John Ward (oficer RAF)
 Flight lieutenant
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
John Ward (ur. 15 grudnia 1921[1] w Birmingham, zm. 29 sierpnia 1995[1] w Londynie) – porucznik, brytyjski pilot RAF-u, oficer Armii Krajowej, uczestnik powstania warszawskiego.
Życiorys
W dniach 10 maja 1940 – 20 kwietnia 1941 jeniec wojenny, przebywał głównie w Lesznie. Zbiegł z niemieckiej niewoli. Do wywiadu ZWZ trafił za pośrednictwem księdza z Sieradza, do którego trafił po kilku dniach. W maju tego samego roku trafił do Warszawy, gdzie pracował przy tłumaczeniach audycji radiowych oraz wydawał własny anglojęzyczny biuletyn[potrzebny przypis].
Podczas powstania warszawskiego w dniach od 7 sierpnia do 29 września nadał do Londynu ponad 100 relacji i depesz o sytuacji w walczącej Warszawie. Przesyłał informacje w języku angielskim, przy użyciu alfabetu Morse’a, korzystając z radiostacji Stefana i Zofii Korbońskich, ulokowanej w okolicach ulicy Kruczej. Około 11 sierpnia skontaktował się z Janem Nowakiem-Jeziorańskim, z którym od tego czasu współpracowali, wymieniając informacje. Działalność Warda była jednym z dwóch głównych prób, obok powstańczej radiostacji „Błyskawica”[2], poinformowania zachodniej opinii o sytuacji w powstańczej Warszawie. Depesze Warda były wykorzystywane przez radio i prasę brytyjską, docierały również do dowództwa i najwyższych polityków brytyjskich. Z czasem został oficjalnym korespondentem wojennym gazety „The Times”[3].
Został niegroźnie ranny w walkach na Mokotowie. Za bohaterstwo otrzymał Krzyż Walecznych z rąk generała Tadeusza Bora-Komorowskiego[1]. 4 października zbiegł z Warszawy i dołączył do 7. Dywizji AK w rejonie Kielc[1]. Walczył z Niemcami i Armią Ludową. W 1945 roku przedostał się do Okręgu Warszawskiego, gdzie ujawnił się. W maju tego samego roku został odesłany z Odessy na Maltę, skąd wrócił do Wielkiej Brytanii.
Po wojnie został pracownikiem MI5[1]. Nigdy nie spisał swoich wspomnień z powstania.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e Brytyjski łącznik. blogbiszopa.blog.onet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-05)]..
- ↑ Niska moc nadawcza „Błyskawicy” – 200 watów – uniemożliwiała jej skuteczne dotarcie do odbiorców zachodnich.
- ↑ Jan Nowak-Jeziorański, Kurier z Warszawy, ResPublica, Znak, 1989, s. 339.
Bibliografia
- Norman Davies, Powstanie ’44, Wydawnictwo Znak, Kraków 2004, ISBN 83-240-0459-9, s. 610-611.