Przejdź do zawartości

Pat Daniels

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Pat Daniels edytowana 09:57, 21 lis 2023 przez Buldożer (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Pat Daniels
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 września 1943
Santa Monica

Wzrost

180 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska panamerykańskie
złoto Winnipeg 1967 pięciobój

Billie Jo Patricia Daniels, później kolejno Winslow, Bank i Connolly (ur. 1 września 1943 w Santa Monica[1]) – amerykańska lekkoatletka, wieloboistka i biegaczka średniodystansowa, mistrzyni igrzysk panamerykańskich, trzykrotna olimpijka, później trenerka lekkoatletyczna.

Kariera sportowa

[edytuj | edytuj kod]

Wystąpiła w biegu na 800 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1960 w Rzymie, lecz została zdyskwalifikowana w biegu eliminacyjnym za przekroczenie toru. Na kolejnych igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio zajęła 7. miejsce w pięcioboju[1].

Zwyciężyła w pięcioboju na igrzyskach panamerykańskich w 1967 w Winnipeg, wyprzedzając Jenny Meldrum z Kanady i Aídę dos Santos z Brazylii[2]. Zajęła 6. miejsce w tej konkurencji na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku[1].

Był mistrzynią Stanów Zjednoczonych w pięcioboju w latach 1961–1967 i 1970, w biegu na 800 metrów w 1960, w biegu na 880 jardów w 1961 i w skoku w dal w 1967[3].

Siedmiokrotnie poprawiała rekord Stanów Zjednoczonych w pięcioboju do wyniku 4880 punktów (15 października 1967 w Meksyku), a po zmianie składu konkurencji tworzących pięciobój z biegu na 80 metrów przez płotki na bieg na 100 metrów przez płotki ustanowiła rekord swego kraju wynikiem 4735 pkt (po zmianie punktacji 4142 pkt, ustanowiony 25 czerwca 1970 w South Lake Tahoe). Była również pięciokrotną rekordzistką USA w biegu na 800 metrów do wyniku 2:13,1 (19 lipca 1961 w Stuttgarcie) i dwukrotną w biegu na 400 metrów do czasu 56,0 (25 kwietnia 1964 w Hanford)[4].

Późniejsze życie

[edytuj | edytuj kod]

Była znaną trenerką lekkoatletyczną. Jej najsławniejszą podopieczną była Evelyn Ashford. Historię trenowania Ashford Pat Connolly opisała w książce Coaching Evelyn: Fast, Faster, Fastest Woman in the World[5].

Jej trzecim mężem był Harold Connolly, mistrz olimpijski z 1956 w rzucie młotem[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Pat Daniels-Winslow [online], olympedia.org [dostęp 2021-03-03] (ang.).
  2. Pan-American Games, Winnipeg, Canada 1967 [online], atfs.org, s. 14–15, 17 [dostęp 2021-03-03] (ang.).
  3. United States Championships (Women) [online], GBRAthletics [dostęp 2021-03-03] (ang.).
  4. Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 232, 240 i 354. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  5. Coaching Evelyn: Fast, Faster, Fastest Woman in the World Hardcover – May 1, 1991 [online], amazon.com [dostęp 2021-03-03] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]