Kwas walerianowy
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny |
C5H10O2 | ||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Inne wzory |
CH3(CH2)3COOH | ||||||||||||||||||||||||||||||
Masa molowa |
102,13 g/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||
Wygląd |
bezbarwna ciecz[1] | ||||||||||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||||||||||||||||||
PubChem | |||||||||||||||||||||||||||||||
DrugBank | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Kwas walerianowy, C
4H
9COOH – organiczny związek chemiczny z grupy alifatycznych kwasów karboksylowych. Występuje w korzeniach niektórych roślin, na przykład arcydzięgla i kozłka lekarskiego. Występuje także w schizocelu nicieni[2]. Charakteryzuje się specyficznym zapachem, przez jednych odbieranym jako przykry, przez innych jako słodki i miodowy. Uważany jest za afrodyzjak dla kotów[3].
Właściwości
[edytuj | edytuj kod]Kwas walerianowy w temperaturze pokojowej jest oleistą, bezbarwną cieczą. Łatwo rozpuszcza się w wodzie i większości organicznych rozpuszczalników polarnych, między innymi acetonie, etanolu, eterze.
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]Używany jest głównie do otrzymywania estrów. Estry kwasu walerianowego, czyli walerianiany, mają przyjemny zapach, w związku z czym stosuje się je w przemyśle perfumeryjnym i kosmetycznym.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .
- ↑ Iwona Żelazny , Notatki z lekcji. Bezkręgowce, 2014 .
- ↑ Anna Mazerant: Mała księga ziół. Warszawa: Inst. Wyd. Zw. Zawodowych, 1990. ISBN 83-202-0810-6.