Egipt
Egipt (arab. مصر Misr; nazwa oficjalna Arabska Republika Egiptu, arab. جمهوريّة مصر العربيّة Dżumhurijjat Misr Al-Arabijja; dialekt egipski: Masr; łac. Aegyptus, gr. Αίγυπτος Aígyptos) – państwo położone częściowo w północno-wschodniej Afryce i częściowo w Azji (półwysep Synaj), nad Morzem Śródziemnym i nad Morzem Czerwonym, pomiędzy Libią a Izraelem i Strefą Gazy.
| |||||
Hymn: Bilady, Bilady, Bilady [[Plik:{{{hymn audio}}}|200px]] | |||||
Stolica | |||||
---|---|---|---|---|---|
Powierzchnia |
1 001 450 | ||||
Populacja • liczba ludności |
| ||||
Domena internetowa | |||||
Narody i grupy etniczne | |||||
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|} |
Informacje podstawowe
Długość granic: całkowita 2689 km (w tym: Strefa Gazy 11 km, Izrael 255 km, Libia 1150 km, Sudan 1273 km)
Długość wybrzeża: 2450 km
Najwyższy punkt: Góra Świętej Katarzyny 2629 m n.p.m.
Najniższy punkt: Al-Kattara 134 m p.p.m.
Współczynnik urbanizacji: 44% (1996)
Ważne miasta: Aleksandria, Asuan, Asjut, Al-Mahalla al-Kubra,
Giza, Port Said, Szubra al-Chajma, Suez, Fajum, Kair
Religie: muzułmanie (dominują sunnici) 94%, chrześcijanie koptyjscy i inni 6%
Egipt zamieszkują głównie Arabowie, a dominującą religią jest islam. Ok. 10% ludności stanowią chrześcijańscy Koptowie, którzy są potomkami starożytnych Egipcjan
Język oficjalny: arabski
Powierzchnia : 1,0 mln km2
Ludność : 68 mln
Stolica : Kair 10,3 mln
Ustrój polityczny
.
Ustrojem politycznym Egiptu jest republika prezydencka Głowa państwa prezydent Hosni Mubarak, szef rządu premier Ahmed Nazif
Partie polityczne: Partia Narodowo-Demokratyczna, Postępowa Partia Jedności,
Socjalistyczna Partia Liberalna
Parlament: Zgromadzenie Narodowe – 454 miejsca
Konstytucja: z 11 września 1971
System prawny: oparty na prawie anglosaskim, prawie islamskim, kodeksie napoleońskim; sądowniczy organ rewizyjny – Sąd Najwyższy i Rada Stanu (nadzoruje słuszność decyzji administracyjnych); Egipt zaakceptował z zastrzeżeniami zwierzchnictwo Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości
Święto narodowe: Rocznica Rewolucji, 23 lipca
Podział administracyjny
Egipt podzielony jest na 27 muhafaz. Prowincje dzielą się dalej na okręgi, wsie i miasta.
Historia
Tereny w dolinie i delcie Nilu są kolebką cywilizacji starożytnego Egiptu.
Osobny artykuł:W układzie chronologicznym:
- Stare Państwo
- Średnie Państwo
- Nowe Państwo
- panowanie asyryjskie
- panowanie perskie
- panowanie Ptolemeuszy
- panowanie rzymskie
- panowanie bizantyjskie
- panowanie arabskie
- panowanie osmańskie
- panowanie francuskie
- panowanie angielskie
- niepodległość – 12 lutego 1922
Niektóre miejscowości egipskie o znaczeniu historycznym:
Niektórzy królowie i królowe starożytnego Egiptu:
Naukowcy
Klimat
Klimat przeważającej części państwa jest skrajnie suchy, zwrotnikowy. Roczna suma opadów na ogół nie przekracza kilkudziesięciu milimetrów. Gdyby nie Nil, Egipt byłby krajem pustynnym i prawie bezludnym. Nad rzeką istnieje oaza nadrzeczna, ciągnąca się przez prawie 3 tys. kilometrów. Od tysiącleci w Egipcie tworzono system sztucznego nawadniania, znacznie zwiększając pow. gruntów uprawnych. System nawadniający rozbudowano w 1970 roku, gdy na Nilu w Asuanie zbudowano zaporę wodną, sztuczny zbiornik i elektrownię wodną. [[Grafika:[1]]]
Ludność
Ludność tworzą w ogromnej większości arabscy Egipcjanie – Fellahowie (99% ogółu), na obszarze Pustyni Zachodniej spotkać można plemiona Berberów, w dolinie górnego Nilu pojedyncze osady ludności negroidalnej.
W miastach zamieszkuje około 47% ludności. Przyrost naturalny w 2005 wyniósł 1,78%.Przeciętna długość życia mężczyzn 68 lat, kobiet 74 lata (2005).
