Prawo Curie

Prawo Curie

Prawo Curie podaje zależność molowej podatności magnetycznej substancji o właściwościach paramagnetycznych od temperatury:

$\chi _{m}={\frac {C}{T}}$

gdzie:

• C - stała zależna od rodzaju substancji,
• T - temperatura bezwzględna.

Powyższa zależność ma charakter empiryczny. Została odkryta przez Piotra Curie (męża Marii Skłodowskiej-Curie) w 1895 roku.

Prawo Curie-Weissa

Dla substancji o charakterze ferromagnetyków ich bardzo silna podatność magnetyczna zanika powyżej pewnej temperatury krytycznej zwanej temperaturą Curie, powyżej tej temperatury ferromagnetyki stają się paramagnetykami, a ich podatność magnetyczna jest opisana przez prawo Curie-Weissa:

$\chi _{m}={\frac {C}{T-T_{C}}}$

gdzie:

• T_C - temperatura Curie

Jak widać, dla wysokich temperatur (T >> T_C) prawo Curie-Weissa przechodzi asymptotycznie w prawo Curie. Prawo Curie jest formalnie równoważne prawu Curie-Weissa, gdzie T_C=0.