Hydrochlorotiazyd

Hydrochlorotiazyd
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	6-chloro-1,1-diokso-3,4-dihydro-2H-1,2,4-benzotiadiazyno-7-sulfonamid
	Inne nazwy i oznaczenia
farm.	Hydrochlorothiazidum
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C7H8ClN3O4S2
Masa molowa	297,74 g/mol
Wygląd	biały, bezwonny, krystaliczny proszek o słabo gorzkim smaku
	Identyfikacja
Numer CAS	58-93-5
PubChem	{{{nazwa}}}, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: (ang.).{{PubChem}} Brakujące pola: cid oraz nazwa. Nieznane pola: 1.
DrugBank	DB00999
SMILES
	C1NC2=CC(=C(C=C2S(=O)(=O)N1)S(=O)(=O)N)Cl
Właściwości
	Rozpuszczalność w wodzie
	722 mg/l
	w innych rozpuszczalnikach
	alkohole: bardzo słabo; aceton: dobrze; DMF: dobrze; pirydyna: bardzo łatwo; n-butyloamina: dobrze; roztwory wodorotlenków metali alkalicznych: dobrze; eter dietylowy: nierozpuszczalny; chloroform: nierozpuszczalny; rozcieńczone kwasy mineralne: nierozpuszczalny
Temperatura topnienia	267–275 °C (rozkład)
logP	-0,07
Kwasowość (pKa)	7,9
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie podanej karty charakterystyki
Uwaga
Zwroty H	H302
Zwroty P	brak zwrotów P
	Europejskie oznakowanie substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	Na podstawie podanej karty charakterystyki
	Szkodliwy; (Xn)
Zwroty R	R22
Zwroty S	brak zwrotów S
	NFPA 704
Na podstawie; podanego źródła	1 1 0
Numer RTECS	DK9100000
Dawka śmiertelna	LD50 234 mg/kg (szczur, dootrzewnowo)
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Klasyfikacja medyczna
ATC	C03 AA03; C03 AX01; C03 EA01; C03 AB03; C09 DX03; C09 DX01; C09 XA52; C09 XA54
Stosowanie w ciąży	kategoria B
Farmakokinetyka
Działanie	moczopędne, hipotensyjne
Procent wchłaniania	50–60%
Okres półtrwania	5,6–15 h
Wiązanie z białkami; osocza i tkanek	67,9%
Metabolizm	brak
Wydalanie	z moczem
Uwagi terapeutyczne
Drogi podawania	doustnie
	Multimedia w Wikimedia Commons

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 13 mar 2013, była oparta na tej wersji.

Hydrochlorotiazyd (łac. Hydrochlorothiazidum) – organiczny związek chemiczny z grupy tiazydów, lek stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego.

Budowa i działanie

Lek o budowie sulfonamidowej, o maksymalnej efektywności 15%. Jak inne tiazydy, działa w końcowym korowym odcinku części wstępującej pętli Henlego oraz w początkowej części kanalika dalszego. Zatrzymanie w kanaliku sodu i wody następuje poprzez wchłanianie zwrotne jonu chlorkowego Cl⁻.

Następstwem są zwiększone wydalanie sodu, potasu i magnezu, oraz zatrzymanie wapnia.

Farmakokinetyka

Dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego. Działanie moczopędne występuje po 2 godzinach i utrzymuje się przez 6 do 12 godzin. Długotrwałe stosowanie może prowadzić do spadku skuteczności, po nagłym odstawieniu może nastąpić podwyższenie ciśnienia tętniczego.

Wskazania

Wskazaniami do stosowania leku mogą być: niewydolność serca, obrzęki, nadciśnienie samoistne, hipokalcemia, hiperkalciuria, moczówka prosta.

Interakcje

Podczas jednoczesnego stosowania hydrochlorotiazydu i metyldopy może nastąpić hemoliza.

Działania niepożądane

Stosunkowo często mogą występować działania niepożądane typu hipokaliemia, hipowolemia i hiponatremia wynikające z samego mechanizmu działania leku. Zdarzają się również reakcje nadwrażliwości. Inne działania niepożądane (uczucie zmęczenia, zaburzenia snu) zdarzają się rzadko.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na hydrochlorotiazyd i inne sulfonamidy, niewydolność nerek, ciężkie zaburzenia czynności wątroby. Dna, hiperkalcemia, hiponatremia, ciąża, laktacja. U dzieci do 2 rż. stosowany tylko w wyjątkowych przypadkach.

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Rosane Maria Salvi: Hydrochlorothiazide. International Programme on Chemical Safety INCHEM, styczeń 1992. [dostęp 2010-07-21]. (ang.).
↑ ^a ^b Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne: Farmakopea Polska VIII. Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2008, s. 3491. ISBN 978-8388157-53-0.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Komisja Farmakopei Polskiej: Farmakopea Polska IV. Warszawa: Urząd Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1965, s. 1393.
↑ ^a ^b Hydrochlorotiazyd, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2013-01-27] (ang.).
↑ Szablon:SRC
↑ Hydrochlorotiazyd. ^{[martwy link]} The Chemical Database. Wydział Chemii Uniwersytetu w Akronie. [dostęp 2013-01-27]. (ang.).^{[niewiarygodne źródło?]}

Bibliografia

Farmakologia. Wojciech Kostowski (red.).
Jan K. Podlewski, Alicja Chwalibogowska-Podlewska: Leki współczesnej terapii.

Linki zewnętrzne

{{{tytuł}}}, [w:] Human Metabolome Database [online], Genome Canada (ang.).

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Szablon:Leki moczopędne Szablon:Leki działające na układ renina-angiotensyna

[INCHEM-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Rosane Maria Salvi: Hydrochlorothiazide. International Programme on Chemical Safety INCHEM, styczeń 1992. [dostęp 2010-07-21]. (ang.).

[FP8-2] Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne: Farmakopea Polska VIII. Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2008, s. 3491. ISBN 978-8388157-53-0.

[FP4-3] Komisja Farmakopei Polskiej: Farmakopea Polska IV. Warszawa: Urząd Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1965, s. 1393.

[ChemIDplus-4] Hydrochlorotiazyd, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2013-01-27] (ang.).

[SRC-5] Szablon:SRC

[AKRON-6] Hydrochlorotiazyd. ^{[martwy link]} The Chemical Database. Wydział Chemii Uniwersytetu w Akronie. [dostęp 2013-01-27]. (ang.).^{[niewiarygodne źródło?]}

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]