The Shard

The Shard
Państwo	Wielka Brytania
Miejscowość	Londyn
Architekt	Renzo Piano
Wysokość całkowita	309,6
Kondygnacje	72
Powierzchnia użytkowa	111400
Rozpoczęcie budowy	2009
Ukończenie budowy	2012
Właściciel	Mace Group
	Położenie na mapie Wielkiej Brytanii The Shard
	Położenie na mapie Anglii The Shard
	Położenie na mapie Wielkiego Londynu The Shard
	Położenie na mapie gminy Southwark The Shard
	51°30′16″N 0°05′12″W/51,504444 -0,086667
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

The Shard (z ang. shard, „odłamek”, znany także jako Shard London Bridge, London Bridge Tower, Shard of Glass) – wieżowiec znajdujący się w londyńskiej dzielnicy Southwark, na południowym brzegu Tamizy, w Wielkiej Brytanii.

Opis

Budynek ma 72 kondygnacje rozplanowane następująco^[1]:

do 28. piętra znajdują się biura,
31–33: piętra przeznaczone są na gastronomię,
34–52: piętra przeznaczone są na hotel,
53–65: piętra na mieszkania,
Powyżej 65. piętra mieści się taras widokowy przeznaczony dla zwiedzających.

Wysokość budynku wynosi 309,6 metrów. Po zakończeniu prac w 2012 roku stał się najwyższym ukończonym wieżowcem w Europie^[2]^[a].

Budynek został zaprojektowany przez włoskiego architekta Renza Piana, laureata Nagrody Pritzkera z 1998 roku, autora m.in: Centre Georges Pompidou w Paryżu, czy New York Times Building w Nowym Jorku.

W kwietniu 2008 roku rozpoczęła się rozbiórka budynków Southwark Towers, w miejsce których miał stanąć biurowiec The Shard. Rozbiórka trwała około 9 miesięcy i została zakończona na początku 2009 roku.

Przygotowania do budowy budynku zaczęły się w lutym 2009 roku, natomiast faktyczne rozpoczęcie robót nastąpiło 16 marca 2009 roku. Początkowo budowa opierała się głównie na wbijaniu kafarami w ziemię olbrzymich pali mających na celu podnieść stabilność terenu w ramach przygotowań do budowy rdzenia wieżowca.

W czasie od marca do końca października 2009 roku zamontowano pierwsze trzy żurawie pionowe przystosowane do wznoszenia żelbetowego rdzenia budynku.

W połowie czerwca 2010 roku główny rdzeń budowli osiągnął 33 piętro i wysokość niemal 143 metrów^[3]. W połowie listopada 2010 roku trzeci i ostatni element głównego rdzenia wieżowca osiągnął poziom 68 kondygnacji (około 236 m), przewyższając tym samym wieżowiec One Canada Square^[4], który nosił miano najwyższego w Wielkiej Brytanii^[5] od 18 lat. Ostatecznie betonowy trzon budynku ukończono pod koniec listopada, a na jego szczycie na wysokości około 245 metrów, zawisła wiecha. W połowie grudnia 2010 roku zakończyła się budowa 70 z łącznych 72 kondygnacji nadziemnych wieżowca, średni okres pomiędzy "wylewaniem" kolejnych kondygnacji kształtował się w czasie jednego tygodnia. Stalowa konstrukcja The Shard została ukończona w dniu 30 marca 2012 r., kiedy jego 66-metrowa, 500-tonowa iglica została usadzona na miejscu i sięgała ona 308.7 metrów, wkrótce potem dodano 516 szklanych paneli na szczycie wieży, która osiągnęła wysokość 309,6 metrów.

Wieżowiec został oficjalnie otwarty w dniu 5 lipca 2012 roku przez premiera Kataru, Hamada ibn Dżassima ibn Dżabra as-Saniego, w uroczystości wziął również udział Andrzej, książę Yorku.

Według początkowych założeń łączny koszt budowy The Shard wynosił 350 mln funtów, później jednak został podniesiony o dodatkowe 85 mln funtów przez firmę Mace Group^[6].

W 2021 roku ustąpił tytuł Varso Tower najwyższego budynku europejskiego poza Rosją.