Limfadenopatia
Limfadenopatia (łac. lymphadenopathia) - jest to powiększenie węzłów chłonnych na skutek stymulacji antygenowej. Prawidłowe węzły chłonne u ludzi nie przekraczają 1-2 cm średnicy, większość jest jednak znacznie mniejsza. Są ruchome względem otoczenia oraz niebolesne w badaniu palpacyjnym.
Powiększenie węzłów chłonnych może być skutkiem:
- proliferacji makrofagów i limfocytów na skutek stymulacji antygenem wirusowym, bakteryjnym, itp.
- nacieku zapalnego w węźle
- nacieku nowotworowego w węźle
- pierwotnym złośliwym rozplemem komórek układu chłonnego (vide chłoniak, białaczka)
- w lipidozach na skutek nacieku zmienionych makrofagów
Wyróżnia się dwa rodzaje limfadenopatii: regionalną i ogólną. U osób młodych limfadenopatia ogólna jest najczęściej spowodowana infekcją o tle wirusowym. U osób dorosłych uogólnione powiększenie węzłów chłonnych występuje rzadziej, a jego najczęstszą przyczyną są choroby rozrostowe.
Do najczęstszych przyczyn limfadenopatii regionalnej zaliczamy:
- stan zapalny w obszarze drenażu chłonki przez powiększone węzły
- naciek nowotworowy na okoliczne węzły, lub stymulacja antygenami nowotworowymi okolicznych węzłów
- zakażenia paciorkowcowe gardła (węzły podżuchwowe i szyjne)
- błonica gardła
- tularemia - powiększone węzły w pobliżu wrót zakażenia
- choroba kociego pazura
- gruźlica
- różyczka (zauszne, potyliczne)
- odra (szyjne, karkowe)
- infekcje adenowirusowe
- toksoplazmoza (szyjne, karkowe)
- sarkoidoza (śródpiersiowe, przywnękowe)
Do najczęstszych przyczyn limfadenopatii ogólnej zaliczamy:
- mononukleoza zakaźna
- HIV
- dżuma dymienicza
- filariozy
- choroby układowe (białaczki, chłoniaki)