The Pirate Bay
Autor | |
---|---|
Właściciel | |
Rejestracja |
darmowa |
Strona internetowa |
The Pirate Bay (TPB) – strona internetowa, będąca wyszukiwarką plików w sieci peer-to-peer korzystająca z protokołu BitTorrenta oraz magnet link. Strona została założona w 2003 roku przez Gottfrida Svartholma, Fredrika Neij i Petera Sunde'a. TPB nie hostuje żadnych plików – również tych, których rozpowszechnianie może naruszać prawo autorskie, a udostępnia jedynie odnośniki do danych zasobów, w postaci plików torrent.
W 2009 roku twórcy strony zostali oskarżeni o ułatwienie pobierania materiałów chronionych prawem autorskim. Uznani winnymi zostali skazani na kilkumiesięczne kary więzienia oraz grzywnę w wysokości 46 milionów koron.
W niektórych krajach dostawcy usług internetowych nakazami sądów zablokowali dostęp do domeny serwisu.
Historia
The Pirate Bay został uruchomiony na początku roku 2004 przez szwedzką organizację Piratbyrån dążącą do zmian związanych z prawami autorskimi i pokrewnymi, jednakże od października 2004 stał się osobną organizacją. Strona była zarządzana przez osoby o pseudonimach "Anakata" oraz "TiAMO"[1].
Serwer, na którym działał tracker Hypercube, był zlokalizowany w Szwecji w Sztokholmie. Jednakże 31 maja 2006 roku policja dokonała najazdu na siedzibę firmy, która hostowała serwery The Pirate Bay. Oprócz oznaczonych serwerów The Pirate Bay policja zarekwirowała również inne serwery znajdujące się w tym samym budynku, mimo że nie były one w żaden sposób powiązane z TPB. Strona nie działała do 3 czerwca 2006 (wyświetlając jedynie komunikat o zaistniałej sytuacji), w którym to dniu została przywrócona do życia, tym razem na serwerze znajdującym się w Holandii. Zapasowe serwery (na wypadek kolejnych zamknięć strony oraz w celu większej decentralizacji) były planowane w Belgii oraz Rosji.
Działania policji przeciwko TPB wywołały protesty – 3 czerwca w Göteborgu i Sztokholmie odbyły się demonstracje, zorganizowane przez Piratbyrån i Piratpartiet (Partię Piracką), w porozumieniu z młodzieżówkami innych partii. Nie odnotowano agresywnych działań podczas manifestacji. Około 500-600 osób pojawiło się na proteście w Sztokholmie oraz około 300 – w Göteborgu.
14 czerwca 2006 szwedzki dziennik Svenska Dagbladet (SvD) podał, że The Pirate Bay powrócił do Szwecji z powodu "nacisków wywieranych przez Ministerstwo Sprawiedliwości w Holandii"[2]. Opiekunowie TPB zaraz po zamknięciu serwisu zapowiadali zresztą, że będą się starali go uruchomić ponownie w Szwecji, gdzie funkcjonował od początku.
17 kwietnia 2009 sąd w Sztokholmie wydał wyrok skazujący administratorów serwisu TPB, którzy byli oskarżeni o "współuczestnictwo w udostępnianiu treści objętych prawami autorskimi". Każdy z administratorów serwisu – Peter Sunde, Fredrik Neij, Gottfrid Svartholm i Carl Lundstrom – został skazany na rok więzienia oraz grzywnę w wysokości 30 mln koron szwedzkich[3]. Oskarżeni złożyli jednak apelację od wyroku[4]. Następnego dnia na ulicach Sztokholmu odbyła się manifestacja niezadowolenia z wyroku sądu. Podczas demonstracji przemówili działacze Partii Piratów[5].
24 sierpnia 2009 sąd szwedzki na skutek powództwa cywilnego wniesionego przez takie firmy jak: Disney, Universal, Time Warner, Columbia, Sony, NBC i Paramount, nakazał odłączyć serwis od sieci[6]. Mimo to po trzech godzinach nieaktywności serwis ponownie pojawił się w Internecie i był w pełni sprawny po kolejnych 24[7].
