Przejdź do zawartości

James Croll

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu James Croll edytowana 23:28, 10 lis 2023 przez MalarzBOT (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
James Croll
Ilustracja
Data urodzenia

2 stycznia 1821

Data śmierci

15 grudnia 1890

Zawód, zajęcie

przyrodnik, klimatolog i glacjolog

James Croll (ur. 2 stycznia 1821, zm. 15 grudnia 1890) – szkocki przyrodnik, klimatolog i glacjolog, samouk.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodzony 2 stycznia 1821 r.[1] na farmie Little Whitefield w parafii Cargill w Perthshire jako syn kamieniarza. Wkrótce po jego narodzinach rodzina została eksmitowana z ziemi przez obszarnika i osiadła na małej działce ziemi o słabej jakości. Z rodzeństwa Crolla dorosłości dożył tylko jeden brat, którego zdrowie nie pozwalało jednak na pracę fizyczną, wobec czego oczekiwano, że to James będzie pracować z ojcem. Jednocześnie od dziecka wykazywał żywą inteligencję i zainteresowanie nauką[2].

Początkowo zajmował się naprawą maszyn rolniczych, ale z powodów zdrowotnych musiał zrezygnować i podjął pracę w sklepie. Praca ta jednak nie była udana z powodu jego charakteru. Wkrótce potem zajął się z powodzeniem sprzedażą ubezpieczeń i pomimo względnych sukcesów uznawał ten okres za nieprzyjemny. Kolejną branżą było hotelarstwo, jednak przedsięwzięcie nie było zyskowne z powodu dużej konkurencji[2].

Ostatecznie otrzymał propozycję pracy jako woźny w Anderson College w Glasgow, tam w przerwach między obowiązkami zajął się z powodzeniem dokształcaniem się, a wkrótce zaczął publikować własne prace naukowe w Philosophical Magazine[2]. Jego najważniejszym osiągnięciem jest rozwinięcie pracy Urbaina Le Verriera o zmienności orbity Ziemi[2]. Według Crolla dopływ promieniowania słonecznego do Ziemi kształtowany jest przez trzy zjawiska, tj. orbita planety wygina się w cyklu ok. 100 tys. lat, nachylenie osi Ziemi do płaszczyzny jej ruchu dookoła Słońca waha się co ok. 40 tys. lat, precesja osi naszej zmienia się w cyklu ok. 20 tys. lat[3] (zobacz: cykle Milankovicia).

W wyniku swoich obliczeń obejmujących 3 mln lat Croll stwierdził, że Ziemia doświadczyła nie jednej, a kilku epok lodowcowych, a także że w przyszłości planetę czeka kolejna taka epoka. Croll zaproponował także, że w epoce lodowcowej rozwój pokrywy lodowej był stymulowany przez odbijanie promieniowania słonecznego przez już istniejący lód[2].

Ustaliwszy przebieg cyklu zlodowaceń Croll zaczął dokumentować ślady zlodowacenia w okolicy, w czym wspierał go przyrodnik Archibald Geikie. Geikie zaproponował także Crollowi w 1864 r. posadę w Geological Survey of Scotland[2], gdy ten opublikował swoje pierwsze prace na temat glacjologii, które zainteresowały nie tylko jego, ale też Lorda Kelvina i sir Andrew Ramsaya. W 1867 r. Croll został sekretarzem GSS i pozostał nim do przejścia na emeryturę w 1881 roku[4].

Zmarł 15 grudnia 1890 roku[1].

Autor książek, m.in. Climate and Time in their Geological Relations, Climate and Cosmology i The Philosophical Basis of Evolution[2] oraz wspomnień opublikowanych w 1896 roku[4].

Żonaty z Isabellą Macdonald[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b JAMES CROLL. [dostęp 2018-01-20]. (pol.).
  2. a b c d e f g h James Croll – Perth’s forgotten philosopher. [dostęp 2018-01-20]. (ang.).
  3. Tomasz Ulanowski: Klimat Ziemi. Skąd się wziął i jak się skończy?. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. Agora SA, 2015-12-08. [dostęp 2018-01-20]. (pol.).
  4. a b James Croll. The Geological Society of Glasgow. [dostęp 2018-01-20]. (ang.).