Ray Manzarek
 Ray Manzarek w 2007 | |
| Imię i nazwisko |
Raymond Daniel Manczarek, Jr. |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód |
muzyk, reżyser filmowy |
| Aktywność |
1961–2013 |
| Zespoły | |
| The Doors (1965–1972) Manzarek–Krieger (2002–2013) | |
| Strona internetowa | |
Raymond Daniel Manczarek, Jr. (ur. 12 lutego 1939 w Chicago, zm. 20 maja 2013 w Rosenheim) – amerykański muzyk, producent płytowy, reżyser, pisarz oraz klawiszowiec zespołu The Doors, który założył wspólnie z Jimem Morrisonem.
Biografia
Rodzice Helena i Raymond Manczarek, oboje będący imigrantami z Polski[1], od najmłodszych lat dbali o muzyczne wykształcenie ich syna, ucząc go gry na pianinie. Studiował muzykę w chicagowskim konserwatorium muzycznym. Poza studiami na brzmienie jego muzyki wpływ miały przede wszystkim jazz i blues. W Los Angeles studiował na University of California w Los Angeles na wydziale filmu. Ukończył go w czerwcu 1965 r. z bardzo dobrymi wynikami. Przed założeniem The Doors grał i śpiewał w zespołach: Rick and the Ravens i The White Trash Quintet. Po śmierci Jima Morrisona kontynuował karierę muzyczną. Solową karierę rozpoczął wydaniem płyty Golden Scarab. Po trzech latach znudził się graniem w pojedynkę i z nowo sformowaną grupą Nite City nagrał dwie płyty. Po dziesięciu latach przerwy, w 1993 stworzył muzykę do wierszy amerykańskiego poety Michaela McClure’a. W 1980 został producentem, biorąc pod opiekę nagranie krążka punkowego zespołu X zatytułowanego Los Angeles. W 2001 wrócił do reżyserowania obrazem Love Her Madly. Poza wspomnieniami Light My Fire: My Life with The Doors opublikował również powieść The Poet in Exile. Od września 2002 wraz z Robbym Kriegerem grał w towarzystwie Iana Astbury’ego i Tya Dennisa jako The Doors of the 21st Century.
„Zamieszkujemy nasze ciała przez 70, 80, 90 lat, a życie tu na planecie Ziemia to taka frajda, że chce się, by to trwało. Twój duch, umysł, dusza z wiekiem stają się coraz lepsze. Zaczynasz patrzeć na wiele spraw z perspektywy. To wszystko przyspiesza i tylko to cholerne ciało spowalnia” – powiedział w 2006 roku w wywiadzie udzielonym dziennikarzowi Agencji Reutera[2].
Zmarł 20 maja 2013 (w wieku 74 lat) w klinice RoMed (niem. RoMed Kliniken) w Rosenheim w Niemczech. Przyczyną śmierci był nowotwór przewodów żółciowych. Pozostawił żonę Dorothy, dwóch braci, syna z żoną i troje wnucząt[3].
Dyskografia
- Albumy solowe
- Golden Scarab (1973)
- The Whole Thing Started with Rock & Roll, Now Its Out of Control (1974)
- interpretacja dzieła Carmina Burana (1983)
- Nite City
- Nite City (1976)
- Golden Days Diamond Nights (1977)
- Z Michaelem McClure’em
- Lion Love (1993)
- There’s a Word! (2001)
- Występy gościnne
- Carlos Santana – Guitar Heaven (2010)[4]
Publikacje
- Light My Fire: My Life with The Doors, 1998, G.P. Putnam's Sons, ISBN 9780399143991
- The Poet in Exile, 2001, Thunder's Mouth Press, ISBN 9781560253594
- Snake Moon, 2006, Night Shade Books, ISBN 9781597800426
Wybrana filmografia
- "Message to Love: The Isle of Wight Festival" (1997, film dokumentalny, reżyseria: Murray Lerner)[5]
- "The Third Mind" (2000, film dokumentalny, reżyseria: William Tyler Smith)[6]
- "Venice: Lost and Found" (2002, film dokumentalny, reżyseria: Brad Bemis, Gary Davies)[7]
- "When Hippies Ruled the World" (2002, film dokumentalny, reżyseria: Andy Baybutt)[8]
- "Temples of Rock" (2003, film dokumentalny, reżyseria: Carlo Gennarelli)[9]
- "Mayor of the Sunset Strip" (2003, film dokumentalny, reżyseria: George Hickenlooper)[10]
- "An Ox's Tale: The John Entwistle Story" (2006, film dokumentalny, reżyseria: Glenn Aveni, Steve Luongo)[11]
- "Doors: Mr. Mojo Risin' - The Story of L.A. Woman" (2012, film dokumentalny, reżyseria: Martin R. Smith)[12]
- "When Albums Ruled the World" (2013, film dokumentalny, reżyseria: Steve O'Hagan)[13]
- ↑ About Ray Manzarek. mtv.com. [dostęp 2013-05-21]. (ang.).