Egipt jest najludniejszym krajem arabskim i drugim pod względem liczby mieszkańców państwem Afryki. Średnia gęstość zaludnienia jest niewielka, a rozmieszczenie ludności bardzo nierównomierne. Większość kraju jest prawie bezludna, a na terenach rolniczych należy do największych na świecie. Kair - stolica kraju i największe miasto Afryki wraz z sąsiadującymi miejscowościami liczy ponad 16 mln mieszkańców, czyli niemal 30% ludności państwa.
Kultura i sztuka
- Nadżib Mahfuz – laureat literackiej Nagrody Nobla z roku 1988
Gospodarka
Obecnie największe źródło dochodów Egiptu stanowi turystyka. Rząd w celu ułatwienia rozwoju turystyki powołał policję turystyczną, która ma czuwać nad bezpieczeństwem przybywających z całego świata turystów. Kolejnym źródłem dochodów są opłaty pobierane za korzystanie z Kanału Sueskiego. Trzecie źródło dochodów stanowi eksport ropy naftowej.
Złoża bogactw naturalnych: ropa naftowa, gaz ziemny, ruda żelaza, fosforany, mangan, wapień, gips, talk, azbest, rudy ołowiu i rudy cynku
Rolnictwo
Współczesne rolnictwo egipskie, ze względu na szybko rosnącą liczbę ludności, nie jest w stanie zaspokoić wewnętrznych potrzeb kraju. Pomimo to sektor rolniczy i przemysł przetwórstwa spożywczego należy uznać za jedne z lepiej rozwijających się branż gospodarki w tym kraju.
Rolnictwo nastawione jest przede wszystkim na produkcję roślinną i nie tylko. Do głównych upraw zaliczają się: ryż siewny, trzcina cukrowa, pszenica, kukurydza, proso, jęczmień, lucerna, fasola, ziemniaki, warzywa i owoce. Funkcję podstawowej rośliny przemysłowej pełni bawełna. Hodowla, ze względu na minimalną ilość łąk i pastwisk, jest słabo rozwinięta.
Egipt jest krajem rolniczym z rozwijającym się przemysłem i usługami. Możliwe są tam dwa a nawet trzy zbiory plonów w ciągu roku. Najwięcej gruntów zajmuje uprawa bawełny – głównego produktu eksportowanego. Z roślin żywieniowych najważniejsze są: ryż, kukurydza, pszenica i sorgo (proso murzyńskie, rośliny trawiaste, z których otrzymuje się kaszę i mąkę). Uprawia się również trzcinę cukrową, palmę daktylową, drzewa cytrusowe i warzywa. Hodowla zwierząt odgrywa w Egipcie drugorzędną rolę ze względu na brak pastwisk.
Przemysł
Dobrze rozwinął się przemysł chemiczny, szczególnie produkcja nawozów sztucznych, włókien syntetycznych, farmaceutyczny, a także przemysł włókienniczy i odzieżowy, dający obecnie ok. 1/4 wartości ogólnej produkcji przemysłowej.
Z bogactw mineralnych Egiptu największe znaczenie mają ropa naftowa i fosforyty. Przemysł przetwórczy widoczny jest w miastach położonych w delcie Nilu, nad Kanałem Sueskim i w Helmanie. Najlepiej rozwinięty jest przemysł włókienniczy, dość dobrze – chemiczny, elektromaszynowy, petrochemiczny i skórzano-obuwniczy. Ważną rolę w gospodarce Egiptu odgrywa Kanał Sueski łączący Morze Śródziemne z Morzem Czerwonym. Przepływają nim między innymi tankowce przewożące ropę naftową z krajów Bliskiego Wschodu do Europy. Główne źródła przychodów pieniężnych kraju to: - opłaty za przejazd obcych statków przez Kanał Sueski - eksport ropy naftowej - dochody z turystyki - pieniądze przesyłane przez Egipcjan zatrudnionych za granicą
Współczesny Egipt
Egipt odgrywa rolę lidera wśród państw arabskich Afryki. Jest mediatorem w konflikcie między Palestyńczykami a Żydami. Prowadzi politykę pokojową Izraela i stara się zacieśnić współpracę z krajami Unii Europejskiej i Stanami Zjednoczonymi. W 1991r. Egipt uczestniczył w wojnie z Irakiem, za co otrzymał pomoc gospodarczą.
Ciekawostki
- Starożytni Egipcjanie do produkcji perfum i kadzidełek używali kardamonu, cynamonu , gorzkich migdałów i kwiatu al-kamana
Znani współcześni Egipcjanie
- Mohamed ElBaradei
- Boutros Boutros-Ghali
- Nadżib Mahfuz
- Hosni Mubarak
- Gamal Abdel Naser
- Anwar Sadat
- Omar Sharif
- Bola Badmash
- Zahi Hawass