Przejdź do zawartości

Johann Ernst Hartmann

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Johann Ernst Hartmann edytowana 14:13, 23 wrz 2023 przez Hoa binh (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Johann Ernst Hartmann
ilustracja
Imię i nazwisko

Johann Ernst Joseph Hartmann

Data i miejsce urodzenia

24 grudnia 1726
Głogów

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

21 października 1793
Kopenhaga

Instrumenty

skrzypce

Gatunki

muzyka poważna, muzyka klasycyzmu

Zawód

kompozytor, skrzypek

Johann Ernst Joseph Hartmann[1][2] (ur. 24 grudnia 1726 w Głogowie, zm. 21 października 1793 w Kopenhadze[1][2][3][4]) – duński kompozytor i skrzypek pochodzenia niemieckiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Uczył się prawdopodobnie w kolegium jezuickim w Głogowie[3]. W latach 1754–1757 grał jako skrzypek w kapeli biskupiej we Wrocławiu[1][3]. W 1761 roku objął obowiązki kapelmistrza na dworze w Rudolstadt i wkrótce potem na dworze książęcym w Plön[1][3]. W latach 1762–1764 przebywał w Kopenhadze jako członek orkiestry włoskiej Giuseppe Sartiego, następnie osiadł w tym mieście, zostając członkiem kapeli królewskiej (1766), jej pierwszym skrzypkiem (1767) i koncertmistrzem (1768)[1]. Występował jako skrzypek, współpracował też z teatrem królewskim, dla którego pisał singspiele, m.in. Balders død (wyst. 1779) i Fiskene (1780)[1][2][4]. Wykorzystywał elementy skandynawskiego folkloru muzycznego, odwoływał się do legend i sag[3]. Jego twórczość stała się podstawą dla rozwoju późniejszej romantycznej opery duńskiej[1][3]. Napisał podręcznik gry na skrzypcach, Violin-Schule (1777, rękopis)[1][3][4]. Większość rękopisów z kompozycjami Hartmanna spłonęła w pożarze zamku Christiansborg w 1794 roku[1][2][3][4]. Zachowały się 2 kantaty, koncert skrzypcowy, Symfonia D-dur, sonaty triowe[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1474. ISBN 978-0-02-865528-4.
  2. a b c d Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 263. ISBN 978-0-8108-7183-0.
  3. a b c d e f g h Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 83. ISBN 83-224-0453-0.
  4. a b c d e The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 361. ISBN 0-674-37299-9.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]