Ludwik Sosnowski
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
Ludwik Sosnowski (ur. 1860, zm. 1943) – mistrz blacharski, polski działacz społeczny.
Biografia
Urodził się 18 stycznia 1860 r. w Gniewkowie w powiecie inowrocławskim. Był synem Błażeja i Katarzyny z Grabczyńskich. Wyuczył się zawodu blacharza. W 1885 r. zamieszkał na stałe w Bydgoszczy, a w 1892 r. został przyjęty do miejskiego cechu blacharskiego.
Był członkiem i działaczem wielu polskich organizacji i instytucji: Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwa Śpiewaczego „Halka”, Towarzystwa Kupców, Bydgoskiego Towarzystwa Wioślarskiego. Należał do współtwórców i osób kierujących Domem Polskim. Pisał wiersze o treści patriotycznej, drukowane w „Dzienniku Bydgoskim”. Uczestniczył w budowie kościoła Św. Trójcy w Bydgoszczy (1910-1912), pokrywając dach świątyni blachą miedzianą[1].
W latach 1918-1920 był członkiem Polskiej Rady Ludowej na miasto Bydgoszcz i przedmieścia: W sierpniu 1920 r. został mianowany radnym tymczasowej Rady Miejskiej, a w latach 1921-1925 był radnym z Listy Obywatelskiej. W 1927 r. nadano mu godność honorową starszego cechu.
Od 1925 r. z powodu problemów ze słuchem stopniowo wycofywał się z czynnej działalności zawodowej i społecznej. Po śmierci żony w 1928 r. zamieszkał w domu starców, gdzie zmarł 13 maja 1943 r. Został pochowany na cmentarzu Nowofarnym w Bydgoszczy.
Rodzina
Ludwik Sosnowski od 1885 r. był żonaty był z Małgorzatą Szatkowską. Nie miał potomstwa.
- ↑ w czasie I wojny światowej na mocy zarządzenia władz pruskich, które rekwirowały miedź na cele wojenne, otrzymał zlecenie zdjęcia tych blach i zabezpieczenia dachów
Bibliografia
- Błażejewski Stanisław, Kutta Janusz, Romaniuk Marek: Bydgoski Słownik Biograficzny. Tom I. Bydgoszcz 1994, str. 101