Przejdź do zawartości

Dekstrometorfan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Koń (dyskusja | edycje) o 12:22, 1 lut 2005. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Dekstrometorfan (DXM - DeXtroMetorfan, ATC: R 05 DA 09) - substancja chemiczna używana w medycynie jako lek przeciwkaszlowy pod nazwami handlowymi Acodin, Tussidex, Tussal. W większych dawkach wykazuje działanie narkotyczne charakterystyczne dla dysocjantów.

wzór strukturalny DXM
wzór strukturalny DXM

Dekstrometorfan jest d-izomerem antagonisty opiatowego - lewometorfanu. Dekstromeotrfan metabolizuje się do dextrofanu (DXO). Nie wolno zażywać dekstrometorfanu razem z lekami przeciwdepresyjnymi, zwłaszcza z inhibitorami MAO. DXM pokonuje barierę krew-mózg. Wykazuje następujące działania na mózg:


DXM w dawkach 200-1000 mg (narkotycznych) powoduje halucynacje i uczucie podobne do śnienia. Większe dawki powodują wrażenie całkowitego oderwania od ciała (depersonalizacja). Jest to bardzo silny psychodelik. DXM powoduje zaburzenia równowagi, niezborność (ataksję) oraz kłopoty z mówieniem. Dekstrometorfan może powodować uzależnienie psychiczne. Ogół efektów DXM porównywalny jest do tych po PCP, ketaminie czy PMA.

Dekstrometorfan jako narkotyk jest niezwykle niebezpieczny. Już kilkukrotne użycie może być przyczyną znacznych uszkodzeń mózgu. Powoduje kłopoty z pamięcią i koncentracją.

Szablon:Anestetyki dysocjacyjne