Przejdź do zawartości

Śledziennica skrętolistna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez MastiBot (dyskusja | edycje) o 17:29, 26 kwi 2009. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Szablon:Roślina infobox Śledziennica skrętolistna (Chrysosplenium alternifolium L.) - gatunek byliny z rodziny skalnicowatych. Jest średnio pospolity w całej Polsce, zarówno na niżu, jak i w górach.

Charakterystyka

Łodyga
Osiąga wysokość 5-20 cm, trójkanciasta, w dolnej części rzadko owłosiona.
Kłącze
Pełzające, wytwarzające długie rozłogi.
Liście
U nasady wcięte, koliste. Liście odziomkowe wyrastają na ogonkach dwukrotnie dłuższych od blaszki, liście łodygowe mają ogonki co najmniej tak długie, jak blaszka. Ułożone skrętolegle. Blaszki o karbowano-wrębnych brzegach, o bardzo wąskich wcięciach między wrębami. Na górnej stronie blaszki nieliczne, grube włoski.
Kwiaty
Kwiaty
Niepozorne, żółtozielone, zebrane w kwiatostan - baldachogrono. Rolę okwiatu pełnią wyłącznie działki kielicha, płatków korony brak. Kwiaty otoczone są złocistożółtymi liśćmi przykwiatowymi pełniącymi rolę powabni. Kwitnie od marca do maja, jest jedną z najwcześniej zakwitających krajowych roślin wiosennych. Przeważnie roślina samopylna, czasami zapylana przez owady i ślimaki. Kwiaty przedsłupne lub równoczesne[1].
Biotop, wymagania
Torfowiska, lasy, brzegi górskich potoków, mokre i cieniste miejsca w lesie. W górach występuje po piętro kosówki. Hemikryptofit, chamefit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Alno-Ulmion. [2]

Ciekawostki

Nazwa śledziennica wywodzi się stąd, że dawniej używano jej do leczenia schorzeń śledziony.

  1. Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973.
  2. Matuszkiewicz Władysław: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
Błąd w przypisach: Znacznik <ref> o nazwie „stopień”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.
BŁĄD PRZYPISÓW

Bibliografia

  1. Wilhelm Eisenreich: Rozpoznawanie roślin i zwierząt. Elipsa, 2005. ISBN 83-7265-073-X.
  2. Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.