Odtwarzacz CD
Odtwarzacz CD – elektroniczne urządzenie cyfrowe służące do odtwarzania płyt CD z nagranym dźwiękiem w formacie Audio za pomocą wiązki lasera, w Polsce początkowo znane pod nazwą gramofon laserowy cyfrowy, gramofon cyfrowy[1] lub dyskofon[2] albo też odtwarzacz płyt kompaktowych[3].
Historia
Pierwsze odtwarzacze CD pojawiły się w pierwszej połowie lat 80. XX wieku i były konstruowane jako dodatkowe urządzenia do podłączenia do wież stereo.
Pierwszym produkowanym seryjnie na świecie odtwarzaczem CD był Sony CDP-101, którego premiera rynkowa odbyła się w Tokio 1 października 1982 roku[4].
W roku 1986 na rynku oferowanych było ok. 100 typów odtwarzaczy CD wytwarzanych przez 30 producentów. Średnia cena kształtowała się na poziomie 1000 DM (RFN). Do połowy roku 1986 w RFN sprzedano 500 tysięcy odtwarzaczy CD i około 6 milionów płyt CD[5].
Konstrukcja
Obecnie, w dobie miniaturyzacji urządzeń elektronicznych, odtwarzacze są również umieszczane w jednej obudowie wraz ze wzmacniaczem, tunerem oraz (obecnie coraz rzadziej) magnetofonem. Takie urządzenia potocznie nazywane są mini-wieżami. Wciąż jednak najwyższą jakość odtwarzanego dźwięku można uzyskać z wielosegmentowych systemów hi-fi.
Istnieją różne rodzaje odtwarzaczy CD, jednym z nich jest model przenośny potocznie zwany Discmanem (w rzeczywistości jest to zastrzeżony znak towarowy firmy Sony), z wbudowanym wzmacniaczem i wyjściem słuchawkowym.
W Polsce produkcją gramofonów laserowych cyfrowych zajmowały się zakłady Łódzkie Zakłady Radiowe Fonica na przełomie lat 80/90. XX wieku – seria gramofonów CDF.
- ↑ Bolesław Urbański: Magnetofony i gramofony cyfrowe. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989, s. 155-181. ISBN 83-206-0872-4.
- ↑ gramofon cyfrowy - Encyklopedia PWN
- ↑ Odtwarzacz płyt kompaktowych - encyklopedia WIEM onet.pl
- ↑ Tom Howe: Sony CDP-101 - the Compact Disc is Introduced. www.cedmagic.com. [dostęp 3 września 2010].
- ↑ Z kraju i ze świata. „Radioelektronik”. 87, s. 1, sierpień 1986. Andrzej Sowiński (red. nacz.).