Japońska Armia Czerwona
Japońska Armia Czerwona (jap. 日本赤軍 Nihon Sekigun; JRA) – organizacja terrorystyczna z Japonii.
Nazwa
Posługiwała się też nazwą Antyimperialistyczne Brygady Międzynarodowe[1].
Historia
Około 1970 roku oddzieliła się od Japońskiej Ligi Komunistycznej – Frakcji Czerwonej Armii[2][3]. Celem grupy było obalenie japońskiego rządu i monarchii[2][3]. W związku z brakiem możliwości realizacji tak daleko idących celów grupa skupiła się na sprawie niepodległości Palestyny[2]. W lutym 1971 roku przywódcy JRA przylecieli do Libanu, gdzie nawiązali kontakty z Ludowym Frontem Wyzwolenia Palestyny (LFWP)[2][4]. Palestyńczycy zapewnili japońskim komunistom schronienie i pomoc finansową[2]. W drugiej połowie lat 90. formacja uległa niemal całkowitemu rozbiciu[2], a większość jej liderów została schwytana. Terroryści, którym udało się uniknąć aresztowania ukryli się w Korei Północnej[2][4]. W kwietniu 2001 roku JRA zadeklarowała samorozwiązanie[5].
Najważniejsze ataki przeprowadzone przez grupę
- W maju 1972 roku trzech terrorystów zaatakowało port lotniczy Ben Guriona w Izraelu[2][3]. W ataku zginęło 28 osób, w tym dwójka napastników[2].
- W lipcu 1973 roku Japończycy wsparli członków LFWP w porwaniu samolotu Japan Airlines. Samolot został uprowadzony do Libii, gdzie wszyscy pasażerowie i członkowie załogi zostali wypuszczeni, samolot został jednak zniszczony za pomocą ładunków wybuchowych[4].
- W styczniu 1974 roku rewolucjoniści wysadzili magazyn w rafinerii ropy naftowej w Singapurze[4].
- We wrześniu 1974 roku oddział Japońskiej Armii Czerwonej zajął ambasadę francuską w Hadze. Terroryści domagali się wypuszczenia więzionych we Francji komunistów japońskich. Po spełnieniu żądań terroryści zostali przetransportowani do Syrii[2][4].
- W sierpniu 1975 roku terroryści zajęli konsulat USA w Kuala Lumpur, gdzie wzięli 52 zakładników. Ekstremistom udało się wymusić uwolnienie pięciu bojowników przebywających w japońskich więzieniach[2][4]. Po okupacji konsulatu, napastnicy wraz z uwolnionymi towarzyszami udali się samolotem do Libii[4].
- We wrześniu 1977 roku bojownicy porwali samolot linii Japan Airlines. W zamian za uwolnienie zakładników, z więzień zwolniono sześciu japońskich terrorystów[2] i zapłacono okup w wysokości sześciu milionów dolarów[4].
- W maju 1986 roku ekstremiści ostrzelali z moździerzy budynki ambasad Japonii, Kanady i USA w Dżakarcie[4].
- W kwietniu 1988 roku celem terrorystów stał się amerykański klub wojskowy w Neapolu[2]. W ataku z użyciem materiałów wybuchowych zginęło pięć osób[4].
Oprócz powyższych grupa często przeprowadzała ataki bombowe na japońskie przedsiębiorstwa[2].
Ataki na cele amerykańskie z lat 80. przypuszczalnie zrealizowano na zlecenie rządu Libii[2].
Wsparcie zagraniczne
Była wspierana finansowo przez Syrię, Libię i Koreę Północną[6][7].
Liczebność
W szczytowym okresie działalności liczyła od 30 do 40 członków[7].
Ideologia
Była grupą marksistowsko-leninowską[2]. Dążyła do obalenia japońskiego rządu i monarchii oraz wywołania światowej rewolucji komunistycznej[3].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Michał Piekarski: Strategia i taktyka terrorystów. konflikty.pl. [dostęp 2017-12-01]. (pol.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Terroryzm s. 88-89
- ↑ a b c d Terroryzm od Asasynów do Osamy bin Ladena s. 116-117
- ↑ a b c d e f g h i j Red Army's reign of terror. news.bbc.co.uk. [dostęp 2017-12-24]. (ang.).
- ↑ Court upholds 20-yr prison term for ex-Japan Red Army head Shigenobu. breitbart.com. [dostęp 2017-12-24]. (ang.).
- ↑ Bruce E. Bechtol Jr.: North Korea and Support to Terrorism: An Evolving History. cholarcommons.usf.edu. [dostęp 2017-11-15]. (ang.).
- ↑ a b Thomson Gale: Japanese Red Army. encyclopedia.com. [dostęp 2017-11-16]. (ang.).
Bibliografia
- Wilhelm Dietl, Rolf Tophoven, Kai Hirschmann: Terroryzm. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012. ISBN 978-83-01-16019-7.
- Robert M. Barnas: Terroryzm od Asasynów do Osamy bin Ladena. Wrocław: Kirke, 2001. ISBN 978-83-914970-4-3.