Urviel en 1646, Rivière d'Orvieu en 1763, Orviel en 1763, Ourvieu en 1763, Olviel en 1763, Orbiel en 1781. La prononciacion occitana es Ourbiel [2], dins la grafia de l'abat Savartés, donc probablament [uɾ'bjɛl].
Xavier Delamarre a pas explicat lo nom, d'aparéncia celtica çaquelà, diferent d'Orbiu, derivat probablament d'Orbios, « l'eretièr » (d'un flume pus important, nom aplicat a d'afluents). Lo nom es passat d'una fòrma probabla Olvei a Orvièlh per rotacizacion de l (pas necessàriament per influéncia d'Orbiu) e atraccion paronimica de òr vièlh (òr, francisme ancian per aur). La descobèrta de las minas d'aur de Salsinha e Vilanièra al sègle XVIII venguèt confermar çò que demòra una error.

Nòtas e referéncias

  1. 1,0 et 1,1 sandre Y1410500
  2. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 284-285, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f376.item.texteImage