- ↑ Ray Manzarek z The Doors nie żyje. interia.pl, 21 maja 2013. [dostęp 2013-05-21]. (pol.).
- ↑ PAP: Klawiszowiec zespołu The Doors Ray Manzarek nie żyje. „Rzeczpospolita”, 21 maja 2013. [dostęp 2013-05-21]. (pol.).
- ↑ Carlos Santana – „Guitar Heaven: The Greatest Guitar Classics Of All Time”. muzyka.onet.pl. [dostęp 2013-05-21]. (pol.).
- ↑ Message to Love: The Isle of Wight Festival (1997). www.imdb.com. [dostęp 2016-04-05]. (ang.).
- ↑ The Third Mind (2000). www.imdb.com. [dostęp 2016-04-05]. (ang.).
- ↑ Venice: Lost and Found (2002). www.imdb.com. [dostęp 2016-04-05]. (ang.).
- ↑ When Hippies Ruled the World (2002). www.imdb.com. [dostęp 2016-04-05]. (ang.).
- ↑ Temples of Rock (2003). www.imdb.com. [dostęp 2016-04-05]. (ang.).
- ↑ Mayor of the Sunset Strip (2003). www.imdb.com. [dostęp 2016-04-05]. (ang.).
- ↑ An Ox's Tale: The John Entwistle Story (2006). www.imdb.com. [dostęp 2016-05-03]. (ang.).
- ↑ Doors: Mr. Mojo Risin' - The Story of L.A. Woman (2012). www.imdb.com. [dostęp 2016-04-05]. (ang.).
- ↑ When Albums Ruled the World (2013). www.imdb.com. [dostęp 2016-04-05]. (ang.).
Bibliografia
- Ray Manzarek. allmusic.com. [dostęp 2013-05-21]. (ang.).
- Paweł Gaik, Paulina Grabska / Onet: Ray Manzarek z The Doors nie żyje. muzyka.onet.pl, 2013-05-20. [dostęp 2013-05-21]. (pol.).
- Jon Pareles: Ray Manzarek, 74, Keyboardist and a Founder of the Doors, Is Dead. nytimes.com, 2013-05-20. [dostęp 2013-05-21]. (ang.).
- Randy Lewis: Ray Manzarek dies at 74; the Doors' keyboardist. articles.latimes.com, 2013-05-20. [dostęp 2013-10-05]. (ang.).
- Martin Weil: Ray Manzarek, keyboardist and founding member of The Doors, dies at 74. articles.washingtonpost.com, 2013-05-20. [dostęp 2013-05-28]. (ang.).
- Adam Sweeting: Ray Manzarek obituary. theguardian.com, 2013-05-21. [dostęp 2013-05-21]. (ang.).
- Pierre Perrone: Ray Manzarek: Keyboard player at the heart of the dark, brooding sound of The Doors. independent.co.uk, 2013-05-22. [dostęp 2013-05-22]. (ang.).
- Ray Manzarek. telegraph.co.uk, 2013-05-21. [dostęp 2013-05-21]. (ang.).