Przejdź do zawartości

Aleksandr Szabalin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Lelek 2v (dyskusja | edycje) o 11:38, 13 paź 2022. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Aleksandr Szabalin
Александр Осипович Шабалин
Ilustracja
kontradmirał kontradmirał
Data i miejsce urodzenia

4 listopada 1914
Judmoziewo, obwód archangielski

Data i miejsce śmierci

16 stycznia 1982
Leningrad

Przebieg służby
Lata służby

1936–1975

Siły zbrojne

 Marynarka Wojenna ZSRR

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy (ZSRR) Medal „Za zasługi bojowe” Medal „Za obronę Radzieckiego Obszaru Podbiegunowego” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR”

Aleksandr Osipowicz Szabalin (ros. Александр Осипович Шабалин, ur. 22 października?/4 listopada 1914 we wsi Judmoziewo w obwodzie archangielskim, zm. 16 stycznia 1982 w Leningradzie) – radziecki kontradmirał, dwukrotny Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys

Skończył niepełną szkołę średnią w Onedze, pracował w Murmańsku m.in. jako marynarz, w 1935 ukończył kursy nawigatorów przy technikum morskim w Murmańsku.

Od 1936 służył w Marynarce Wojennej ZSRR, skończył szkołę elektromechaniczną oddziału Floty Bałtyckiej w Kronsztadzie, służył na kutrach torpedowych Floty Bałtyckiej i od 1938 Floty Północnej. Brał udział w wojnie z Finlandią 1939-1940 i w wojnie z Niemcami od sierpnia 1941 jako dowódca kutrów torpedowych, od 1943 należał do WKP(b). Do początku 1944 dowodzony przez niego okręt wypływał w celach bojowych 82 razy, zatapiając okręt podwodny wroga, 4 transporty i 2 inne statki oraz zestrzelił samolot. W maju 1944 został dowódcą oddziału kutrów torpedowych Floty Północnej. Podczas wojny zatopił 32 okręty i transporty przeciwnika ze sprzętem i wojskami. Od kwietnia 1945 dowodził oddziałem kutrów torpedowych Floty Bałtyckiej, w 1951 ukończył Kaspijską Wyższą Szkołę Marynarki Wojennej, a w 1955 wyższe kursy kadry oficerskiej przy Akademii Marynarki Wojennej. Został dowódcą brygady okrętów na Bałtyku, od 1957 wykładał w Szkole Marynarki Wojennej im. Frunzego w Leningradzie, od stycznia 1968 do sierpnia 1969 był zastępcą szefa sztabu Floty Północnej (od 21 lutego 1969 w stopniu kontradmirała), później zastępcą komendanta Szkoły Marynarki Wojennej im. Frunzego, w 1975 zakończył służbę wojskową.

Był honorowym obywatelem Archangielska (18 stycznia 1978) i Onegi (1980). W Onedze postawiono jego popiersie z brązu.

Odznaczenia

I inne.

Przypisy

  1. Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза офицерскому и сержантскому составу Военно-Морскому флоту» от 22 февраля 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 29 февраля (№ 12 (272)). — С. 2

Bibliografia