Przejdź do zawartości

Pajdokracja

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Zezen (dyskusja | edycje) o 10:50, 16 paź 2021. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 16 paź 2021, była oparta na tej wersji.

Pajdokracja, infantokracja – dosłownie: władza dzieci, z gr. país („dziecko”) oraz kratós („siła, władza”).

Termin ten ma pozytywne i negatywne znaczenia[1]:

  1. W polityce – forma rządów, w której władzę sprawują osoby nieletnie, niedojrzałe, niedoświadczone, w oryginalnym znaczeniu – dzieci[2], szczególnie w myśli Janusza Korczaka[3][4].
  2. W mediach: nadmierne skupianie się na młodej kohorcie, co wpływa na infantylizację programów telewizyjnych[5][6] i sztuk teatralnych[7] a nawet zarządzaniu[8].
  3. W pedagogice – przecenianie potrzeb wychowanków, wynikające z dążenia do rozwoju ich indywidualności z uszczerbkiem dla wychowania społecznego, z jednoczesnym zmniejszeniem stawianych im wymagań[2][9][10].

Jednym z rozpoznawalnych wizerunków z tego okresu był plakat Aleksieja Komarowa „Sejm dzieci” z 1923 roku, na którym z mównicy rozmawiają ledwie roczne dzieci, trzymając transparenty z żądaniem zdrowych rodziców i czystych pieluch. Komentując paradoksalny temat tego plakatu (słowa i wypowiedzi polityczne w ustach dzieci wciąż niezdolnych do mówienia), Sara Weld [zauważa] metaforę dzieci jako marionetek w tym politycznym dramacie. Podkreśla w ten sposób efekt odwrotny: dorośli nie tylko nie oddali głosu dzieciom, ale poradzili sobie gorzej — zawłaszczyli ich głos. (z „Duch pedokracji w radzieckim teatrze”, Maslinsky K[7])

Przypisy

  1. ↑ B Śliwerski, Prawo dziecka do swoich praw [online], Cytat: PAJDOKRACJA NEGATYWNA … EKSKLUZJA, OSAMOTNIENIE ESKAPIZM: zastępcza opieka resocjalizacja wzajemna wrogość, alienacja.
  2. ↑ a b SJP PWN ↓, Pajdokracja.
  3. ↑ PAJDOKRACJA [online], sp4.orneta.eu [dostęp 2021-10-16].
  4. ↑ Korczak bibliografia [online], pbw.lodz.pl [dostęp 2021-10-16], Cytat: Zawiera scenariusz inscenizacji „Witajcie w Pajdokracji” na podstawie „Króla Maciusia Pierwszego” Janusza Korczaka.
  5. ↑ 박명진, 오늘의 방송 무엇이 문제인가? :‘대중성’의 추구와 소아주의(Paedocracy), „저널리즘 비평”, 6, styczeń 1991, s. 54–59 [dostęp 2021-10-16], Cytat: Tłumaczenie: "W wyniku infantylizacji, znaczna liczba nadawców ma dość "pedofilskie" [! sic, "dzieciolubne"] nastawienie wobec publiczności publicznej" (kor.).
  6. ↑ Jonathan Bignell, HOW TO WATCH TELEVISION?: Pedagogy and Paedocracy in Beckett's Television Plays, „Samuel Beckett Today / Aujourd'hui”, 15 (1), 2005, s. 281–293, DOI: 10.1163/18757405-015001025, ISSN 0927-3131 [dostęp 2021-10-16] (ang.).
  7. ↑ a b Kirill Maslinsky, THE SPECTRE OF PAEDOCRACY IN THE PUPPET THEATRE: ON SCHOOL SELF-MANAGEMENT AND THE LIMITS OF CHILDREN’S AGENCY IN THE FIRST YEARS OF SOVIET RULE [online].
  8. ↑ Slawomir Magala, Managerial rhetoric and narrative legitimacies, „Journal of Organizational Change Management”, 23 (2), 2010, DOI: 10.1108/jocm.2010.02323bae.001, ISSN 0953-4814 [dostęp 2021-10-16].
  9. ↑ https://encyklopedia.interia.pl/nauki-spoleczne-humanistyka/news-pajdokracja,nId,2020764.
  10. ↑ Lucjan Świto, Mobbing i pajdokracja – prawnokarne aspekty przemocy w szkole, „Forum Oświatowe”, 22 (1(42)), 2010, s. 79–98–79–98, ISSN 2450-3452 [dostęp 2021-10-16] (pol.).

Bibliografia

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pajdokracja&oldid=64811469”