Przejdź do zawartości

Ludwik Denderys

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez 83.11.72.144 (dyskusja) o 23:23, 13 gru 2008. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Ludwik Denderys (ur. 26 kwietnia 1944 w Młyńsku k. Trembowli) - polski bokser, medalista Mistrzostw Europy i olimpijczyk.

Walczył w wadze ciężkiej. Trzykrotnie wystąpił w Mistrzostwach Europy. W Berlinie 1965 odpadł w ćwierćfinale, za to w Bukareszcie 1969 i Madrycie 1971 zdobył brązowe medale. Podczas Igrzysk Olimpijskich w Monachium 1972 już w pierwszej walce trafił na późniejszego mistrza Teófilo Stevensona z Kuby i przegrał.

Zdobył tytuł mistrza Polski w 1969, w 1968 i 1970 był wicemistrzem kraju, a w 1964, 1966, 1967 roku, wywalczył brązowe medale. Sześć razy wystąpił w reprezentacji Polski, odnosząc 3 zwicięstwa i 3 pojedynki przegrywając w latach (1966 - 1970). W swojiej karierze rozegrał 243 walki, z czego 186 wygrał, 11 zremisował i 46 przegrał. Mierzył 188 cm wzrostu i ważył 94 kg. Jego głównym rywalem w kraju, był Lucjan Trela.

Walczył w Gwardii Wrocław z którą to w 1966 roku, zdobył drużynowe mistrzostwo Polski. Po zakończeniu kariery został trenerem.

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ludwik_Denderys&oldid=15161550”