Przejdź do zawartości

Pink

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez 83.142.121.88 (dyskusja) o 21:17, 8 lip 2012. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
{{{nazwa}}}
Ilustracja
Pseudonim

Pink

Miejsce urodzenia

Doylestown

Instrumenty

gitara, fortepian, bębny, keyboard

Gatunki

pop rock, rock, R&B

Zawód

piosenkarka, autorka, aktorka, producentka muzyczna, tancerka

Aktywność

od 1996

Powiązania

Eminem, Travis McCoy, John Legend, Steven Tyler, Seal, Preston Creed, Micheal Franti, India Arie

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Pink (także P!nk)[1], właśc. Alecia Beth Moore[1][2] (ur. 8 września 1979 w Doylestown, stan Pensylwania, USA[1][2]) – amerykańska piosenkarka i autorka tekstów.

Rozgłos zdobyła na początku stycznia 2000 roku. Tworzy muzykę z gatunku pop rock, choć w początkach działalności muzycznej jej utwory wpisywały się w nurt muzyki R&B. Zaczynając swoją karierę muzyczną, wzorowała się na jednej ze swoich idolek, Madonnie; preferuje również takich wykonawców, jak Jimi Hendrix, Billy Joel, Guns N' Roses, Green Day, Aerosmith i Janis Joplin[potrzebny przypis].

Biografia

Kariera

Na początku śpiewała chórki w rapowym zespole Scratch N' Smoove, a w piątkowe wieczory przesiadywała w klubach, głównie w Philly's Club Fever. Tam właśnie odnalazł ją łowca talentów i zwerbował do zespołu, którym zainteresowała się wytwórnia LaFace.

Wkrótce Pink rozpoczęła karierę jako piosenkarka rhythm and bluesowa i w tym stylu muzycznym powstał jej pierwszy album zatytułowany Can't Take Me Home. Wydawnictwo to osiągnęło status podwójnej platynowej płyty, a pochodzące z niego single – "Most Girls", "There You Go" i "You Make Me Sick" – zajmowały wysokie miejsca na listach przebojów w Stanach Zjednoczonych, Australii i Wielkiej Brytanii. W 2001 roku Pink wraz z Christiną Aguilerą, Lil' Kim oraz Myą wykonały piosenkę grupy LaBelle pt. "Lady Marmalade". Piosenka ta znalazła się na oficjalnej ścieżce dźwiękowej do filmu "Moulin Rouge!" i okazała się wielkim przebojem, co przyniosło Pink pierwszą nagrodę Grammy oraz MTV Video Music Award.

Druga płyta Pink, zatytułowana M!ssundaztood, zawierała bardziej rockowe utwory i w założeniu miała zmienić image artystki łączonej dotychczas wyłącznie z muzyką popularną. Album odniósł ogromny sukces, a piosenki "Don't Let Me Get Me", "Just like a Pill" czy "Get the Party Started" osiągały pierwsze miejsca na listach przebojów w wielu państwach i były jednymi z najczęściej słyszanych piosenek w radio. Dużą popularność zdobyła też bardziej zaangażowana piosenka "Family Portrait", opowiadająca historię dysfunkcyjnej rodziny wokalistki. Teledysk do utworu "Get the Party Started" został uhonorowany nagrodami MTV Video Music Award. Latem 2003 roku Pink do spółki z Williamem Orbitem nagrała piosenkę do filmu "Aniołki Charliego: Zawrotna szybkość" pod tytułem "Feel Good Time". W samym filmie wystąpiła w roli epizodycznej.

Try This – trzecia płyta Pink, wydana w czwartym kwartale roku 2003, zawierała piosenki zdecydowanie z pogranicza rocka i muzyki pop. Pomimo mniejszej w porównaniu od poprzednich wydawnictw popularności w USA, płyta odniosła stosunkowo duży sukces w Europie, a piosenka "Trouble" przyniosła piosenkarce drugą nagrodę Grammy. Płyta powstała z pomocą między innymi Tima Armstronga, wokalisty grupy Rancid, oraz Lindy Perry, niegdyś szefowej formacji 4 Non Blondes, obecnie cenionej kompozytorki wielu przebojów. Amstrong był współkompozytorem i producentem ośmiu utworów na płycie, natomiast trzy utwory napisała Linda Perry, z którą Pink współpracowała już przy poprzednim krążku, M!ssundaztood. Ostatecznie z krążka wydano trzy single – prócz "Trouble" także "God Is a DJ" oraz "Last to Know".

Czwartą płytą Pink jest wydana w 2006 roku I'm Not Dead. Znaleźć na niej można między innymi piosenkę krytykującą politykę i osobę prezydenta USA, George'a Busha ("Dear Mr. President"), oraz umieszczoną jako ukrytą ścieżkę piosenkę "I Have Seen the Rain", którą wokalistka wykonuje wspólnie ze swoim ojcem. Singlami promującymi ten album były: "Stupid Girls", "Who Knew", "U + Ur Hand" oraz "Nobody Knows", które odniosły sukces zaraz po ukazaniu się.

