Front Centralny
Front Centralny - jeden z frontów sowieckich, przeciw wojskom niemieckim w czasie II wojny światowej.
I formowanie: 26 lipca 1941 - 25 sierpnia 1941 z części sił frontu zachodniego, dowódca Frontu gen. płk, F. I Kuźniecow (do 7 sierpnia), później gen. lejtnant M. G. Jefremow (do 25 sierpnia). Początkowy skład: 13 i 25 Armie oraz Grupa Lotnictwa. Front rozwinął sie na linii: Propojsk, Kriczew, Siersza - przeciw siłom niemieckim 2 Grupy Armii i 2 Grupy Armii "Środek". Po walkach obronnych wycofał się w kierunku Briańska. Rozwiązany 25 sierpnia 1941. Wojska frontu przekazano Frontowi Briańskiemu.
II formowanie: 15 lutego 1943 z Frontu Dońskiego. Po klęsce zgrupowania niemieckiego pod Stalingradem wojska frontu Centralnego zostały przegrupowane do rejonu płn. od Kurska. Dowódca frontu gen. płk. K. Rokossowski (od 28 kwietnia 1943 generał armii). Rozwinął się na styku między Frontami: Briańskim i Woroneskim, działał w kierunku na Briańsk. 12 marca w skład Frontu weszła część sił rozwiązanego Frontu Briańskiego. Od tego czasu Front Centralny bronił sie na linii: Nowosil, Briancewo, Sielsk, Rylsk. Uczestniczył w bitwie kurskiej (5 lipca - 23 sierpnia 1943) oraz w walkach o wyzwolenie lewobrzeżnej Ukrainy (26 sierpnia - 16 października 1943) w wyniku czego wyszedł na linię: dolny bieg rz. Soż, Homel, Łojew, Czernobyl, Tieremce i uchwycił przyczółki na Dnieprze. 1 października w skład Frontu weszła część ponownie rozwiązanego Frontu Briańskiego. 20 października 1943 przemianowany na Front Białoruski.
Bibliografia
- Bolszaja Sowietskaja Encykłopedia t. 28 Moskwa 1978'
- Mała Encyklopedia Wojskowa wyd.: MON 1967