Adalwin (arcybiskup)
| Data śmierci | |
|---|---|
| arcybiskup Salzburga | |
| Okres sprawowania |
859-873 |
| Wyznanie | |
| Sakra biskupia |
859 |
Adalwin (zm. 14 maja 873) – arcybiskup Salzburga w latach 859-873.
Życiorys
Adalwin wykształcenie uzyskał w Salzburgu. Uważa się, że otrzymał poparcie od swojego poprzednika Leutrama, który polecił go cesarzowi jako swojego następcę. Adalwin został mianowany arcybiskupem Salzburga w 859 roku[1]. Wiosną 860 roku udał się do Rzymu, aby odebrać paliusz.
Do zasług Adalwina należy chrystianizacja Słowian w Marchii Wschodniej. Od czasów pokonania Awarów przez Karola Wielkiego Panonia należała to terenów misyjnych Salzburga[1]. W związku z tym Adalwin konsekrował tam 12 nowych kościołów[1], m. in. w 864 roku w Valcum (obecnie Fenékpuszta na Węgrzech) i w 865 roku w Veszprém[2]. Wziął również w swoje ręce kierowanie kościołem w Karyntii, jak również skierował wysiłek misyjny na obszary państwa wielkomorawskiego, gdzie konsekrował kościół w Nitrze[1].
Sprzeciwiał się działalności misyjnej na Morawach Cyryla i Metodego, a zwłaszcza mianowaniu przez papieża Hadriana II Metodego arcybiskupem z jurysdykcją obejmującą te tereny. Adalwin zaprosił Metodego na synod biskupów Bawarii, a działania biskupów niemieckich doprowadziły do uwięzienia Metodego w opactwie na wyspie Reichenau, gdzie spędził 3 lata i został uwolniony dopiero po interwencji papieża Jana VIII[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e Kurt Becher: Adalwin. W: Neue Deutsche Biographie. T. 1: Aachen – Behaim. Berlin: Duncker & Humblot, 1953, s. 49. (niem.).
- ↑ Gábor Hosszú: Heritage of scribes: The relation of rovas scripts to eurasian writing systems. Budapest: Rovas Foundation, 2013, s. 295. ISBN 978-963-88-4374-6. [dostęp 2019-09-11]. (ang.).