Z końcem października 2008 roku premierę miała piąta płyta wokalistki, zatytułowana Funhouse. Na piosenkę promującą płytę wytypowano "So What" – utwór, który okazał się wielkim hitem. Drugim singlem z płyty został "Sober", którego premiera odbyła się w listopadzie, zaś trzecim – "Please Don't Leave Me". 24 lipca 2009 ukazał się czwarty singiel, "Funhouse". Jego współtwórcą i producentem był Tony Kanal z zespołu No Doubt, wystąpił on także w klipie do piosenki, gdzie zagrał na pianinie. Piątym singlem Pink została kompozycja "I Don't Believe You" wydana 23 października 2009[3]. 26 marca 2010 w Niemczech jako singiel została wydana piosenka "Bad Influence", która wcześniej wydana była w Australii. Piosenka została wydana również w Polsce 10 maja 2010 roku. Stany Zjednoczone jako ostatni singiel otrzymały utwór "Glitter in the Air", który został wydany na iTunes 15 czerwca 2010.

15 listopada 2010 roku w sklepach ukazał się album z najlepszymi hitami artystki od czasów istnienia na rynku muzycznym noszący tytuł Greatest Hits... So Far!!!. Pod koniec 2010, Pink wydała singiel "Raise Your Glass", a na początku 2011 r. "Fuckin' Perfect".

W 2004 roku zagrała pierwszy i jedyny, jak na razie, koncert w Polsce - w Gdyni, na Heineken Open'er Festival.

Życie prywatne

Jej rodzicami są: Judith Moore - pielęgniarka, żydówka oraz Jim Moore - żołnierz, katolik. Jej przodkowie wyemigrowali z Irlandii, Niemiec i Litwy. Rodzice rozstali się gdy miała zaledwie 7 lat. Dorastała w Doylestown, uczęszczała tam do Podstawowej Szkoły Kutz, Gimnazjum Lenape oraz Liceum Central Bucks High School West. Jej ojciec śpiewał i pisał teksty piosenek, przez co Pink już jako mała dziewczynka sama chciała śpiewać i zostać gwiazdą rocka. Moore dołączył do jej zespołu Middleground, który jednak rozpadł się po przegranej w jednym z konkursów. Mimo, że urodziła się zdrowa, wykryto u niej astmę, która dręczyła ją przez lata młodości. Zaczynała od śpiewu w chórze gospel, oraz tańca. Kiedy była nastolatką, pisała teksty jako ujście dla swych uczuć, a jej matka komentuje: "Jej pierwsze teksty były bardzo introspekcyjne. Niektóre z nich były bardzo czarne i bardzo głębokie, niemal niepokojące". Rzuciła szkołę w wieku 15 lat. Zaczęła występować w klubach, jeździła na deskorolce, trenowała gimnastykę artystyczną. W jednym z klubów - Philly's Club Fever odnalazł ją łowca talentów i zwerbował do zespołu R&B, którym zainteresowała się wytwórnia LaFace. Zespół podpisał kontrakt z L.A. Reid i pracował z wieloma producentami przez dwa lata, jednak nie wydał płyty. W końcu Reid przekonał Pink, by zrobiła karierę solową.

7 stycznia 2006 r. w Kostaryce wyszła za mąż za Careya Harta, rozstali się w 2008 roku. Pink nie złożyła jednak papierów rozwodowych i para pozostała w separacji. Para ponownie zeszła się w 2009 roku. Pink ma trzy psy wabiące się: Nanny, Bailey i Bubba. Czwarty pies Pink, Elvis (którego dostała od córki Elvisa Presleya) utonął w basenie artystki w 2007 roku. Pink jest członkiem organizacji walczącej o prawa zwierząt (PETA), dla której pozowała do plakatu oraz nakręciła kilka filmików. Piosenkarka udziela się również w kilku organizacjach charytatywnych tj.Human Rights Campaign (HRC), ONE Campaign, Prince's Trust, New York Restoration Project,Run for the Cure Foundation, Save the Children, Take Back the Night, UNICEF and World Society for the Protection of Animals. W październiku 2010 roku otrzymała nagrodę organizacji Human Rights Campaign, walczącej o prawa ludzi należących do grupy LGBT (lesbijek, gejów, biseksualistów, transseksualistów). 16 stycznia 2009 roku, Pink przekazała $250 000 na rzecz Czerwonego Krzyża, wspomagając ofiary pożarów, które przetoczyły się przez australijski stan Victoria wcześniej w tym miesiącu. 17 listopada 2010 roku ogłosiła, że spodziewa się pierwszego dziecka, i ma to być prawdopodobnie dziewczynka. 2 czerwca 2011 roku Pink urodziła córeczkę, Willow Sage Hart.

Dyskografia

 Osobny artykuł: Dyskografia Pink.

Filmografia

Rok Tytuł Postać Gatunek
2000 Ski to the Max ona sama akcja
2002 Rollerball ona sama akcja
2003 Aniołki Charliego: Zawrotna szybkość Coal Bowl Starter akcja/komedia
2007 Katakumby Carolyn horror/thriller
2009 Schłodzony jubileusz ona sama animowany
2009 Cziłała z Beverly Hills ona sama animowany
2010 Idol z piekła rodem ona sama[potrzebny przypis] komedia
2011 Happy Feet 2: Tupot małych stóp 2 Gloria animowany

Linki zewnętrzne

  1. ↑ a b c allmusic ((( Pink > Biography ))) (ang.)
  2. ↑ a b Pink Biography. biography.com. [dostęp 2011-04-22]. (ang.).
  3. ↑ I Don't Believe You. [dostęp 2009-11-08].
Pink
Albumy studyjne
Kompilacje
Box sety
DVD
Trasy koncertowe
Filmografia
Powiązane

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pink&oldid=31936854”