Słowino
| {{{rodzaj miejscowości}}} | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat |
sławieński |
| Gmina |
Darłowo |
| Sołectwo |
{{{sołectwo}}} |
| Liczba ludności (2006) |
{{{liczba ludności}}} |
| Strefa numeracyjna |
{{{strefa numeracyjna}}} |
| Kod pocztowy |
{{{kod pocztowy}}} |
| Tablice rejestracyjne |
{{{tablice rejestracyjne}}} |
| SIMC | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie Polski  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark} | |
Słowino – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie sławieńskim, w gminie Darłowo.
Dawne nazwy: Scloutn, Slouin, Alt Schlawin (od 1900 roku).
Historia
Wieś Słowino po raz pierwszy występuje w źródłach w 1262 roku, w związku z fundacją biskupa kamieńskiego Hermana dla klasztoru cystersów w Bukowie Morskim 40 włók w wielu wsiach, w tym kilka leżących w obrębie dzisiejszego Słowina. 6 lipca 1270 książę rugijski Wisław II podarował klasztorowi bukowskiemu cały obszar późniejszej wsi. Nadanie to było potwierdzone w 1271 i 1275 roku. W źródłach, o których mowa, Słowino występuje jako loca villarum, stąd wniosek, że wieś musiała być opuszczona. Ostatnie potwierdzenie nadania ziem słowińskich klasztorowi cystersów datowane jest 8 kwietnia 1290 roku i podpisane przez Mestwina II. Wieś została zasiedlona pomiędzy 1275 i 1290 rokiem. Po reformacji i sekularyzacji dóbr klasztornych, wieś stała się własnością książęcą i podlegała Domenie Darłowskiej.
Zgodnie z lista podatkową z połowy XVII wieku, w Słowinie zamieszkiwał sołtys, 13 chłopów, 3 zagrodników. W 1780 roku w Słowinie był pastor, kościelny, 18 chłopów podlegających wolnemu od służby pańszczyźnianej sołtysowi, 3 półchłopów, 5 zagrodników, 13 chałupników, wśród których był kowal. Były 43 dymne chaty i dom wdów.
W 1808 roku w czasie pożaru wsi spłonął kościół, odbudowany w latach 70-tych XIX wieku. Od 1. ćwierci XIX wieku wieś silnie rozbudowana w związku z reformami uwłaszczeniowymi w Prusach. W latach 30. XIX wieku po południowo-zachodniej stronie Słowina powstała nowa kolonia, zwana od 1900 roku Neu Schlawin. W 1836 roku wybudowano drogę Darłowo-Karwice, która przecięła wieś na osi północ-południe. W połowie XIX wieku wieś rozbudowano o 9 nowych zagród, położonych 1 km na północny wschód od starej zabudowy (dzisiaj Słowinko). Następnie umieszczono w tym terenie 3 kolejne zagrody. Od 2. połowy XIX wieku, w związku z budową drogi do stacji kolejowej w Nowym Jarosławiu przebiegającej z Malechowa przez południowo zachodnią część Słowina, zwaną niegdyś Neu Schlawin, lokowano na terenach położonych na północny wschód od wsi, w pobliżu drogi 25 nowych zagród. Proces ten trwał do początku XX wieku. W 1907 roku drogę tę na odcinku południowym (zwanym niegdyś Neu Slawin) wybrukowano.
Około 1900 roku założony nowy cmentarz, zlokalizowano go przy drodze Darłowo-Karwice, w oddaleniu około 1 km od zabudowań wiejskich.
Wieś zelektryfikowano między 1912 a 1914 rokiem. W latach 30. XX wieku we wsi mieszkało 862 mieszkańców, z których 107 było zatrudnionych w przemyśle, 23 zajmowało się handlem i transportem, 35 było urzędnikami, 230 robotnikami, a pozostali rolnictwem. Wielu zatrudnionych było również przy pracach leśnych oraz przy produkcji drewna. Były wówczas 244 zagrody. W tym czasie gospodarka rolna bazowała na produkcji mleka i hodowli świń. Mleko dostarczano do mleczarni w Darłowie, a następnie do istniejącej do istniejącego na miejscu punktu mleczarskiego Sławieńskiego Związku Mleczarskiego. Poza tym trudniono się uprawą zbóż i ziemniaków. W tym czasie w Słowinie było 77 małych gospodarstw o powierzchni do 5 ha, 54 gospodarstwa o powierzchni do 10 ha, 19 do 20 hektarów oraz 9 powyżej 20 ha. Ponadto, we wsi zamieszkiwali pracownicy leśni. We wsi od 190? roku działał punkt bankowy (Reiffeisenkasse), Dom dla ubogich z 4 niewielkimi mieszkaniami, od 1922 roku prywatny punkt medyczny z 2 dużymi pomieszczeniami na użytek gminy. Fabryka Konserw i Wędlin, tartak, leśnictwo, był młyn Mieszkali rzemieślnicy 6 kowali, 8 murarzy, 4 stolarzy, 1 malarz pokojowy, 2 ślusarzy, kamieniarz, 2 szewców i czeladników szewskich, zegarmistrz, 2 handlarzy bydłem, akuszerka.
Krajobraz
Wieś oddalona o 10 km na południowy wschód od Darłowa. Jest wsią graniczną, najdalej wysuniętą w tej części gminy. Wieś jest położona na terenie równinnym, mało zróżnicowanym krajobrazowo: zajętym w części północnej części rozległymi polami uprawnymi i łąkami, zamkniętymi ścianą lasu. Jadąc w kierunku Darłowa wzrok przyciąga stary drzewostan cmentarza. Od strony południowej atrakcyjność krajobrazu podnosi sąsiedztwo terenów leśnych, o które opiera się południowa, ulicowa, założona na początku XIX wieku cześć wsi. Od strony wschodniej wieś otacza rozległy krajobraz równinny z zabudowaniami kolonii Słowinko, rozciągającymi się na północny wschód i przylegającymi bezpośrednio do lasu.
Zdjęcia
-
Słowino (2005) - w dali widoczny kościół
-
Zdjęcia archiwalne - widoczny kościół
-
Zdjęcia archiwalne - widoczna mleczarnia
Linki zewnętrzne
Szablon:Zachodniopomorskie stubSzablon:Polska wieś kategoria stub