Kiszka ziemniaczana
Kiszka ziemniaczana lub kiszka kartoflana – jelito wieprzowe wypełnione ziemniakami lub ziemniakami z mięsem wieprzowym, boczkiem lub słoniną.
W wersji polskiej jest to flak wieprzowy wypełniony farszem, na który składają się surowe, starte na tarce ziemniaki uprzednio obrane ze skórki, skwarki z boczku i podsmażona posiekana cebula, upieczony w piecu lub piekarniku, po upieczeniu wyglądem zewnętrznym przypominający rumianą, ciemnobrązową kiełbasę o chrupiącej skórce[1][2].
Kiszka ziemniaczana jest tradycyjną potrawą kuchni białoruskiej (po białorusku кішка бульбяная; w transkrypcji kiszka bulbianaja)[3][4][5]. W Polsce jest charakterystyczna dla kuchni podlaskiej[1][6]. Ta pożywna potrawa ma swoje odpowiedniki także w kuchniach innych narodów słowiańskich: kuchni rosyjskiej, ukraińskiej i litewskiej[7].
Mistrzostwa w pieczeniu kiszki i babki ziemniaczanej mają miejsce co roku w Supraślu na przełomie maja i czerwca[8].
Składniki
Głównym składnikiem kiszki ziemniaczanej są drobno starte na tarce i lekko odsączone surowe ziemniaki obrane ze skórki, do których dodaje się pokrojony w kostkę wędzony boczek i posiekaną cebulę, które zostały uprzednio przyrumienione na patelni[9]. Składniki dodatkowe obejmują całe jaja i niewielką ilość mąki[9]. Masę ziemniaczaną doprawia się do smaku solą, pieprzem, majerankiem i zmiażdżonymi ząbkami czosnku[9].
Składniki na kiszkę ziemniaczaną są takie same jak składniki stosowane do wypieku babki ziemniaczanej[9].
Przygotowanie i pieczenie
Po dokładnym wymieszaniu ziemniaczaną masą nadziewa się luźno jelita wieprzowe, a ich końce zawiązuje[9]. Wypełnione kiszki układa się w brytfance wysmarowanej tłuszczem, nakłuwa w kilku miejscach igłą i piecze w temperaturze 180 do 190 °C aż do uzyskania złocistobrązowego koloru[9].
Charakterystyka
Po upieczeniu w piecu lub piekarniku kiszka ziemniaczana z wyglądu przypomina ciemnobrązową kiełbasę o rumianej i chrupiącej skórce, którą jest jelito wieprzowe, uprzednio wypełnione nadzieniem na kiszkę[1]. Wewnątrz ma kolor ciemnoszary z widocznymi kawałkami boczku[1]. Z przekroju jest okrągła, a jej średnica zależy od grubości jelita i waha się od 2 do 6 centymetrów[1]. Prawidłowo w dotyku powinna być jędrna[1].
W kuchni rosyjskiej odpowiednikiem kiszki ziemniaczanej jest kartofielnaja kołbasa (j.ros. картофельная колбаса)[7]. Obrane ze skóry surowe ziemniaki są krojone w bardzo drobną kostkę i mieszane z cebulą startą na tarce, po czym dodawane jest surowe mięso wieprzowe pokrojone w kostkę oraz czosnek, liście laurowe, sól i pieprz do smaku[7]. Po wypełnieniu flaków farszem i ich zawiązaniu, kiełbaski najpierw gotuje się w wodzie, a po ugotowaniu podsmaża na smalcu na patelni[7].
- ↑ a b c d e f Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi: Kiszka ziemniaczana. minrol.gov.pl. [dostęp 2014-04-07]. (pol.).
- ↑ Barbara Bartnicka: Polszczyzna Mazowsza i Podlasia. Różnice w mowie pokoleń.. Łomżyńskie Towarzystwo Naukowe im. Wagów, 1993. [dostęp 2014-04-07]. (pol.).
- ↑ Cuisine – Potato sausage. belarus.by. [dostęp 2014-04-07]. (ang.).
- ↑ Биостар Кулинар: (ru) Кишка картофельная - колбаски из белорусской кухни. youtube.com. [dostęp 2014-04-09]. (biał.).
- ↑ Бульбяная кишка с грудинкой и нежной сливочной подливкой – па матэрыялах Алеся Белага "Наша Страва". kuxmistr.relax.by, 2012. [dostęp 2014-04-10]. (biał.).
- ↑ Kuchnia białoruska. bialorus.waw.pl. [dostęp 2014-04-07]. (pol.).
- ↑ a b c d Домашняя кухня – Картофельная колбаса. kyxarka.ru. [dostęp 2014-04-09]. (ros.).
- ↑ Kiszka ziemniaczana. infopodlaskie.pl. [dostęp 2014--04-07]. (pol.).
- ↑ a b c d e f Tradycyjne potrawy województwa podlaskiego: kiszka ziemniaczana. atrakcjepodlasia.pl. [dostęp 2014-04-07]. (pol.).