Kolejne odłączenie strony nastąpiło 17 maja 2010 z powodu nakazu wydanego przez niemiecki sąd. Jednakże następnego dnia serwis pojawił się znowu w sieci, dzięki przeniesieniu stron do innej firmy hostingowej[8].
Po apelacji, 26 listopada 2010 szwedzki sąd apelacyjny utrzymał wyrok w mocy, obniżając więzienie ale zwiększając grzywnę do 46 mln koron. Fredrikowi Neij zmniejszono karę do 10 miesięcy, Peterowi Sunde do ośmiu, natomiast Carlowi Lundstroemowi do czterech[9]. Serwis niedługo potem zmienił oficjalną nazwy domeny na thepiratebay.se, aby nie pozwolić amerykańskiemu prawu w przejęciu nad nim kontroli[10][11]. 25 września 2013 szwedzki sąd skrócił o połowę wyrok Gottfridowi Svartholmovi ze względu na brak wystarczających dowodów na jeden z zarzutów[12].
Blokady serwisu
The Pirate Bay został zablokowany w kilkunastu krajach. Jednak pomimo tych zabiegów w wielu państwach powstały mirrory serwisu, dostęp jest również możliwy poprzez serwery proxy[13][14].
- ↑ Ann Harrison: The Pirate Bay: Here to Stay?. 2006-03-13. [dostęp 2012-02-05]. (ang.).
- ↑ The Pirate Bay tillbaka i Sverige (szw.)
- ↑ Adam Golański: Wyroki więzienia dla administratorów The Pirate Bay. webhosting.pl, 2009-04-17. [dostęp 2009-04-19]. (pol.).
- ↑ The Pirate Bay Trial: The Official Verdict – Guilty. torrentfreak.com, 2009-04-17. [dostęp 2013-02-11]. (ang.).
- ↑ Adam Golański: Wyrok w sprawie The Pirate Bay rozgniewał internautów. webhosting.pl, 2009-04-19. [dostęp 2009-04-19]. (pol.).
- ↑ Adam Golański: The Pirate Bay odcięte od Sieci: to już koniec sagi?. webhosting.pl, 25 sierpnia 2009. [dostęp 2009-08-25]. (pol.).
- ↑ Michał Chudziński: The Pirate Bay powraca z Churchillem na ustach. di.com.pl, 25 sierpnia 2009. [dostęp 2009-08-25]. (pol.).
- ↑ Adam Rudziński: Zatoka Piratów odcięta od Sieci po frontalnym ataku branży filmowej. www.heise-online.pl, 18 maja 2010. [dostęp 18 maja 2010]. (pol.).
- ↑ Prison terms of Pirate Bay executives' shortened. Google, 2010-11-26. [dostęp 2013-02-11]. (ang.).
- ↑ Site domain moved to .se. thepiratebay.se, 2012-03-02. [dostęp 2013-02-11]. (ang.).
- ↑ The Pirate Bay Moves to .SE Domain To Prevent Domain Seizure. torrentfreak.com, 2012-02-01. [dostęp 2013-02-11]. (ang.).
- ↑ Sven Grundberg: Pirate Bay Co-Founder's Sentence Is Reduced. The Wall Street Journal, 2013-09-25. [dostęp 2013-09-27].
- ↑ Pirate Bay Censorship Backfires as New Proxies Bloom. torrentfreak.com, 2012-12-22. [dostęp 2013-02-11]. (ang.).
- ↑ Censoring Pirate Sites Doesn’t Work, Researchers Find. northeastern.edu, 2013-01-08. [dostęp 2013-02-11]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- The Pirate Bay – oficjalna strona, dostępna w wielu językach, w tym po polsku
- TPB AFK: The Pirate Bay Away From Keyboard – film dokumentalny Simona Klose