Przejdź do zawartości

José Gabriel de Silva-Bazán

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez The Polish Bot (dyskusja | edycje) o 21:39, 3 cze 2021. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 3 cze 2021, była oparta na tej wersji.
José Gabriel de Silva-Bazán
Ilustracja
José Gabriel de Silva-Bazán
Data i miejsce urodzenia

1772
Madryt, Hiszpania

Data i miejsce śmierci

4 listopada 1839
Madryt, Hiszpania

Ojciec

José Joaquín de Silva-Bazán

Matka

Mariana Waldstein

Żona

Joaquina Téllez-Girón y Pimentel

Dzieci

  • Fernanda de Silva-Bazán y Téllez-Girón
  • Francisco de Borja de Silva-Bazán y Téllez-Girón, XI markiz Santa Cruz del Viso
  • María Josefa de Silva-Bazán y Téllez-Girón, hrabina Osilo
  • Juan Evangelista de Silva-Bazán y Téllez-Girón, markiz Arcicóllar
  • Joaquina de Silva-Bazán y Téllez Girón
  • Inés Francisca de Silva-Bazán y Téllez-Girón
Odznaczenia
Order Złotego Runa (Hiszpania)Kawaler Orderu Karola III (Hiszpania)

José Gabriel de Silva-Bazán y Waldstein, X markiz Santa Cruz de Mudela, Grand Hiszpanii (ur. 1772 w Madrycie, zm. 4 listopada 1839 tamże) – hiszpański arystokrata, polityk, dyplomata i wojskowy[1].

W 1801 poślubił Joaquinę Téllez-Girón y Pimentel, córkę książąt Osuny[2]. Był dyrektorem Hiszpańskiej Akademii Królewskiej i honorowym członkiem Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda[1]. W latach 1817–1820 był pierwszym dyrektorem powstałego z inicjatywy Ferdynanda VII muzeum Galería Real de Pinturas (Królewska Galeria Malarstwa), późniejszego Prado. Był odpowiedzialny za organizację instytucji, a także wybór dzieł włączonych do kolekcji muzeum. W 1820 na stanowisku dyrektora zastąpił go jego szwagier Pedro de Alcántara Téllez-Girón y Pimentel, książę Anglony, a Silva-Bazán został ambasadorem we Francji na okres około półtora roku. Zajmował ważne dworskie stanowisko mayordomo mayor, osoby bliskiej królowi. Po wydarzeniach liberalnego trzylecia i przywróceniu monarchii absolutnej popadł w niełaskę, został zrehabilitowany niecałą dekadę później, w 1830. Wrócił do pracy nad rozwojem muzeum i przyczynił się do zabezpieczenia jego istnienia po śmierci króla[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c Silva-Bazán y Waldstein, José Gabriel, X marqués de Santa Cruz. www.museodelprado.es. [dostęp 2017-07-21]. (hiszp.).
  2. ↑ La marquesa de Santa Cruz. www.museodelprado.es. [dostęp 2017-07-21]. (hiszp.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=José_Gabriel_de_Silva-Bazán&oldid=63567267”