Daishō
Daishō (jap. 大小) – japońska nazwa kompletu mieczy – krótkiego (wakizashi lub tantō) i długiego (katana lub tachi) – noszonego przez samurajów w epoce Edo. Późniejsze miecze japońskie nie stanowią już w sensie prawnym (i kolekcjonerskim) kompletów daishō.
Miecz długi (daitō) noszony był po lewej stronie pasa jedynie przez wyższych rangą samurajów. Miecz krótki wakizashi lub tantō noszony był z prawej strony pasa przez bogatszych kupców, służby publiczne itp. W zestawie oba miecze noszone były po stronie lewej, zgodnie z zasadą noszenia katany bardziej na zewnątrz, z saya przechodzącą przez sploty kakuobi i pasy hakamy, wakizashi wkładano zaś wyłącznie w sploty kakuobi.
Zestaw katana i wakizashi był z reguły preferowany do noszenia na co dzień przez samuraja za to podczas bitwy nosiło się też tantō, ale nie była to zasada i ostatecznie to czym walczył zależało od samuraja. Oba miecze noszono ostrzami do góry.