Chalkopiryt
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt={{{alt grafiki}}}|{{{opis grafiki}}}]] {{{opis grafiki}}} | |
Właściwości chemiczne i fizyczne | |
Inne nazwy |
{{{inne nazwy}}} |
---|---|
Skład chemiczny |
{{{skład chemiczny}}} |
Twardość w skali Mohsa |
{{{twardość w skali Mohsa}}} |
Przełam |
{{{przełam}}} |
Łupliwość |
{{{łupliwość}}} |
Pokrój kryształu |
{{{pokrój kryształu}}} |
Układ krystalograficzny |
{{{układ krystalograficzny}}} |
Topliwość |
{{{topliwość}}} |
Właściwości mechaniczne |
{{{właściwości mechaniczne}}} |
Gęstość |
{{{gęstość minerału}}} |
Właściwości optyczne | |
Barwa |
{{{barwa}}} |
Rysa |
{{{rysa}}} |
Połysk |
{{{połysk}}} |
Współczynnik załamania |
{{{współczynnik załamania}}} |
Inne |
{{{inne własności optyczne}}} |
Dodatkowe dane | |
Postacie alotropowe |
{{{postacie alotropowe}}} |
Szczególne własności |
{{{szczególne własności}}} |
Klasyfikacja Strunza |
{{{klasyfikacja Strunza}}} |
Chalkopiryt – minerał z gromady siarczków. Jest minerałem pospolitym i bardzo szeroko rozpowszechnionym.
Nazwa pochodzi od gr. chalkós "miedź" + pyrítes "ogniowy" , nawiązuje do składu chemicznego i barwy tego minerału.
Właściwości
Tworzy kryształy izometryczne o pokroju czworościanów lub skalenoedrów. Występuje w skupieniach zbitych, ziarnistych, skorupowych i w formie pryśnięć w skale.
Najpiękniejsze kryształy narosłe występują w formie szczotek krystalicznych. Jest kruchy, nieprzezroczysty. Często wykazuje zielonkawą migotliwość (iryzację). Zawartość selenu powoduje brunatny odcień chalkopirytu. Czasami zawiera srebro i złoto.
W temperaturze 550 °C przechodzi w tetragonalną γ – fazę, i ze wzrostem temperatury zmniejsza się w nim zawartość siarki – najniższa jest w temperaturze 720 °C. Po ochłodzeniu krystalizuje w regularną β – fazę
Często zawiera domieszki Ag, Au, As, Sb, Bi, Ni, Co.
Występowanie
Powstaje w procesach magmowych, we wczesnym stadium krystalizacji magmy, rozpowszechniony jest również w utworach żyłowych pneumatolitycznych i hydrotermalnych. Występuje w złożach osadowych w towarzystwie chalkozynu, bornitu i kowelinu, jest ważnym kruszcem miedzi w złożach dolnośląskich. Zazwyczaj występuje w pegmatytach, żyłach kruszcowych i metasomatytach. Jako minerał poboczny występuje w większości skał magmowych. Stanowi składnik skał metamorficznych (gnejsów, serpentynitów, amfibolitów). Rzadziej tworzy się w skałach osadowych.
Współwystępuje z pirytem, sfalerytem, markasytem, kalcytem, kwarcem, pseudomalachitem.
Miejsca występowania: Zambia, Demokratyczna Republika Konga – Katanga, USA – Pensylwania, Arizona, Utah, Kalifornia, Alaska, Kanada – Ontario, Rosja – Ural, Japonia, Niemcy, Francja, Norwegia, Czechy, Rumunia.
W Polsce występuje na monoklinie przedsudeckiej, Górach Kaczawskich, Rudawach Janowickich – m.in. w okolicy wsi Ogorzelec, Pogórzu Izerskim. Znany jest z Legnicko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego – Lubin, Polkowice, Rudna, Sieroszowice i woj. świętokrzyskim – Miedzianka, Miedziana Góra k. Kielc.
Zastosowanie
- jedna z ważniejszych rud miedzi (34,5% zawartości Cu) – znany już od epoki brązu. Z jego przeróbki pochodzi 80% światowej produkcji tego metalu
- może być źródłem srebra i złota
- jest minerałem atrakcyjnym i poszukiwanym przez kolekcjonerów, kryształy rzadko osiągają wielkość powyżej 2 cm
- rzadko znajduje zastosowanie w jubilerstwie