Benigno Aquino III

Benigno Aquino III

Data i miejsce urodzenia	8 lutego 1960 Manila
Data śmierci	24 czerwca 2021
Prezydent Filipin
Okres	od 30 czerwca 2010
Przynależność polityczna	Partia Liberalna
Poprzednik	Gloria Macapagal-Arroyo
Senator
Okres	od 30 czerwca 2007 do 30 czerwca 2010
Członek Izby Reprezentantów
Okres	od 30 czerwca 1998 do 30 czerwca 2007
Przynależność polityczna	Partia Liberalna
Odznaczenia

{{Polityk infobox}} Nieoczekiwana grafika: "grafika", "2 funkcja", "funkcja" oraz "3 funkcja".

Benigno Simeon „Noynoy” Cojuangco Aquino III (ur. 8 lutego 1960 w Manili) – filipiński polityk, senator od 2007 do 2010. Syn byłej prezydent Corazon Aquino oraz senatora Benigno Aquino. Zwycięzca wyborów prezydenckich w maju 2010, prezydent Filipin od 30 czerwca 2010.

Młodość i edukacja

Benigno Aquino III urodził się w 1960 w Manili. Był jednym z pięciorga dzieci i jedynym synem Benigno Aquino, ówczesnego wicegubernatora prowincji Tarlac oraz Corazon Aquino. W latach 1977-1981 studiował ekonomię (licencjat) na Uniwersytet Ateneum Manilski. Po studiach pracował jako promotor sprzedaży detalicznej i asystent ds. promocji w firmie Nike.

W 1983 zabójstwo jego ojca stało się symbolem sprzeciwu wobec reżimu Ferdinanda Marcosa. Trzy lata później jego matka została wybrana prezydentem Filipin. 28 sierpnia 1987 Aquino razem z matką stał się się obiektem ataku ze strony wojskowych, usiłujących przeprowadzić zamach stanu i obalić władzę prezydent Aquino. W czasie ataku na pałac prezydencki Malacañang Palace, Aquino został pięciokrotnie postrzelony, a jedna z kul na stałe utknęła w jego szyi. Troje z jego ochroniarzy zginęło. W latach 1986-1993 zajmował stanowisko wicedyrektora i skarbnika firmy Best Security Agency Corporation prowadzonej przez jego wuja Anolina Oretę. W latach 1993-1996 pracował jako asystent ds. administracji, a następnie menedżer w cukrowni Central Azucarera de Tarlac.

Benigno Aquino jest kawalerem, nie ma dzieci, jest abstynentem. W 2008 związał się z radną z Valenzueli, Shalani Soledad. W przeszłości pozostawał w kilku nieformalnych związkach, m.in. ze stewardesą, asystentką senatora Francisa Pangilinana oraz dwoma aktorkami.

Kariera polityczna

Benigno Aquino od początku swojej działalności politycznej był związany z Partią Liberalną. W latach 1992-2002 oraz 2004-2006 pełnił funkcję jej sekretarza generalnego. Od 2002 do 2004 był wiceprzewodniczącym partii na wyspie Luzon. 17 marca 2006 objął stanowisko wiceprzewodniczącego Partii Liberalnej.

W 1998 został wybrany w skład Izby Reprezentantów z ramienia Partii Liberalnej w II dystrykcie Tarlac. W wyborach w 2001 oraz w 2004 odnawiał mandat deputowanego. Pełnił go do 2007. Od 8 listopada 2004 do 21 lutego 2006 zajmował stanowisko wiceprzewodniczącego Izby Reprezentantów. Zasiadał w rożnych komisjach parlamentu: Komisji Zaopatrzenia, Transportu i Komunikacji; Rolnictwa; Banków i Pośredników Finansowych; Porządku Publicznego i Bezpieczeństwa; Stosunków Międzyparlamentarnych i Dyplomacji; Energii. Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Praw Obywatelskich i Politycznych oraz Praw Człowieka. Jedną z jego kluczowych inicjatyw legislacyjnych był projekt ustawy nakazującej przeprowadzanie publicznych przetargów na zakup paliwa i ropy naftowej dla wojska.

W czasie wyborów z 14 maja 2007 dostał się do Senatu i 30 czerwca 2007 oficjalnie objął mandat. Pełnił go do 30 czerwca 2010.

Wybory prezydenckie i prezydentura

W sierpniu 2009, po śmierci Corazon Aquino, na Filipinach zaczęły się pojawiać głosy nawołujące Aquino do startu w wyborach prezydenckich w 2010 w celu kontynuowania spuścizny po swojej matce. 1 września 2009 Mar Roxas, przewodniczący Partii Liberalnej i potencjalny kandydat w wyborach prezydenckich, zrezygnował z udziału w nich, wspierając jednocześnie kandydaturę Aquino. 9 września 2009, w 40 dni po śmierci matki, Aquino oficjalnie ogłosił swój udział w wyborach prezydenckich zaplanowanych na 10 maja 2010. Dokonał tego w klubie Club Filipino w Manili, w którym odbyła się uroczysta inauguracja prezydentury Corazon Aquino. Oświadczył, że chce stworzyć demokrację przyjazną dla wszystkich, a nie tylko dla bogatych i wpływowych.

Aquino od czasu ogłoszenia swojej kandydatury pozostawał faworytem sondaży wyborczych. Swoją popularność w dużej mierze zawdzięczał autorytetowi i dokonaniom matki. W czasie kampanii wyborczej obiecywał kontynuację jej demokratycznego programu, walkę z korupcją, likwidację skrajnej nędzy panującej w wielu regionach kraju, a także poprawę ściągalności zobowiązań podatkowych od obywateli i osób prawnych. W wyborach prezydenckich 10 maja 2010 zdobył 42,08% głosów poparcia (15,2 mln), pokonując byłego prezydenta Josepha Estradę (26%) oraz senatora Manny’ego Villara (15%). 9 czerwca 2010 został oficjalnie ogłoszony przez Kongres prezydentem elektem.

30 czerwca 2010 został zaprzysiężony na stanowisku prezydenta w nadmorskim parku Rizal Park w Manili. W uroczystościach uczestniczyło co najmniej pół miliona osób, wielu ubranych w tradycyjne żółte stroje symbolizujące rządy Corazon Aquino. W inauguracyjnym przemówieniu zapowiedział walkę z korupcją i biedą, reformę wymiaru sprawiedliwości oraz zakończenie walk i rebelii na południu kraju, wszczynanych przez islamskich i komunistycznych bojowników. W nawiązaniu do rządów swojej poprzedniczki powiedział, że jego wybór oznacza „koniec przywództwa będącego nieczułym na cierpiących”. Ogłosił także powołanie „komisji prawdy” w celu zbadania oskarżeń korupcyjnych wobec poprzedniej administracji prezydent Macapagal-Arroyo.

Linki zewnętrzne

• Strona oficjalna