Aiki-jutsu
Aiki-jutsu (jap. 合気術) lub aiki-jūjutsu (jap. 合気柔術) – jedna z zasad stosowana w japońskich sztukach walki.
Termin aiki-jutsu można przetłumaczyć jako zharmonizowanie, zjednoczenie wyrażone poprzez ai, przy wykorzystaniu siły ducha i energii ki i posługiwaniu się własną techniką, sztuką, umiejętnością (jutsu).
Aiki to zasada lub taktyka walki, w której broniący się wykorzystuje siłę, atak napastnika, aby zdominować go własną dynamiką, energią ki i wykorzystaniem własnej techniki. Łączenie się z ruchami napastnika pozwala broniącemu się kontrolować działania atakującego przy minimalnym wysiłku.
Legenda
Niektóre podania, które są prawdopodobnie częściowo zgodne z prawdą podają, że 700 lat temu na północ od góry Fudżi istniała starożytna szkoła budō. Szkoła ta specjalizowała się w nauczaniu sztuki zwanej aiki-jutsu i była utrzymywana w ścisłym sekrecie. Nauczano tylko nielicznych, zaufanych uczniów, najczęściej o arystokratycznym rodowodzie. Sztuka ta początkowo brała źródła w szermierce ken-jutsu. Z czasem rozwijała się i stopniowo zaczęła przewyższać techniki jū-jutsu.
Rodziną, w której przekazywano tajemnice aiki-jutsu miała być rodzina Takeda.
Zasady
Koncepcja wykorzystania aiki-jutsu w walce opierała się na zasadzie aiki. Miało to na celu złączenie własnej strategii walki z działaniami przeciwnika przez co stawała się możliwa kontrola jego działań jak i przebiegu całego starcia. Większość tych metod najprawdopodobniej do dzisiaj zanikła, więc nie możemy być do końca pewni jak cel ten osiągano.
Szkoły nauczające aiki-jutsu
Najbardziej znaną szkołą opartą na koncepcji aiki była Daitō-ryū. Mistrz judo, Kenji Tomiki, twierdzi, że w niektórych podręcznikach sekretnych metod walki den-sho, można znaleźć wzmianki na temat Daitō-ryū. Informacje te datują początek istnienia tej szkoły sztuk walki na okres Kamakura (1185–1333 rok). Za twórcę tej metody uważa się Yoshimitsu Minamoto. Sztukę tę praktykowali wojownicy z rodu Minamoto. Kolejnym sukcesorem był klan Aizu. Klan ten uległ wchłonięciu przez ród Takeda, który jest uważany za kontynuatora tej sztuki walki.
Aikido
Sōkaku Takeda jako jeden z nielicznych przedstawicieli rodu Takeda nauczał sztuki walki osoby spoza swojego rodu. W 1915 roku przyjął na ucznia Morihei Ueshibę, który był bardzo zdolnym uczniem. Ueshiba otrzymał dyplom jego szkoły w maju 1916 roku. Elementy Daitō-ryū i aiki-jutsu można odnaleźć we współczesnym aikido stworzonym właśnie przez Ueshibę.
Bibliografia
- "Sekrety samurajów" autorów Oscara Rattiego i Adele Westhrook
- "Aikido" autorstwa Kisshōmaru Ueshiby.