Sołomon Milsztejn

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 2 paź 2011, była oparta na tej wersji.

Sołomon Rafajłowicz Milsztejn (ros. Соломон Рафаилович Мильштейн, ur. 1899, zm. 1955) – generał lejtnant radzieckich organów bezpieczeństwa, bliski współpracownik szefa NKWD Ławrientija Berii, aresztowany i stracony po upadku tego ostatniego. Brał udział w przygotowaniu planu wymordowania polskich jeńców wojennych i więźniów w Katyniu.

Pochodzenie, wykształcenie oraz służba w Armii Czerwonej

Urodzony w 1899 w Wilnie. Pochodzący z rodzinu żydowskiej, jego ojciec był dekarzem. Od 1905 do 1915 ukończył 5 klas szkoły podstawowej w żydowskim instytucie nauczycieli w Wilnie. Następnie do 1918 skończył 5 klas szkoły średniej w Pskowie, oraz następne dwa lata uczył się ponownie Wilnie.

W sierpniu 1920 roku, został zaciągnięty (lub się sam zgłosił do Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej (RKKA). W Armii Czerwonej był urzędnikiem statystycznym w Specjalnej Podkomisji 4 Armii od sierpnia do października 1920. Przez następne dwa lata służył jako żołnierz, lecz wykonywał funkcje urzędnicze w oddziale odpowiedzialnym za dostarczanie żywności najpierw w 18, następnie w 20 pułku piechoty. W maju 1922 został zwolniony z Armii i oddelegowany do organów bezpieczeństwa, wówczas Wszechrosyjskiej Komisji Nadzwyczajnej do Walki z Kontrrewolucją, Spekulacją i Nadużyciami Władzy, zwanej potocznie Czeka.

Służba w organach bezpieczeństwa

Służbę w Czeka rozpoczął w maju 1922 od stanowiska starszego urzędnika w Zakaukaskiej Czeka, w Oddziale Specjalnym (OO-Osobyj Otdieł) odpowiedzialnym za kontrwywiad wojskowy i ogólny. Następnie był urzędnikiem w Oddziale Specjalnym 11 Armii, a od 1924 do 1925 był pełnomocnikiem (lub komisarzem) Oddziałów Specjalnych w Zakaukaskiej Czeka i kaukaskiej Armii im. Czerwonego Sztandaru. Do października 1926 był naczelnikiem 2 Wydziału Oddziałów Specjalnych (wówczas odpowiedzialnych już tylko za kontrwywiad wojskowy) kaukaskiej Armii im. Czerwonego Sztandaru. Przez następne 4 lata był sekretarzem Kolegium GPU Gruzińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej.

Do października 1931 roku Milsztejn pełnił funkcję Sekretarza Zarządu Tajno-Operacyjnego (SOU) Pełnomocnego Przedstawicielstwa (PP) przy Zjednoczonym Państwowym Zarządzie Politycznym Zakaukaskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej.

Przez wiele lat współpracował z Ławrientijem Berią, który wówczas był Sekretarzem Komitetu Centralnego KP(b) Gruzji, jako jego pomocnik. Pracując w KC KP(b), wykonywał różne funkcje, m.in. kierownika sekretariatu jednego z Oddziałów od 1932 do 1934, a następnie kierownikiem specjalnej komórki KP(b) Gruzji, którą to funkcję sprawował do listopada 1936. W 1936 został majorem stolicy Gruzińskiej SSR i przewodniczącym rady sportowej, a następnie przewodniczącym Rady Sportowej Gruzińskiej SSR.

Po zwolnieniu ze stanowiska szefa NKWD Nikołaja Jeżowa i zastąpieniu go przez Berię w listopadzie 1938, nowy szef NKWD, na polecenie Józefa Stalina, najpierw "oczyścił" centralę NKWD z ludzi swojego poprzednika (większość z nich rozstrzelano), a następnie zatrudnił w niej swoich zaufanych współpracowników z Gruzji, w tym Sołomona Milsztejna, któremu nadał rangę majora bezpieczeństwa państwowego. Pierwszym stanowiskiem Milsztejna był zastępca naczelnika Sekcji Śledczej Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego NKWD a następnie całego NKWD, którą kierował jako naczelnik Wasylij Sergijenko. W 1939 został naczelnikiem Głównego Zarządu Transportowego NKWD (GTU) i w 1940 roku brał udział w organizowaniu wymordowania polskich jeńców wojennych oraz więźniów (zbrodnia katyńska).

Po zmianach organizacyjnych w sowieckim aparacie bezpieczeństwa i administracji, w lutym 1941 został utworzony nowy Ludowy Komisariat Bezpieczeństwa Państwowego (NKGB). Milsztejn, już jako komisarz bezpieczeństwa państwowego 3. rangi, został naczelnikiem III Zarządu (tajno-politycznego) NKGB, który był odpowiedzialny za Służbę Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

Odznaczenia

Bibliografia

Władimir Abarinow, Oprawcy z Katynia, Kraków 2007. ISBN 9788324007929
Paweł Sudopłatow, Wspomnienia niewygodnego świadka, Warszawa 1999. ISBN 83-11-08915-9
Н. В. Петров, К. В. Скоркин, Кто руководил НКВД 1934–1941, Москва 1999. ISBN 5-7870-0032-3

Linki zewnętrzne

Biografia i zdjęcie w serwisie rosyjskiego Stowarzyszenia "Memoriał (ros.)