Opalone
Opalone – trawiasto-lesisty grzbiet w Tatrach Wysokich, odchodzący od Opalonego Wierchu w kierunku północno-wschodnim aż do przełęczy Roztockie Siodło oddzielającej go od wzniesienia Roztockiej Czuby. Opalone oddziela Dolinę Rybiego Potoku od Doliny Roztoki. Jego zbocza opadające do Doliny Roztoki są na znacznej części podcięte skalnymi urwiskami. Na górnej części Opalonego znajduje się trawiasta rówień, tzw. Wolarnia nad Kępą, Rówień nad Kępą lub Nad Kępą. Dawniej była ona wypasana[1][2]. Z grupy głazów na tej równi rozległy widok na granitowe szczyty wznoszące się nad doliną Morskiego Oka. Z tego miejsca malowali pejzaże Tatr m.in. Leon Wyczółkowski, Walery Eljasz-Radzikowski, Wojciech Gerson[3].
Pod Opalonym Wierchem od grani odchodzi boczny grzbiet zakończony Świstową Czubą. Między tymi dwoma graniami znajduje się niewielka dolinka o nazwie Świstówka Roztocka.
Przez Opalone prowadzi ścieżka, która od dawna znana była juhasom. W 1877 perć naprawiono staraniem Towarzystwa Tatrzańskiego, a w 1888 przebudowano odcinek od Morskiego Oka do równi Wolarnia nad Kępą. Najstarsze odnotowane przejście turystyczne zimowe – Jan Grzegorzewski, Bartłomiej Obrochta, Gustaw Rojana Studentowicz, Józef Trzebinia Słomiak 22 stycznia 1894.
Ze wschodnich zboczy Opalonego spada do Doliny Rybiego Potoku znany z wielkich lawin Głęboki Żleb, zwany też dawniej Żlebem Żandarmerii[2][3].
Szlaki turystyczne
– niebieski z Morskiego Oka przez Opalone do schroniska w Dolinie Pięciu Stawów
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka Encyklopedia Tatrzańska. Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ a b Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000. Piwniczna: Agencja Wyd. „Wit” S.c., 2006. ISBN 83-89580-00-4.
- ↑ a b Józef Nyka: Tatry polskie. Przewodnik. Wyd. XIII. Latchorzew: Wyd. Trawers, 2003. ISBN 83-915859-1-3.
<ref> o nazwie „stopień”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.